วิชาครามและฮ่อม วิชาแรกของโรงเรียนช่างทอผ้า
หลังเสร็จสิ้นภาระกิจการนำเสนอผลงานวิจัยเรื่องผ้าไหมมัดหมี่ลาวเวียงแล้ว(http://gotoknow.org/blog/thaiphon/118790) ผมเดินทางกลับและเริ่มคิดถึงงานวิจัยในปีนี้มากขึ้น
งานวิจัยปีนี้เป็นงานวิจัยเชิงพัฒนาที่เน้นการวิจัยปฏิบัติการเพื่อศึกษาความเป็นไปได้ในการทอผ้าไหมมัดหมี่รูปแบบร่วมสมัยของชาวบ้านโดยคงเทคโนโลยีพื้นบ้านเอาไว้เป็นพื้นในการผลิต ซึ่งผู้ให้ทุนคงอยากให้ผมเอางานวิจัยปีที่แล้วมาปรับใช้
ผมทดลองออกแบบไปแล้วบางลายซึ่งเขียนไปในบันทึกก่อน ๆ มาคราวนี้ผมเริ่มมองหาวัตถุดิบในการย้อมไหมคราวนี้ไว้ในการใช้ในอนาคต ซึ่งผมคิดถึงครามขึ้นมาทันที่
ผมแวะเยี่ยมเพื่อนนักออกแบบลายผ้าซึ่งเป็นอาจารย์ที่สอนในมหาสารคามท่านหนึ่ง เราสนทนากันในเรื่องผ้าทอปลอดภัย ซึ่งเราต่างอยากจะพัฒนาผ้าทอโดยไม่ทำลายสิ่งแวดล้อม โดยลดการใช้สารเคมีลงให้หมดในเร็ววันและเร่งแสวงหาแหล่งสีย้อมโดยเร็ว
วันนี้เธอจึงเอาเม็ดพืชให้ผมถุงหนึ่งแต่เธอไม่แน่ใจว่าครามหรือฮ่อม ผมเองนั้นไม่เก่งเรื่องครามและฮ่อมเลยเพราะชีวิตเกิดมาก็เห็นสารเคมีแล้ว ในปีที่แล้วทดลองดำมะเกลือก็เกือบตายเรียนรู้ด้วยกันกับแม่และน้าตั้งนานกว่าจะรู้ใจการย้อมแบบนี้ ดังนั้นท่านผู้รู้เรื่องครามหรือฮ่อม เสนอแนะด้วยนะครับจะเป็นพระคุณยิ่ง
งานนี้นอกจากงานวิจัยปีนี้คราวนี้ เห็นทีโรงเรียนช่างทอของเราจะเริ่มปลูกพืชเพื่อนำมาเป็นสารย้อมสีกันแล้ว ผมวางแผนจะให้เด็ก ๆ เป็นคนปลูกและดูแลเอง ดีเหมือนกันวิชาแรก ๆ ที่ผมจะเรียนรู้ไปพร้อมเด็ก ๆ ชื่อวิชา การปลูกคราม
กลับบ้านไปเยี่มแม่ในวันนี้ผมจะเริ่มวิชานี้ทันที่โดยเริ่มจากนักเรียนช่างทอคนแรกของผม เราจะลงมือหว่านเม็ดพันธุ์ทันทีเพื่อฉลองวันแม่ เหอๆ ลืมบอกไปว่านักเรียนผมมีแล้วสองคน
นักเรียนประจำเป็นเด็กหญิงข้างบ้านผมเอง ส่วนอีกคนเป็นนักเรียนทางBLOG นั้นคือ น้องกิ่ง
วิชานี้จะเป็นอย่างไรแล้วจะเล่าให้ฟังนะครับ ขอไปเตรียมสอนก่อนนะครับ
ความเห็น (1)
สวัสดีค่ะ
อ่านเรื่องวัฒนธรรมต่างๆจากคุณออดมากค่ะ
ชอบค่ะ ไม่ถ่ายรูปให้เห็นคุณแม่เป็นที่ระลึกบ้างหรือคะ
กลับบ้านไปเยี่มแม่ในวันนี้ผมจะเริ่มวิชานี้ทันที่โดยเริ่มจากนักเรียนช่างทอคนแรกของผม เราจะลงมือหว่านเม็ดพันธุ์ทันทีเพื่อฉลองวันแม่