ผู้หญิงที่ดีที่สุดในโลกคือแม่ของฉัน My mum is the best woman in the world.
ผู้หญิงที่ดีที่สุดในโลกคือแม่ของฉัน
My mum is the best woman in the world.
....รักจากใครไหนจะเทียมเท่า รักของแม่เรานั้นเที่ยงแท้...
บันทึกนี้ขอมอบให้แม่ทุกคนค่ะ โดยเฉพาะคุณแม่ของดิฉัน
มาอ่านกลอนเพราะๆ เกี่ยวกับความรักของแม่กันก่อนค่ะ
A Mother's Love
There is no love, like a mother's love,
no stronger bond on earth...
like the precious bond that comes from God,
to a mother, when she gives birth.
A mother's love is forever strong,
never changing for all time...
and when her children need her most,
a mother's love will shine.
God bless these special mothers,
God bless them every one...
for all the tears and heartache,
and for the special work they've done.
When her days on earth are over,
a mother's love lives on...
through many generations,
with God's blessings on each one.
Be thankful for our mothers,
for they love with a higher love...
from the power God has given,
and the strength from up above.
by Jill Lemming
http://www.theholidayspot.com/mothersday/poems_and_poetry.htm
no stronger bond on earth = แปลว่า พันธะ ความผูกพัน รักของแม่นั้นที่ยั่งยืนที่สุดในโลก
all the tears and heartache, = แม่ต้องเสียใจ เสียน้ำตา ปวดใจเรื่องเรา
her days on earth are over = แม้ว่า แม่จะจากไปแล้ว
ความรักของแม่ก็ยังคงอยู่เสมอ
August 12th is the birthday of H.M Queen Sirikit, and is a public holiday. This day is also known in Thailand as "Mothers Day" as Her Majesty Queen Sirikit is regarded as the mother of Thailand.
Children young and old will also take time this day to pay respect to their mothers, usually presenting them with flowers.
ขอกล่าวถึงคุณแม่ดิฉันหน่อยไว้ในบันทึกนี้
คุณแม่ดิฉัน ชื่อ คุณครูสุรีย์ สุวรรณสม เป็นครูอยู่โรงเรียนอนุบาลแม่เมาะ จังหวัดลำปาง แม่จบครุศาสตรบัณฑิต เอกภาษาไทย
แม่เป็นชาวลำปางแต่กำเนิด ชีวิตแม่ตอนเด็กๆ ลำบากมาก เพราะยายเสียตั้งแต่แม่ยังเล็ก แม่เลยต้องมาอยู่กับ (หม่อน) ยายของแม่ มีน้าๆ อาๆ ของแม่ ช่วยกันส่งแม่เรียน แม่ก็ต้องคอยทำงานเล็กๆน้อยๆ เพื่อเป็นค่าขนมไปโรงเรียนตั้งแต่อายุไม่ถึงสิบขวบ โชคดีที่แม่เป็นเด็กเรียนเก่ง เป็นเด็กดี แม่มักจะได้ทุนการศึกษาจากโรงเรียนเสมอ จนจบมัธยมจากโรงเรียนลำปางกัลยาณี แล้วจึงเข้าเรียนต่อวิทยาลัยครู บรรจุเข้ารับราชการครั้งแรกที่
อ.งาว จ.ลำปาง ซึ่งเป็นบ้านเกิดของคุณพ่อดิฉัน ซึ่งท่านทั้งสองพบกันที่นั่น ตอนนั้นคุณพ่อดิฉันเป็นปลัดอำเภอหนุ่มอยู่ที่ อ.ปง
(วีรกรรมของพ่อจะเล่าในวันพ่อก็แล้วกันนะคะ รอก่อนนะคะพ่อ)
แม่ดิฉันเป็นผู้หญิงที่ดีพร้อม สมบูรณ์แบบ ตั้งแต่ดิฉันเกิดมา สามสิบสองฝน (บอกอายุซะแล้ว) ยังไม่เคยเห็นแม่ทำผิดแม้แต่ครั้งเดียวในชีวิต แม่ไม่เคยด่าว่าใครด้วยวาจาไม่สุภาพ ไม่เคยทำร้ายใคร แต่แม่จะตีดิฉันตอนเด็กๆ เวลาทำน้องร้องไห้
