คนแกะหนังตะลุง
เมื่อวานตอนเย็น...น้องชายเดินทางกลับบ้านเพื่อมาเยี่ยมแม่ในวันแม่....ปรากฏว่ามีเพื่อนน้องชายเดินทางมาด้วย เราเป็นพี่ใหญ่สุดก็เลยบอกว่าจะไปส่งน้องเขาที่บ้านซึ่งอยู่นาหม่อม...คนละเส้นทางกับบ้านของเรา....ระหว่างเส้นทางน้องชายก็เล่าให้ฟังว่า บ้านเพื่อนเขานี้พ่อแกะหนังตะลุง ซึ่งน้องชายเราคนนี้ของเราชอบมาก...ไม่มากก็เขามีตัวหนังตะลุงเป็นของส่วนตัวผลงานก็จากพ่อของเพื่อนคนนี้ละ จะว่าไปครอบครัวเราก็ชอบหนังตะลุงกันเกือบทั้งบ้าน สมัยเด็กๆ ไปบ้านย่าเมื่อไหร่ก็ได้ดูหนังตะลุงจอเล็กซึ่งเล่นด้วยพี่ๆในละแวกบ้านเป็นกิจกรรมยามค่ำคืนของเด็กยุคนั้น พ่อของตนเองก็ชอบแกะรูปหนังตะลุงถ้ามีเวลา แต่พ่อไม่ใช่มืออาชีพ พ่อใช้กระดาษ ย้อนกลับไปบ้านพ่อเจ้าคิดดีกว่าค่ะ....พอไปถึงก็เจอพ่อของคิดเป็นคนแรกเลย พ่อก็ประมาณรู้ใจน้องชายเรา ก็พาไปหนำ(กระต๊อบของคนใต้) ก็มีเครื่องมือแกะหนัง หนัง ตัวหนังในรูปแบบต่างๆ.....สิ่งที่เราได้เห็นวิวัฒนาการของหนังตะลุงคือ รูปหนังมีขนาดใหญ่ขึ้นกว่าเดิม....ก็สอบถามพ่อของคิดหลายๆเรื่อง พ่อบอกว่าตอนนี้มีลูกศิษย์เป็นเด็กประถม และมัธยมฯมาเรียนแกะหนังตะลุง ตอนนี้ฝีมือแบบนำไปออกโชว์ตามงานต่างๆของอำเภอได้แล้ว ส่วนฝีมือของพ่อนั่นก็เป็นที่ยอมรับของวงการหนังตะลุงในภาคใต้ พ่อบอกว่ามียอดสั่งจนผลิตไม่ทัน เพราะงานหลักของพ่อคือกรีดยางพารา แต่แกะหนังตะลุงนี้งานอดิเรก...ที่น่ารักของครอบครัวคือ แม่ของคิดจะเป็นคนลงสี ซึ่งปัจจุบันเขาใช้สีของปากกาแบบถาวร ปากกาเขียนโปสเตอร์ที่เราใช้ๆกัน พ่อเล่าให้ฟังว่า เริ่มแกะจากความสนใจ แล้วสอบถามผู้รู้เอาเอง แกะรูปหนังตัวแรก..ให้ใครดู ใครๆก็บอกว่า ให้ฟรีก็ไม่เอา พ่อก็เลยมุมานะจน....ผลงานปรากฏเป็นที่ยอมรับถึงวันนี้ เราเลยถามพ่อว่าในสงขลาบ้านเรานี้คนแกะหนังตะลุงมีเยอะมั่ย พ่อบอกว่าเยอะ...แต่ที่อำเภอนาหม่อมนี้มีพ่อคนเดียว พ่อรู้ว่าเราเป็นครู พ่อบอกว่าส่งลูกศิษย์มาเรียนสิ....เราก็นะสอนเคมีถ้าสอนศิลปะ หรือภาษาไทยคงสมัครเป็นลูกศิษย์แบบไม่รีรอ และวันนี้ความรู้ที่ได้เพิ่มมาคือ เพิ่งจะรู้ว่านางเอกหนังตะลุงมือของนางเอกจะแกว่งได้เพียงข้างเดียว...แต่ถ้าเป็นนางอิจฉาจะแกว่งได้สองข้าง จนเราเปรยกับพ่อว่าถ้าเกิดเป็นหนังตะลุงขอเป็นนางอิจฉามือจะได้แกว่งได้สองข้าง...พ่อก็เลยแนะอีกว่าดูที่ปากสิ...ปากของสองนางก็ไม่เหมือนกัน ปากนางเอกจะยิ้มสวยโค้งขึ้น แต่ข้างนางอิจฉานี้โค้งลง ดีใจค่ะคุยกันเยอะแยะมากมายพ่อก็ทั้งรื้อในลัง รื้อในกล่องให้เราดูตัวหนังตะลุงในรูปแบบต่างๆ ภูมิใจที่ได้รู้จัก และเห็นพ่อมีความสุขที่ได้เล่า วันหนึ่งถ้ามีเวลาว่างๆเยอะๆ จะย้อนกลับไปที่นั่นอีกเพราะเราก็คนรักษ์หนังตะลุง และดีใจมากกว่านั้นที่ได้รู้ว่า คิดเขาก็สนใจ ลูกสะใภ้พ่อก็หัดทำอยู่ เด็กๆก็มาสมัครเป็นศิษย์......ลมหายใจของหนังตะลุงยังคงมีอย่างต่อเนื่อง
ความเห็น (2)
สวัสดีค่ะคุณครู
- "และเห็นพ่อมีความสุขที่ได้เล่า" แค่นี้ก็ร่วมชื่นใจแล้วล่ะค่ะ
- ภูมิปัญญาไทย(ใต้) จะได้ไม่สูญหายนะคะ
ขอบคุณค่ะ..ที่แวะมา...
ดีใจที่เจอคนสงขลา...
ยินดีที่พบครูค่ะ...แล้วมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้คุยกันนะค่ะ