น้องจิ-------> เด็กบ้านน๊อก...บ้านนอก ^_^!
มีอยู่วันหนึ่งหนูเดินทางเข้ากรุงเทพฯ....เพื่อไปเอาบัตรนักศึกษา...(อั้นแน่!! อย่าพึ่ง..งง...นะเจ้าค่ะ พอดีหนูเรียนมหาวิทยาลัยควบไปกับมัธยมด้วยเจ้าค่ะ หนูเรียนอยู่คณะมนุษย์ศาสตร์ เอกภาษาไทย ที่มหาวิทยาลัยรามคำแหงเจ้าค่ะ..555++).....ทุกวันนี้หัวปั่น...อ่านหนังสือเป็นกอง..เพราะต้องเตรียมตัวสอบถึง 2 ที่ ทั้งทางโรงเรียนและทางมหาวิทยาลัย...
เกิดมาในชีวิต ทุกท่านเชื่อไหมค่ะว่า...หนูขึ้นรถเมล์ไม่เป็น...(บางคนแอบหัวเราะ..ก็ก้าวขึ้นไปตรงประตูสิ...55555++)....มันไม่ใช่อย่างนั้นเจ้าค่ะ.....คือว่า เกิดมาหนูไม่เคยขึ้นรถเมล์ เพราะพ่อกับแม่ไปส่งตลอด....แต่วันที่หนูไปเอาบัตรนักศึกษา ....หนูมาเปรี้ยว...ขอพ่อกับแม่ขึ้นรถเมล์ 5555++...เมื่อท่านอนุมัติ สุดแสนจะดีใจ...เพราะจะได้ขึ้นรถเมล์.....
เมื่อขึ้นรถเมล์จากบางลี่..ไปลงที่สายใต้...ต่อรถตู้ไปราม1......ระหว่างทาง ลืมบอกคนขับรถว่า ถึงราม1 แล้วให้บอกด้วยนะว่าถึงแล้ว.....คนขับรถก็ไม่รู้ว่าเราจะไปลงที่ไหน....
ระหว่างทาง มีเด็กราม1 เป็นผู้ชาย 2 คนก็นั่งรถตู้คันเดียวกับหนู ...(ในใจก็คิดทันทีว่า.....พี่เขาลงเมื่อไร...เราก็ต้องลงเพราะพี่เขาก็จะไปรามเหมือนกัน)......ทันใดนั้น
เมื่อพี่เขาก้ามเท้าลงจากรถ....สิ่งที่เคยคิดว่า " พี่เขาลงเมื่อไหร่เราต้องลง เพราะพี่เขาจะไปรามเหมือนกัน " มันก็หายไปทันที.....หนูกลับไปคิดว่า " ถ้าพี่เขาไม่ลงที่รามละ....แล้วเราจะทำอย่างไร "....หนูก็เลยไม่ลง....เพราะคิดอีกว่า ถ้าถึงราม เดี๋ยวคนขับรถต้องบอก...5555++
รถตู้ขับไปเรื่อยๆ จนปล่อยผู้โดยสารลงหมด...แต่หนูไม่ลง..ลุงเขาก็ไม่ออกรถ...และหนูก็ไม่ยอมลง...(เพราะในใจคิดว่า ยังไม่ถึงราม)....ลุงเขาถามว่า หนูลุงสุดสายแล้วลูก...ทำไมไม่ลงล่ะ?....หนูก็บอกลุงว่า " หนูจะไปรามค่ะ." ลุงก็ได้บอกว่า ลุงเลยรามมาแล้ว เมื่อกี้นี้ที่พี่ 2 คน เขาลงอะ นั่นแหละราม....(หนูได้ยินดังนั้น ...แทบจะช๊อก) 5555++
