อดไม่ได้ที่จะ...เตรียมตัว

อืมมมม......ดีใจและยินดีที่ได้รับเชิญอย่างไม่เป็นทางการผ่านบล็อกจากท่าน อ.พิชัย  ในการสัมมนาการจัดการความรู้เพื่อพัฒนาเครือข่ายการจัดการความรู้ระดับประเทศ   เชียงใหม่ 

ชื่อของการสัมมนา  ทำให้ต้องคิดในขณะนั้นว่า...ต้องไปให้ได้  ...แล้วไปทำไม  

หลังจากนั้นต่อมา....ได้รับหนังสือชวน...ไม่ใช่หนังสือเชิญ   ก็ได้รับความโชคดีอีกที่ท่านผู้อำนวยการโรงเรียน  ท่านเล็งเห็นว่า...จะกลับมาทำประโยชน์ให้แก่โรงเรียน   ครูอ้อยก็เคยเขียนบันทึกทุกระยะ   

หลังจากนั้น  ก็อ่านบันทึกของท่านอื่นๆที่เป็น...วิทยากร   ถึงจะไม่ใช่เป็นการบรรยาย...แต่เนื่องจาก...หัวข้อเรื่องการสัมมนา ก็บ่งบอกแล้ว   มีผู้สนใจเข้าร่วมฟัง  และสัมมนาแบบแลกเปลี่ยนเรียนรู้   ผู้ที่ไปก็ต้องเตรียมตัวกันล่ะ  ซึ่งก็เตรียมตัวกันถ้วนหน้า....น่าสนใจ 

ส่วนตัวครูอ้อย   เมื่อแรกที่ท่าน อ.พิชัยชวน...คิดว่าจะไปพบบล็อกเกอร์    พ่อบ้านก็ซื้อตั๋วรถไฟให้   ดีใจอยู่เลย   ท่าน ผอ.มาอนุญาตก็เลย...กลายสภาพเป็นนักศึกษาเข้าร่วมสัมมนาล่ะ 

แต่...ด้วยความเป็นบล็อกเกอร์..เต็มไปหมดทุกอณูแห่งหัวใจ...จึงจำเป็นต้องเตรียม...การเตรียมในระดับต้นคือ....สืบหาบันทึกเก่าที่มีความหมายของตัวเอง...เผื่อว่าจะได้สะดวกในการหยิบจับ...คงมีผู้สนใจ..เทคนิคการเขียนบันทึก...ของครูอ้อย   

ไม่ต้องมานั่งคิดขีดเขียนใหม่หรอก  ครูอ้อยเขียนไว้นานแล้ว....ทำงานไป  เขียนบันทึกไป  ก็เลยกลายเป็นคนทำงานกับบันทึก...ลองอ่านดูสิ..การนำเสนอผลงาน : มารยาทในการฟัง  

 เขียน เขียน เขียน  จนได้รับคัดเลือกรางวัลของที่นี่  ที่เวทีที่ท่านผู้อ่านเขียนอยู่นี่ล่ะค่ะ   เดือนตุลาคม 2549  ได้รับ....รางวัลสุดคะนึง....เป็นบุคคลสาธารณะ  

วาย   เขียนมามากมาย  เลือกอ่านไม่หวาดไหว..เชิญชวน  ชักชวน  เชื้อเชิญ   วิธีการเขียนบันทึกเหรอ..ครูอ้อยเขียน..วิธีล่ารางวัล...สุดคะนึง   ท่านคงยังไม่ได้อ่านมั้ง..ลองดู  ลองอ่านสิคะ  ได้มาได้ยังไง  รางวัลนี้น่ะ  จับสลากมารึ...

ชีวิตของ....blogger...อย่างครูอ้อย ....ออกมาจากใจ  จากความรู้สึกลึกๆของท่านที่อยากจะเขียนหรือยัง  ตรงไปตรงมาไหม  ต้องมาแก้ตัวทีหลังทำไมกัน   เขียนออกมาจากความจริงใจเลย  จะกี่ปีกี่เดือนกี่วัน..บันทึกเหล่านี้ก็ยังใช้ได้เสมอ...

รางวัลเกียรติยศกับรางวัลชีวิต   เขียนอย่างไรให้น่าอ่าน...น่าเขียนต่อ  และน่าติดตาม..การค้นพบหนทางของการเขียนของตนเอง...การเขียนแบบ Flowery เป็นอย่างไร   น่าสนุกออก  ที่ได้เขียน   แล้วมีความสุขกับการอ่าน  การแสดงความคิดเห็น   ดีใจที่ดอกไม้ชื่อ Gotoknow บานแฉ่ง

คงจะพอแล้วมั้งคะ   ก็อยากจะบอกว่า...แค่น้ำจิ้ม...ล่าสุด.... เขียนบันทึก..ไม่จำเป็นต้องมีการคล้อยตาม 

ชามใหญ่ยังมีอีกมาก  ท่านคลิกอ่านเอาเองตามความสนใจ  

การเตรียมตัวอันดับต่อไปก็คือ...ครูอ้อยทำตั๋วรถไฟหาย...วาย 

การเก็บไว้ดีเกินไป   จึงเก็บไว้ใน..เอ้อ...ไม่แน่ใจ  สงสัย  สมุดไดอารี่  แต่ลืมไว้ที่โรงเรียน   ...

วันนี้  ต้องไปโรงเรียน...หาให้พบ...นี่เป็นการเตรียมตัวของครูอ้อย...และบันทึกแรกที่จะไปเชียงใหม่...

ตื่นเต้นหรือยัง...นี่ล่ะการเขียนบันทึก 

วุ้ย...ไม่เห็นจะยากใช่ไหมล่ะ

 

[แผ่นดิน]

• สวัสดีครับ  ครูอ้อย
• ตอนนี้มหาสารคาม ฝนหยุดแล้วนะครับ
• .....
• อันที่จริงถ้าขึ้นเวทีเป็นวิทยากรน่าจะเป็นประโยชน์มากกว่าการเป็นผู้ร่วมงานธรรมดานะครับ  เพราะผมเชื่อเหลือเกินว่า คงมีกลุ่มผู้ฟังที่เหมาะกับความเป็นบล็อกเกอร์ในแบบฉบับของครูอ้อยจำนวนไม่น้อยที่เข้าร่วมงาน
• .....
• ขอบคุณครับ

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

สวัสดีค่ะน้องชาย....แผ่นดิน

• ฝนไม่ตกค่ะวันนี้  แจ่มใส 
• ครูอ้อยอ่านพบในบันทึกของวิทยากรหลายๆท่านว่า..น่าจะเป็นแบบแลกเปลี่ยนเรียนรู้  ไม่ใช่บรรยาย
• แต่เป็นแบบไหน  ครูอ้อยก็รับได้ค่ะ..ก็ไปด้วยใจรักแล้วนี่คะ

ขอบคุณค่ะ

[แผ่นดิน]

• ดีใจ,  ที่จะได้พบกับครูอ้อย พี่สาวแสนสวยและแสนเก่งที่นั่นครับ

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

ครูอ้อย...ก็ดีใจและอยากสัมผัสกับความรักความอบอุ่นและมิตรภาพที่หาไม่ได้อีกแล้ว...ในพิภพนี้