ผมไม่มีโอกาสได้เดินทางไปร่วมบรรยากาศของคนบล็อกในงานเฮฮาศาสตร์ ครั้งที่  2  เพื่อการเลี้ยงส่งท่านอาจารย์ขจิต  ก่อนเดินทางไปต่างประเทศ,  ณ  มหาชีวาลัยอีสานของพ่อครูบาสุทธินันท์

  

ผมจึงได้แต่นั่งเขียนกลอนเปลือยอารมณ์ข่มใจที่พลาดโอกาสของการไปร่วมงานในครั้งนี้ ... และขออนุญาตนำมากล่าวซ้ำในบันทึกนี้อีกหน   เสมือนการบอกกล่าวต่อกัลยาณมิตรทั้งหลายว่า  “ระลึกถึงเสมอ” ... และปรากฏการณ์การรวมตัวของ “เฮฮาศาสตร์”   คือบทพิสูจน์ว่า  มิตรภาพของชาวบล็อกมีจริง   .. ไม่ใช่ญาติแต่เป็นเสมือนญาติคนหนึ่งของชีวิต

  (๑)

 

ไม่ใช่ญาติ,  แต่เหมือนญาติขาดไม่ได้

 

ก่อเกิด - ดำเนินไปไม่รู้จบ

 

G2K  ปรากฏการณ์การพานพบ

 

ใจค้าคบ, ตัวหนังสือสื่อสัมพันธ์

 

 

(๒)

  

 

ลูกเล็ก เด็กแดง, แฟน - คนรัก

 

มาทายทักร่วมสุข, จุดนัดฝัน

 

มาบอกกล่าวเล่าความตามวัยวัน

 

เธอและฉันทั่วทุกทิศ  สนิทใจ

 

เฮฮาศาสตร์เฮฮาประสา  "คนรัก" ...

 

พ่อครูบาฯ รับบทหนัก .. รักยิ่งใหญ่

 

มหาชีวาลัย -

 

คือศูนย์รวมความเป็นไปของศรัทธา

  

 

 

(๓)

  

G2K  มีมิตรภาพจริงหรือไม่ ?

 

เฮฮาศาสตร์ประกาศใจให้รู้ว่า -

 

มีสิมี, มีมิตรภาพฉาบศรัทธา

 

มีบันเทิงเริงปัญญาทุกคราครัน

 

คนไม่รัก, รึ จะมาพบประสบพักตร์

 

คนไม่รัก รึ จะมาไกลให้ไหวหวั่น

 

คนไม่รัก รึ จะมาเสวนากัน

 

คนไม่รัก รึ  จะผูกพันเช่นวันนี้

  (๔)

 

 

เฮฮาศาสตร์เฮฮาประสาญาติ

 

หมี่โคราช  ทอรัก  ประจักษ์วิถี

 

"ฮวมพาข้าว"   หลอมรวมดวงฤดี

 

"กินน้ำท่า"  ร่ำดนตรี ... มีชีวิต

  (๕)

 

 

ไม่ใช่ญาติ  แต่เหมือนญาติขาดไม่ได้

 

ใกล้ไกล  แบกหัวใจมาใกล้ชิด

 

มายืนยันสายสัมพันธ์อันแสนสนิท

 

เถอะมิ่งมิตร,  ได้เวลามิตรภาพ...ประกาศตน !

(ครับ, เชิญกินข้าวฮวมพา กินปลาฮวมปิ้ง....

ไปพู้นกินปลา   มาพี้กินข้าว   หนักเบา บ่ ทิ่มกัน ...)