"ไม่ว่าอากาศจะหนาว ฝนตก หรือแม้แต่แม่ไม่สบาย แม่จะเป็นคนแรกที่ตื่นมาแต่เช้ามืดเพื่อเตรียมอาหารเช้าให้ เสร็จแล้วแม่จะไปแต่งตัวสวยเพื่อจะไปโรงเรียน"
ตอนเด็กๆ เวลาตื่นมาก็จะเห็นแม่นั่งแต่งตัวอยู่หน้ากระจกแล้ว ไม่เคยตื่นทันแม่สักที แม่มีความเป็นครูทุกกระเบียดนิ้ว เวลาทำผิดทีไรหากแม่รู้อย่าหวังเลยว่าจะรอดโดนดุไปได้ เวลาทำตัวไม่ดี แม่จะปรามด้วยสายตาก่อน ดังนั้นเวลาทำอะไรต้องสบตาแม่ก่อนเพื่อความปลอดภัย แต่หลายครั้งเหมือนกันที่ดิฉันดื้อตอนเป็นวัยรุ่น ทำอะไรที่แม่ไม่ชอบ เช่น กลับบ้านดึกๆ ดื่นๆ แม่จะไม่นอนหรอก จะคอยฟังเสียงเราว่ากลับมาหรือยัง แล้วจึงจะนอน เชื่อว่าหลายอย่างเหลือเกินที่เราทำแล้วแม่ไม่สบายใจ แต่แม่ไม่เคยถือโทษโกรธเราเลย และแม่เป็นตัวอย่างที่ดีของดิฉันและน้องๆ เสมอมา สมกับคำว่า แม่พิมพ์ เพราะแม่ เป็นทั้งแม่และเป็นทั้งครู ดิฉันยังจำได้เลยตอนเป็นวัยรุ่น แม่เคยถามว่า จบแล้วอยากเป็นอะไร ตอนนั้นยังไม่มีความคิดเป็นเรื่องเป็นราว ก็ตอบไปว่า “เป็นอะไรก็ได้ ที่ไม่ใช่ครูเหมือนแม่” เพราะเห็นแม่เหนื่อยและลำบาก ตรวจงานเด็กเป็นตั้งๆ ที่ไหนได้ ทุกวันนี้เดินตามรอยแม่ซะแล้วเรา
แม้ว่าเราอาจจะเป็นคนดีได้ไม่เท่าแม่ แต่ดิฉันก็กำลังพยายามเป็นคนดีให้ใกล้เคียงกับแม่ให้มากที่สุด
ดิฉัน หากมีโอกาสก็อยากเป็นแม่กับเขาบ้างคงดีเหมือนกัน
มีคนมาเรียกว่า "แม่" น่าจะรู้สึกชีวิตมีค่ามากขึ้น ขนาดหลานน้อยๆ ของดิฉัน เรียก ป้า ได้ยังปลื้มไปหลายวันเลย 
ความเห็น (7)
นับว่าอาจารย์อ้อมโชคดีมากๆครับ
ที่มีคุณแม่เป็นคุณครูด้วยจิตวิญญาณสามารถเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับอาจารย์
ผมคงไม่เยินยอจนเกินไปหากจะบอกว่า
อาจารย์อ้อมก็เป็นผู้มีมีความเป็นครูสูงมาก
แบบนี้ถือเป็นโชคดีของเด็กนิสิตชาวมหาวิทยาลัยนเรศวร ทุกท่านที่จะได้เรียนกับอาจารย์อ้อม
สวัสดีวันแม่ครับ
เรียน คุณขวัญชัย
ดิฉันยังเป็นครูได้ไม่เท่าแม่เลยค่ะ แต่กำลังพยายาม
หวังว่าลูกไม้คงตกใต้ต้น...
ดิฉันเชื่อนะคะว่า ความรักแรกของมนุษย์นั้นเกิดจากความรักจากแม่สู่ลูก หากใครไม่สามารถเข้าใจความรักของแม่ได้ หรือไม่กตัญญูกับแม่
ชีวิตนี้คงหารักแท้ได้ยาก
น่านสิ แปลว่าไรดีน้อ...อิอิ
ครูอนงค์ สุพลพิชิต
น้องอ้อมจ๊ะ....จำน้าได้หรือเปล่า สอนที่เดียวกับพี่สุรีย์ ได้อ่านเรื่องที่น้องอ้อมเขียนดีมากเลย ไม่ทราบว่าคุณแม่ได้อ่านหรือยัง คงปลื้มใจมากถ้าได้อ่าน ดีใจด้วยที่น้องอ้อมจะสำเร็จการศึกษาที่เมืองนอก ได้ข่าวว่าตอนนี้อยู่ ม.นเร ฯ พิษณุโลก ขอชมเชยอีกครั้งนะคะ
ขอบพระคุณมากค่ะคุณน้าอนงค์ เขินจัง คุณครูสุรีย์เข้ามาอ่านแล้วค่ะ อมยิ้ม อิอิ
ขอบคุณนะคะที่เล่าสู่กันฟัง...ชีวิตหนูคล้ายกับพี่มากๆ เลยคะ และตอนนี้ตัวหนูเองก็เรียนครู ปี 4 แล้ว อีกปีเดียวก็จบ และทุกวันนี้หนูจึงพยายามที่จะทำทุกอย่างเพื่อให้เขาสบายใจและมีความสุขเพราะชีวิตของคนเราก็ไม่ได้ยาวนานอะไรขนาดนั้น