ห้องเรียนคุณอำนวย “ในรถตู้”

ห้องเรียนคุณอำนวย  “ในรถตู้” 

                ผมเขียนบันทึกนี้ล่าช้ากว่ากว่าคนอื่นๆ หลังจากกลับจากการไปร่วมงาน “หลอมรวมพลังสรรค์สร้างเครือข่ายสุขภาวะชุมชน คนเมืองลุง” ซึ่งจัดที่โรงเรียนท่ามิหรำ  จังหวัดพัทลุง  ผมไปงานนี้คิดว่าต้องได้อะไรดีๆมาปรับใช้ในการทำงานของตัวเองบ้างครับ...

                ไม่นึกไม่ฝันครับ...ว่าจะได้เรียนรู้จากผู้ให้เรียนตั้งแต่อยู่ในรถตู้ ของ ม.วลัยลักษณ์  ผู้ให้เรียนไม่ใช่ใครหรอกครับก็ น้องบู๊ท  คนจากเครือข่ายภาคประชาชนนั่นเอง... เรื่องที่น้องบู๊ท ให้เราได้เรียนกันในรถคือการทำหน้าที่คุณอำนวยในการทำเวทีชาวบ้านที่บ้านท่าสะท้อน อ. ชะอวด  ซึ่งมีปัญหาเรื่องของโรงเรียนระดับประถมที่กำลังจะถูกยุบ  แต่ผลจากการทำเวทีชาวบ้านไม่ต้องการให้ยุบ และต้องหาครูไปสอนนักเรียน ซึ่งน้องบู๊ท และทีมงานก็รับสมัครที่จะสอนนักเรียนร่วมกับครูอาสาสมัคร  (ผู้ที่สมัครใจมาช่วยสอน) เพื่อรอครูที่รัฐบาลส่งมา น้องบู๊ท  บอกว่า “ทีมครูอาสาช่วยสอนต้องทำทุกอย่างตั้งแต่ หลักสูตรสถานศึกษา  ธรรมนูญสถานศึกษา  หลักสูตรท้องถิ่น  ซึ่งทุกขั้นตอน ทุกกิจกรรมได้ผ่านกระบวนการเวทีของชาวบ้านทั้งหมด”

                น้องบู๊ทบอกว่า... “กลางวันจะเป็นการเรียนของเด็กๆ  ส่วนภาคค่ำจะเป็นเวทีของผู้ใหญ่ที่มาร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้เพื่อหาวิธีการที่จะพัฒนาโรงเรียนที่พวกเขาได้ก่อตั้งขึ้นมาเอง และวิธีการที่จะพัฒนาชุมชนของตนเองเพื่ออนาคตของลูกหลาน” น้องบู๊ทบอกว่ามาที่นี่เพราะงานมันสนุกถึงแม้ว่าจะเหนื่อยแต่ก็สบายใจ  ผมถามว่าตอนนี้ทำงานในโรงเรียนตำแหน่งอะไร น้องบู๊ทบอกว่า  “ชาวบ้านเรียกผมว่า  ผอ.  ตอนแรกไม่ค่อยชินรู้สึกเขินๆ  แต่ชาวบ้านเรียกทุกวันจนตอนนี้เริ่มชินแล้วครับ” 

                เราทุกคนที่นั่งไปในรถ ต่างก็ยิงคำถามน้องบู๊ท ถึงวิธีการทำงาน ซึ่งน้องบู๊ทก็อธิบายพวกเราได้แจ่มแจ้ง และนับว่าเป็นประโยชน์กับพวกเรามากๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของวิธีการที่น้องบู๊ท และทีมงานใช้ในกระบวนการเวที  วิธีการที่ชักชวนชาวบ้านมาร่วมแสดงความคิดเห็นฟังแล้วทึ่งจริง...

                ผมย้อนนึกถึงโรงเรียนคุณอำนวยที่เพิ่งเปิดผ่านมาหมาดๆ  กระซิบบอกครูนงว่า  น่าจะมีสักครั้งเราน่าจะเอาประเด็นของน้องบู๊ท และทีมงาน  มาร่วมเรียนรู้กันในโรงเรียนคุณอำนวยในฐานะผู้ให้เรียน... อย่างไรน้องบู๊ทและทีมงานก็เตรียมตัวไว้ก็แล้วกัน....