นักเรียนคุณอำนวยเมืองคอน ร่วมเรียนรู้กับเครือข่าย คนเมืองลุง

นักเรียนคุณอำนวยเมืองคอน ร่วมเรียนรู้กับเครือข่าย คนเมืองลุง

                พวกเรามาถึงโรงเรียนท่ามิหรำ  จังหวัดพัทลุง  ลงจากรถเดินเข้าภายในงานบริเวณหอประชุมของโรงเรียน  น้องก้ามปู  ก็มาต้อนรับพวกเราเข้าสู่บริเวณงาน  ส่วนพี่ชายขอบกำลังสาละวนเก็บรายละเอียดของงานด้วยวีดีโอ  ก็เลยได้แค่ทักทายกัน  พอเข้ามาข้างในก็เจอท่านอาจารย์บุญธรรม  เทอดเกียรติชาติ  ซึ่งมาเป็นวิทยากรร่วมเสวนากับเครือข่ายคนเมืองลุงด้วย...  

ยังนึกเสียดายที่มาไม่ทันการแสดงโนราเด็ก  แต่ก็มาทันโนราคนตาบอด  ซึ่งฝีไม้ลายมือการรำทำได้สวยงามไม่แพ้คนที่ตาปกติเลยครับ...  หลังจากการแสดงแล้วพวกเราก็เข้าร่วมฟังการเสวนาของเครือข่าย ในงาน “หลอมรวมพลังสรรค์สร้างเครือข่ายสุขภาวะชุมชนคนเมืองลุง”   ภายใต้คำถามนำที่ว่า  “มีแนวคิดอย่างไรในการนำแผนชุมชนมาขับเคลื่อนให้คนเมืองลุงอยู่เย็นเป็นสุข”  ผมนั่งจับประเด็น ของผู้เข้าร่วมเสวนาในวันนั้นก็ได้เนื้อหาพอสมควร โดยเริ่มที่  น้าแก้ว  สังข์ชู

น้าแก้วบอกว่า  กลุ่มองค์กรที่มีอยุ่ในชุมชนนั้นมีเป้าหมายหรือเป้าประสงค์ ของหน่วยงานที่ไม่เหมือนกัน  เช่น กลุ่ม  อสม. ทำเรื่องของสุขภาพอย่างเดียว  กลุ่มออมทรัพย์ทำแต่เรื่องการเงินอย่างเดียว ไม่ได้มาร่วมคิดร่วมทำกัน  แต่หากจะให้คนเมืองลุงอยู่อย่างสุขสบาย  ทุกองค์กรต้องมาร่วมคิดร่วมทำกัน โดยองค์กรต่าง ๆต้องมาบูรณาการการทำงานร่วมกันเพื่อให้เป้าประสงค์เป็นตัวเดียวกัน  มองถึงการเชื่อมโยง เช่นเรื่องการใช้สารเคมีภาคการเกษตรต้องมองถึงเครือข่าย เช่น  หมอ  องค์กรการเงิน  องค์กรในชุมชนทุกองค์กรต้องมาประสานสัมพันธ์กัน  เพราะฉะนั้นสิ่งสำคัญคือประชาชนผู้มีส่วนร่วม  ทุกภาคส่วนต้องลดอัตตามาร่วมงานกันภายใต้เป้าประสงค์ที่ว่าทำให้คนเมืองลุงมีความสุข  การเชื่อมโยงงานกันหากทำได้จะมองเห็นว่า เป้าประสงค์ที่ตั้งไว้นั้นถูกต้องที่สุด คือทั้งทุกองค์กรมาร่วมแสดงความคิดเห็นร่วมกัน...  ต้องเอาระดับ “หัว” มานั่งคุยกัน  แต่อย่าเพิ่งสรุป   “ความสุขเกิดจากวิธีคิด  คิดแล้วมีความสุข  คือคิดภายใต้สิ่งดีๆ ที่ทำได้  อย่าคิดในสิ่งที่ทำไม่ได้”

