ผู้เขียนเว้นว่างจากการเขียนบันทึก ในชุมชน Gotoknow หนึ่งปีเต็ม โดยติดตามความสนใจของผู้อ่านเป็นระยะ และเข้าใจว่า การใช้เวลาที่เว้นว่างไปในภาคKMปฏิบัติ งานจริงนั้น ถึงจุดสมดุลที่ต้องกลั่นกรองความรู้ที่เกิดขึ้นในตัวเรา ถ่ายทอดออกมาสู่ชุมชนแล้ว
หลังจากผู้เขียนจบการฝึกปฏิบัติ ในฐานะ KM Intern ที่ สคส. ในเดือน กรกฎาคม พ.ศ. 2549 ผู้เขียนใช้เวลา ประมาณ 3 เดือน ทบทวน สิ่งที่ได้เรียนรู้ จาก KM Internship Program แวะมาเยี่ยมเยียน สคส. บ้าง เดินทางไปไหว้พระที่ต่างจังหวัดบ้าง รับการสัมภาษณ์งานที่จะได้ใช้ความรู้ปัจจุบันต่อยอดบ้าง ผู้เขียนได้อ่านหนังสือ 3 ถึง 4 เรื่อง ที่ได้อรรถรส เช่น ฤทธิ์มีดสั้น ซึ่งได้แง่มุมแตกต่างจากครั้งก่อนที่ผู้เขียนเคยอ่าน ในที่สุดวันหนึ่งผู้เขียนก็พบความเข้าใจคล้ายว่า รากฐานของความรู้ ที่ผู้เขียนถูกสอนให้เรียกว่า "ภูมิปัญญา" นั้น จะสามารถใช้ในการแก้ไขปัญหาได้นั่นเอง
ผู้เขียนได้เริ่มงานชิ้นใหม่อีกครั้ง ในตัวละครที่ชื่อว่า ผู้จัดการฝ่ายบุคคลและธุรการ แต่ความท้าทายของงาน คือ จะทำอย่างไรเพื่อตั้งไข่ฝ่ายบุคคลและธุรการขึ้นมาให้ได้ จากเดิมที่ตั้งแล้วล้มแล้วลุกแล้วล้ม ประมาณ 3 ปี ในธุรกิจ ผู้เขียน ใช้เวลา 4 เดือนทำได้สำเร็จ ที่นี่ผู้เขียนประยุกต์ใช้ กระบวนการจัดการความรู้ผสมผสาน ไปกับการจัดฝึกอบรม นับว่าได้ผลน่าพึงพอใจอยู่มิใช่น้อย ก่อนจบงานผู้เขียนจัดระบบฟังก์ชั่นก์ ของแฟ้มเอกสารที่เป็นข้อมูลการจัดการเชิงกระดาษ และได้สอนพนักงานในฝ่ายงานในรูปแบบพี่เลี้ยง ในเรื่องการจัดการข้อมูล การติดต่อประสานงานกับราชการ ซึ่งเหล่านี้ เคยเป็นจุดอ่อนขององค์กร ผู้เขียนภาคภูมิใจ ที่ได้ปฏิบัติดังที่เล่ามา
งานท้าทายยิ่งกว่าที่ผู้เขียนรับไว้ต่อมา คือ การแก้ไขปัญหา และสร้างองค์กร ในตัวละคร ที่ชื่อ ผู้จัดการฝ่ายทรัพยากรบุคคล ปัจจุบัน ผู้เขียนยังสนุกกับงานชิ้นนี้อยู่ ซึ่งย่างเข้าสู่เดือนที่ 6 แล้ว และมีความคืบหน้าของตัวชี้วัดเชิงการจัดการแบบ 5ส เป็นกำลังใจ
ผู้เขียนได้ติดต่อ สคส. ด้วยความระลึกถึง และเป็นจังหวะพอดีกับ การเตรียมการ จัดงานมหกรรมการจัดการความรู้ประจำปี ที่เริ่มก่อเป็นรูปร่างขึ้น ผู้เขียนได้แวะมาเยี่ยม ชั้น 23 ตึก เอสเอ็ม ทาวเวอร์ อีกครั้ง และรู้สึกยินดี ในความเหมือนเดิม ..."ที่น่ารัก" ของสมาชิก สคส. เพียงเวลาไม่เกิน 2 ชั่วโมง บวกมื้อเที่ยง ผู้เขียนได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กับสมาชิกในทีม แบบตัวต่อตัว แบบกลุ่ม ในหลากหลายหัวข้อ ซึ่งเป็นไปโดยกระบวนการธรรมชาติที่รู้เองว่า เราจะคุยกับใคร หัวข้อเรื่องอะไร ในฐานะภาคีอย่างผู้เขียน