นโยบายต้นดีปลายร้าย

          ประชานิยม คือนโยบายหนึ่งซึ่งออกจะโดดเด่นของรัฐบาลชุดนี้ เป็นนโยบายที่สร้างความพอใจให้ประชาชนระดับรากหญ้าอย่างมาก  เช่น โครงการเอื้ออาทรต่างๆ  กองทุนหมู่บ้าน หรือการแจกโน่นแจกนี้ (แจกบ้านรถให้พวกแท็กซี่) เป็นต้น  เหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งที่ดี แต่ดีแค่ตอนต้นเพราะช่วยให้ประชาชนได้มีสิ่งที่อยากมีได้ง่ายขึ้น สำหรับพวกที่มีทุนทรัพย์น้อยก็จะได้ในสิ่งที่ฝัน เป็นการสร้างโอกาสให้แก่ผู้คนไปอีกทาง เช่น กองทุนหมู่บ้านที่ให้เงินแล้วค่อยใช้ เป็นต้น
          นโยบายประชานิยม ถือว่าดีแต่จะดีได้ก็ต่อเมื่อผู้รับประโยชน์เป็นคนมีสติและปัญญา รู้จักคิดรู้จักใช้ แต่ที่บอกว่าร้ายตอนปลายก็คือ สภาพของคนไทย โดยทั่วไป การศึกษาจะไม่ค่อยสูงนัก และคนส่วนใหญ่ก็ยังชอบเอาแต่สบาย คำนึงถึงปัจจุบันมากกว่าอนาคต ซึ่งเป็นปัญหาอย่างมาก เพราะจะทำให้คนไทยเคยตัว ไม่รู้จักทำมาหาเอง  อย่างเช่น การที่มีม็อบมาให้รัฐบาลระงับหนี้ให้ ซึ่งก็เป็นผลมาจากกองทุนหมู่บ้านและนโยบายประชานิยมอื่นๆๆ คือ พอได้เงินมาแทนที่คนไทยจะนำไปใช้ประโยชน์ กลับนำไปใช้ฟุ่มเฟือย หรือไม่ก็มีหนี้อยู่แล้ว ก็ต้องใช้เงินประชานิยมก้อนนี้แหละ ต่อยอด ใช้อย่างนั้นแหละเป็นวัฎจักร ก็ยิ่งทำให้เป็นการสร้างหนี้สำหรับประชาชนเพิ่มมากขึ้น  ขอแนะนำว่า เวลาจะคิดนโยบายประชานิยม อย่ามีอะไรแอบแฝง (พวกฐานเสียงทางการเมือง) การให้อะไรแก่ประชาชนต้องสุจริตและโปร่งใส ไม่มีแง่มีมุม ต้องจำไว้ว่า รัฐบาลทำงานอยู่ภายใต้พระปรมาภิไธย อีกอย่างเรามาทำงานเพื่อประเทศชาติไม่ใช่อนาคตทางการเมืองของใครทั้งสิ้น

          นโยบายประชานิยมเป็นสิ่งดี แต่ต้องเกิดจากการกลั่นกรองที่ชอบธรรม ไม่มีสิ่งใดแอบแฝง ซึ่งถ้าทำมาดีก็จะเป็นประโยชน์แก่ประเทศ ถ้าทำไม่ดี แม้คนอื่นจะไม่รู้ถึงการกระทำของเรา แต่เรารู้อยู่แก่ใจ อย่าลืม “สวรรค์อยู่ในอก นรกอยู่ในใจ” มันใกล้กันนิดเดียว