พญ. อภิญญา  ณรงค์กุล  เป็นคนที่ 2  ของผู้เข้าร่วมเสวนา  ได้เล่าประสบการณ์ที่ทำกับผุ้ป่วยเอดส์ ที่โรงพยาบาลควนเนียง ให้กล้าเปิดเผยตัว  และการสนับสนุนการทำกิจกรรมของสมาชิกผู้ป่วย  40  กว่าคน  เรียกว่ากลุ่มผู้ช่วยเพื่อนเพื่อให้ออกจัดกิจกรรมกับกลุ่มต่าง ๆ เช่นกลุ่มแพทย์แผนไทย  และการออกเป้วิทยากรเกี่ยวกับโรคเอดส์ให้กับนักเรียนโรงเรียนต่าง ๆ  และการจัดกิจกรรมเชื่อมโยงกับเครือข่ายต่าง ๆ

อ. บุญธรรม  เทอดเกียรติชาติ  บอกว่า... การมีความสุขอยู่ที่วุฒิภาวะของคนที่ต้องการความสุข  เช่นสุขจากการกิน  สุขจากกาม  สุขจากอำนาจ  สุขจากบารมี  แต่ก็เป็นสุขที่อยู่ได้ไม่นานเพราะเป็น “สุขที่ไม่สงบ”  คนที่เป็นสุขได้คือคนที่รู้จักใช้  “ตน เตือน ตน”  เพราะในคนเรา มีตนอยู่ 2 ตน  ตนหนึ่งเป็นครู  และอีกตนหนึ่งเป็นหมอ  ตนที่เป็นครูต้องไปเตือนหมอให้ยาใจกับตน  การทำให้คนรวมกลุ่มกันทำอะไรนั้นทำได้ยากเพราะครั้ง  ท่าทีบาดตา  วาจาบาดหู  อยู่ๆบาดใจ  ไม่เท่าใหร่ก็จะบาดหมางแล้วจะทำอะไรไม่ได้เลย  การทำหึคนรวมกลุ่มกันทำงานต้องอาศัย  7  อย่างคือ

1. ศิลปะ                  คือ           จังหวะ  ซึ่งทำให้คนมีพลัง

2. พิธีกรรม             คือ           สิ่งที่ทำหึคนไปรวมตัวกัน

3. การเล่น               คือ           การทำงานเป็นเล่น  (เล่นเป็นผลงาน)

4. ขนบ                                   คือ           อยู่ในแบบแผนของบรรพบรุษ

5. ธรรมนิยม          คือ           อยู่ตามธรรมชาติ

6. ประเพณี             คือ           สิ่งที่ต้องทำเป็นประจำ (ความต่อเนื่อง)

7. จารีต                   คือ           สิ่งที่อยู่ในใจ  เป็นราง  เพื่อให้ไปถึงความสุขเร็วขึ้น

สรุปประเด็นการสร้างเครือข่ายวันนั้น โดยเริ่มที่  นพ. อมร  รอดคล้าย  บอกว่า...  เครือข่ายรวมตัวกันได้ก็ต้องมีความเชื่อถือ  เชื่อใจกัน   พญ. อภิญญา   บอกว่า... การที่จะทำงานร่วมกันนั้นทุกคนต้องมีความอยาก  หรือ “อาด”  (มีความต้องการ)  คือหากคนมีความอยาก  หรือ “อาด” หลายๆคนก็สามารถมารวมกลุ่มเพื่อที่จะทำเรื่องใดเรื่องหนึ่งให้สำเร็จได้   สามัคคีคือพลัง  สามัคีรวมกันทำให้เกิดศรัทธา  และศรัทธาที่มีพลังนั้นสามารถเคลื่อนภูเขาลูกใหญ่ได้  อาจารย์บุญธรรม  บอกว่า...  ทุกคนมีครูอยู่ในตัว  มีหมออยู่ในตัว  ครูจงไปสอนหมอว่า  ให้หมอผลิตยาใจ  คือต้องทำให้ใจสบายก่อน แล้วจึงทำสิ่งอื่นได้  หากใจไม่สบายก็จะทำอะไรไม่ได้

ผมคิดว่า...การมาเรียนรู้ที่เมืองลุงวันนี้คุ้มค่าจริงๆ  ค่ารถไม่ต้องเสีย  กินฟรี  ได้ความรู้ดีๆ  นำกลับไปปรับใช้กับการทำงาน  ขอขอบพระคุณทีมงานเครือข่ายคนเมืองลุง...ที่กรุณาหยิบยื่นสิ่งดีๆให้พวกเราครับ...