คำขอโทษจากใจ

 

คำขอโทษจากใจ

 

...คุณเคยใช้คำพูดที่พูดออกไปด้วยอารมณ์ ความคะนอง แต่แล้วคำพูดที่พูดออกไป ทำร้ายความรู้สึกดีๆ ของอีกฝ่ายผู้ฟัง ฟังแล้วเสียความรู้สึกดี ไป...จะเป็นด้วยความตั้งใจที่พูดออกไปหรือไม่ก็ตามแต่สุดท้ายคนที่รับฟังประโยคเหล่านั้นรู้สึกผิดหวังที่ได้ยินอย่างนั้น

...

คุณอาจจะรู้สึกดีๆ ที่พูดอย่างนั้นออกไป ได้ระบายความรู้สึกแต่ภายหลัง..คุณกลับมานั่งขบคิดในสิ่งที่คุณทำลงไป คุณกำลังทำลายความรู้สึกดีๆ ระหว่างกันลงไป คุณเริ่มรู้สึกเสียใจต่อสิ่งที่ทำลงไป...

 

...คำพูดที่หลุดออกจากปากไปแล้ว มันคืออดีตที่แก้ไขอะไรไม่ได้เลย มีแต่สติเท่านั้นที่ควบคุมคำพูดที่ออกจากปากไม่ให้พลั้งเผลอในสิ่งที่ไม่สมควรเพียงแต่เราขาดสติคุม คำพูดที่หลุดออกไปก็จะกลายเป็นสิ่งทำร้ายความรู้สึกของอีกฝ่ายหนึ่งทันที

...บางครั้งคุณอยากจะเป็นฝ่ายกล่าวขอโทษในสิ่งที่คุณกล่าว ซึ่งทำร้ายความรู้สึกดีๆของอีกฝ่าย เพียงแต่คุณไม่กล้า..คุณมีทิฐิคุณเป็นฝ่ายลังเลที่จะกล่าวอยากให้อีกฝ่ายยกโทษให้คุณแต่ในใจคุณ..ความมีทิฐิ กลัวเสียหน้า ข่มความกล้าที่จะทำให้คุณเป็นฝ่ายเริ่มต้นก่อนคุณกลับมารอเวลาให้ผ่านไปด้วยหวังว่าเวลาที่ผ่านไป..ทุกอย่างจะดีขึ้นเอง

...คุณเคยคิดบ้างไหมว่า เวลาที่ผ่านไปยิ่งทำให้ทุกอย่างไม่ดีขึ้นเลย อีกฝ่ายที่รับฟังคำพูดของคุณ ถึงแม้ว่าคำพูดที่ผ่านไปมันกลายเป็นอดีต แต่ความรู้สึกมันยังคงค้างอยู่ในใจ

...ถ้าทิฐิมันทำลายความรู้สึกที่ดีระหว่างกัน มีประโยชน์อะไรที่คุณจะถือทิฐิเอาไว้กับตัว คุณควรจะปล่อยทิฐิตรงนั้นไป การกล่าวขอโทษดูเหมือนจะเป็นเรื่องยิ่งใหญ่ และในยามที่ความรู้สึกดีๆ จะกลับมาเพียงแต่ คุณกล้าที่จะเริ่มต้นกล่าวคำขอโทษออกไป

...

ถามใจตัวคุณเองว่า คุณยังให้ความสำคัญกับคนๆนั้นอยู่ไหม ไม่ต้องกลังเสียหน้าถ้าคุณจะเป็นฝ่ายเริ่มต้นกล่าวก่อน หลังจากกล่าวออกไป คุณรู้สึกว่าจิตใจคุณบางเบา อีกฝ่ายคงรู้สึกที่ได้ยินอย่างนั้นและยินดีที่จะให้อภัยคุณ

..

การมีทิฐิและไม่ยอมที่จะลดละความมีทิฐิ สุดท้ายจะพบว่ามันไม่มีประโยชน์อะไรจากการทำแบบนั้น แล้วกลัวมานั่งเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไปแทน

...ถ้าความรักหมายถึง การไม่โกรธและให้อภัย คนที่คุฯรักเขายังคงยินดีและไม่โกรธเมื่อได้ยินคำขฮโทษจากคุณและเขาก็ยินดีที่จะให้อภัยคุณตราบที่เขายังรักคุณอยู่