บทเรียนจาก "โดน...การจัดการความรู้...ทับ"
เมื่ออ่านข้อแลกเปลี่ยนของ นายวีรยุทธ์ สมป่าสัก [คุณสิงห์ป่าสัก] ก็ต้องขอขอบคุณที่เตือนสติและย้ำถึงบทเรียนที่ดิฉัน "ติดกับ...KM" [ติดกับดัก KM]
ทำให้นึกถึงสิ่งที่เป็น "ภาระของคน กับ ภาระของมนุษย์" เพราะการเป็นนักส่งเสริมการเกษตร มีหน้าที่ในการส่งเสริมฯ ถ่ายทอดความรู้ และเป็นที่ปรึกษาเกษตรกรด้านการทำอาชีพการเกษตรให้บรรลุผลตามความต้องการ ฉะนั้น นักส่งเสริมอาชีพ กับอาชีพนักส่งเสริมจึงมีวิธีคิดและปฏิบัติที่ต่างกับ เหมือนกับคำว่า ทหารอาชีพ ความเหนื่อยและงานหนักที่แต่ละคนทำอยู่นั้นมาจาก ยังมีใจที่คิดถึงคำว่า ภาระของนักส่งเสริมฯ จึงยังต้องทำงานให้สำเร็จ ที่เขาเหล่ามิใช่ทำงานเพื่อให้เสร็จตามที่....ต้องการ
ความอยู่รอดของเนื้องาน จึงอยู่ที่เจ้าหน้าที่ยังตระหนักถึงภาระของตนเอง ที่มิใช่คำว่า "หน้าที่ของตนเอง" ซึ่งจะทำให้ลำบาก เหนื่อย และอดทนนั่นเองค่ะ
ดังนั้น เมื่อมีเวทีของ "การจัดการความรู้" จึงทำให้เกิดช่องทางของการดูแล ความเข้าใจ กำลังใจ และเพื่อนที่ร่วมยินดีปฏิบัติภาระขององค์กร การแบก KM จะหลุดหายเมื่อ "ใช้การจัดการความรู้ตามธรรมชาติ" และ "ใช้การจัดการความรู้แบบนอกกรอบ" เพราะการจัดการความรู้เป็นของทุกคน มิใช่เราเป็นเพียงผู้ผูกขาด และถ้าเมื่อไหร่คิดว่า การจัดการความรู้ต้องได้ผล ต้องสำเร็จ และต้อง ๆ ๆ ๆ เมื่อนั้นแหละเราจะเป้นคนที่แบกภาระที่เขามอบหมายให้เราทำ.
ความเห็น (2)
- ที่ว่าต้องๆๆๆ อาจเป็นเพราะเขายังหลงเอาKMมาเป็นเป้าหมายเสียงเอง (แทนที่จะเอางาน....)
- ทำKMแล้วต้องได้.... "งานเป็นผล-คนเป็นสุข"
- KM โดยเนื้อแท้ จะทำตามระบบและทำแบบผักชีโรยหน้าไม่ได้ผลหรอก เดี๋ยวก็สะดุดขาตัวเองล้มหัว(หน้า)แตก...555
- บางทีคนเขาพูดกันว่าทำKM แต่แท้จริงอาจไม่ใช่ก็ได้ KMเนื้อแท้ไม่ต้องบอกก็ดูรู้ว่ากำลังทำอยู่แล้ว (ก็ทำงาน พัฒนางานให้ดีขึ้น)
- KMมีหลายระดับ ตั้งแต่ระดับปัจเจก-ทีม/กลุ่ม-องค์กร คงต้องค่อยๆ ขยับจากง่ายไปหายาก จากปัจเจกผ่านทีมไปสู่ระดับองค์กร
- หากระดับปัจเจกยังไม่ผ่าน ตนยังไม่คิดและพัฒนาตนเอง ไม่คิดที่จะเรียนรู้(ยังไม่รู้ว่าตัวเองยังไม่รู้อะไร)
- หนทางจะไปสู่ LO คงมืดมนครับ
- อย่าคิดว่าบ่นนะครับ ขอ ลปรร.แค่นี้นะครับตามกำลังสติปัญญา
- หวัดดีครับ อ.จือ
- สำหรับมือใหม่อย่างผม ก้ต้อง ทำไป คลำไป บ่นไป ละครับ
- ก็ใช้ต้นแบบ ลอกลาย จากเพื่อนๆ นี่ละครับ