ลุงก็บอกว่า ให้ไปนั่นรถเมล์สาย 92 ไปราม1...หนูก็ไปรอรถเมล์สาย 92 เมื่อรถมา ก็บอกกระเป๋ารถเมล์ว่า ถึงรามแล้วบอกหนูด้วยนะค่ะ....เมื่อถึงราม .... พี่เขาก็บอกว่า ถึงรามแล้วค่ะ ...หนูจึงเดินเข้ารั้วมหาวิทยาลัย ...ด้วยความบ้านนอกจริงๆ
ก็คนมันไม่เคยขึ้นรถเมล์จะให้ทำอย่างไรละค่ะ...55555++
พี่น้องชาวบล๊อคทุกท่าน.....เคยมีประสบการณ์ขึ้นรถเมล์ครั้งแรกเหมือนหนูไหมค่ะ .....?----------> น้องจิ ^___^
ความเห็น (10)
- สวัสดีตอนเช้าครับ..คุณน้องนักเรียนแสนขยัน
- อะไรจะขยันเรียนปานนั้น
- มีอะไรให้ช่วยในเรื่องภาษาไทย
- คุณครูยินดีช่วย (เท่าที่ทำได้) นะขอรับ
อรุณสวัสดิ์ค่ะ ครูแผ่นดินที่น่ารัก
คิคิ....เรื่องให้ช่วยมีมากมาย เกินจะพรรณาเจ้าค่ะ .. หนูไม่เข้าใจตรงไหน แล้วหนูจะขอคำปรึกษาจากคุณครูนะค่ะ....ขอบคุณมากๆเลยเจ้าค่ะ
เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ --------> น้องจิ ^_^
อรุณสวัสดิ์ค่ะ พี่บ่าววีร์
โย่วๆๆๆ....ตื่นแต่เช้าเลยนะเจ้าค่ะ.......เมื่อคืนฝันดีหรือเปล่าเอ่ย...ขอบคุณเจ้าค่ะ---------> น้องจิ ^_^
สวัสดียามเช้าค่ะ น้องจิ
- เป็นนักศึกษาราม ก็เป็นรุ่นน้องครูอ้อยนะสิคะ ครูอ้อยก็เรียนรามค่ะ อิอิ
- ว่าไง..น้อง..เอาเงินมาใช้บ้างเด๊ะ มาเฟียอ้อย..พูด อิอิ ล้อเล่น
ขยันนะคะ เก่งด้วยค่ะ
เป็นกำลังใจเสมอค่ะ
ข้าน้อยขอคารวะ ท่านพี่
สวัสดีค่ะ ครูอ้อยจ๋า......ครูอ้อยจบรามหรอค่ะ..ดีใจจัง ....คิคิ.....ขอบคุณเจ้าค่ะที่เข้ามาให้กำลังใจ...
ขอลาหยุดก่อนนะเจ้าค่ะ--------> น้องจิ ^_^
น้องจิขา... ...
พี่น้อยโหน่ง อยากบอกหนูว่า หนูเป็นเด็กที่น่ารักมากค่ะ พยายามหัดทำอะไรให้ได้ด้วยตัวเอง นอกจากนี้ ยังสนุกสนานกับการที่ได้เรียนรู้ประสบการณ์ชีวิตด้วยตนเองอีกด้วย
พี่น้อยโหน่งเข้าใจว่า หนูคงเตรียมตัวล่วงหน้ามาบ้างแล้ว เกี่ยวกับเส้นทางเดินรถ แต่พี่น้อยโหน่งอยากจะเสริมข้อมูลสักนิดนะคะ เกี่ยวกับเรื่องความปลอดภัยในการเดินทาง เพราะการเดินทางคนเดียว บางทีก็เสี่ยงอยู่เหมือนกันค่ะ ไม่ว่าจะเป็นคนบ้านไหน (คือจังหวัดอะไรก็แล้วแต่ แม้แต่คนกรุงเทพฯเองก็ตามเถอะ...)
