ผมไม่มีโอกาสได้เดินทางไปร่วมบรรยากาศของคนบล็อกในงานเฮฮาศาสตร์ ครั้งที่  2  เพื่อการเลี้ยงส่งท่านอาจารย์ขจิต  ก่อนเดินทางไปต่างประเทศ,  ณ  มหาชีวาลัยอีสานของพ่อครูบาสุทธินันท์

  

ผมจึงได้แต่นั่งเขียนกลอนเปลือยอารมณ์ข่มใจที่พลาดโอกาสของการไปร่วมงานในครั้งนี้ ... และขออนุญาตนำมากล่าวซ้ำในบันทึกนี้อีกหน   เสมือนการบอกกล่าวต่อกัลยาณมิตรทั้งหลายว่า  “ระลึกถึงเสมอ” ... และปรากฏการณ์การรวมตัวของ “เฮฮาศาสตร์”   คือบทพิสูจน์ว่า  มิตรภาพของชาวบล็อกมีจริง   .. ไม่ใช่ญาติแต่เป็นเสมือนญาติคนหนึ่งของชีวิต

  (๑)

 

ไม่ใช่ญาติ ,  แต่เหมือนญาติขาดไม่ได้

 

ก่อเกิด - ดำเนินไปไม่รู้จบ

 

G2K  ปรากฏการณ์การพานพบ

 

ใจค้าคบ , ตัวหนังสือสื่อสัมพันธ์

 

 

(๒)

   

 

ลูกเล็ก เด็กแดง , แฟน - คนรัก

 

มาทายทักร่วมสุข , จุดนัดฝัน

 

มาบอกกล่าวเล่าความตามวัยวัน

 

เธอและฉันทั่วทุกทิศ   สนิทใจ

 

เฮฮาศาสตร์เฮฮาประสา   "คนรัก" ...

 

พ่อครูบาฯ รับบทหนัก .. รักยิ่งใหญ่

 

มหาชีวาลัย -

 

คือศูนย์รวมความเป็นไปของศรัทธา

   

 

 

(๓)

  

G2K  มีมิตรภาพจริงหรือไม่ ?

 

เฮฮาศาสตร์ประกาศใจให้รู้ว่า -

 

มีสิมี , มีมิตรภาพฉาบศรัทธา

 

มีบันเทิงเริงปัญญาทุกคราครัน

 

คนไม่รัก , รึ จะมาพบประสบพักตร์

 

คนไม่รัก รึ จะมาไกลให้ไหวหวั่น

 

คนไม่รัก  รึ จะมาเสวนากัน

 

คนไม่รัก รึ   จะผูกพันเช่นวันนี้

    (๔)

 

 

เฮฮาศาสตร์เฮฮาประสาญาติ

 

หมี่โคราช   ทอรัก  ประจักษ์วิถี

 

"ฮวมพาข้าว"   หลอมรวมดวงฤดี

 

"กินน้ำท่า"  ร่ำดนตรี ... มีชีวิต

    (๕)

 

 

ไม่ใช่ญาติ   แต่เหมือนญาติขาดไม่ได้

 

ใกล้ไกล   แบกหัวใจมาใกล้ชิด

 

มายืนยันสายสัมพันธ์อันแสนสนิท

 

เถอะมิ่งมิตร ,  ได้เวลามิตรภาพ...ประกาศตน !

(ครับ, เชิญกินข้าวฮวมพา กินปลาฮวมปิ้ง....

ไปพู้นกินปลา   มาพี้กินข้าว   หนักเบา บ่ ทิ่มกัน ...)