เพราะบางทีก็เป็นเรื่องคาดเดาได้ยากเหมือนกันนะคะ .ว่าใครจะมาไม้ไหนกับเรา...แม้แต่จะขับรถเองก็ตาม ก็ยังต้องระวังค่ะ ยกตัวอย่างเช่น ถ้าจะขับรถ ไปห้างสรรพสินค้าคนเดียว (หมายถึง ผู้หญิงนะคะ) ก็ต้องระวังเรื่องการจอดรถ เพราะลานจอดรถตามห้างฯ ในบางวัน ก็ออกจะแสนเปลี่ยว เหมาะมากที่พวกมิจฉาชีพ จะแฝงตัวมาก่ออาชญากรรมค่ะ
หรือแม้แต่พวกนักเรียนไทยในต่างประเทศ (โดยเฉพาะประเทศที่ได้ชื่อว่า เป็นเมืองที่มีความเจริญสูงสุดด้านเทคโนโลยี ) เวลาจะเดินทางข้ามเมือง ยังได้รับคำแนะนำว่า ควรจะเดินทางไปเป็นกลุ่มเลยค่ะ
เอาเป็นว่า ถ้าน้องจิ เดินทางมาทำธุระที่ ม..รามฯ คราวหน้า ก็ขอให้ สนุกสนานกับการเดินทาง อย่างที่เล่ามานี้แหละค่ะ แต่ต้องมีสัญชาตญาณของการระวังภัยด้วยนะคะ (ถ้ารถตู้ไม่มีคนขึ้น ก็อย่าไปขึ้นเชียว หรือ ถ้าคนลงกันหมดก่อนถึงจุดหมายของเรา ก็ให้น้องจิลงไปเลย อย่าไปเสียดายเวลา ที่เราจะต้องต่อรถใหม่นะคะ......และสำหรับการนั่งแท็กซี่นั้น...ถ้าขึ้นคนเดียวก็ไม่ควรจะขึ้นค่ะ......หรือถ้าชวนใครเดินทางมากับเราด้วย ก็ดีค่ะ...... )
ข้อสำคัญ อย่ากลัวหรืออาย ที่จะถามข้อมูลเส้นทางเดินรถ กับคนที่เราคะเนแล้วว่า พอจะไว้ใจได้ค่ะ ........มีตัวอย่างจะเล่าให้ฟังนะคะ....คือเจ้านายของพี่น้อยโหน่งเองนี่แหละ.... เคยขับรถไปหลงที่ต่างจังหวัดค่ะ....ท่านวางฟอร์มอยู่นาน ไม่ยอมสอบถามทางกับคนในจังหวัดนั้นเลย วนไปก็วนมาอยู่นานสองนาน จนในที่สุด ท่านก็จอดรถทีวินด์มอเตอร์ไซค์แห่งหนึ่ง แล้วเปิดกระจก โผล่หน้าออกไปถาม "พี่ครับ.....กรุงเทพฯ ไปทางไหนครับ...." ผลก็คือ พี่ๆวินด์มอเตอร์ไซค์ ฮากันครืนเลยค่ะ เป็นยังไงบ้างค่ะ...น้องจิ....คนบ้านไหนๆ ก็มีโอกาสเปิ่นเทิ่นมันเทศได้ทั้งนั้นแหละค่ะ แต่พวกพี่ๆวินด์มอเตอร์ไซค์ก็ใจดี อุตส่าห์ช่วยกันอธิบายเส้นทางกันใหญ่เลยค่ะ........ก็ต้องขอบคุณพี่ๆ วินด์มอเตอร์ไซค์วินด์นั้น ผ่านทางบล็อกของน้องจิ อีกครั้งค่ะ (หมายเหตุ ที่เล่าได้ละเอียดอย่างนี้ ไม่ต้องสงสัยนะคะ เพราะเผอิญพี่น้อยโหน่ง นั่งเอ๋อ ไปด้วยกับเจ้านายสุดเลิฟค่ะ)
ขอให้น้องจิ สนุกสนานกับการเรีบนรู้เส้นทางเดินรถ และเส้นทางชีวิตนะคะ.......
น่ารักจัง
สวัสดีค่ะ พี่น้อยโหน่ง
เจ้าค่ะ หนูจะระมัดระวังตัวนะเจ้าค่ะ แต่ว่า หนูก็พึ่งเคยจะขึ้นรถเมล์อะค่ะ..55555555++ ตลกดี กลัวก็กลัว ผู้หญิงนี่อันตรายนะค่ะ....แต่หนูมีหน้าตาเป็นอาวุธค่ะ 55555555+++
ขอบคุณค่ะ----------> น้องจิ ^_^
สวัสดีค่ะ พี่เอ๋
เขินจังเลย....เล่นชมกันว่าน่ารักอย่างนี้อะ คิคิ...ขอบคุณเจ้าค่ะ พี่ก็น่ารักเช่นกันเจ้าค่ะ
เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ ----------> น้องจิ ^_^