ขาวลากไส้
เมื่อไหร่จะได้เป็น "นาง" น้อ เรืองนภา โอชิน เจริญโชคอำนวย

ขาวทำไรอะ


คลิกมันเข้าไปทุกปุ่ม

ตั้งชื่อหัวข้อบันทึกแล้ว ก็นั่งนิ่งนานนับหนึ่งนาที ว่า "แล้วตรูจะไปต่อยังไงดี"..

หลายๆ คน สงสัยว่า ขาวทำยังไง ให้ทุกอย่างมันอยู่ในหน้าจอเล็กๆ อันเนี้ย ได้ทั้งหมด.. นั่นดิ!!

ลองมาคิดดูแล้ว ตอนเริ่มงานที่นี่ในช่วงแรก.. ในกำมือยังเต็มไปด้วยแฟ้ม และเอกสารกระดาษ ที่มันเกี่ยวข้องกับตารางสอน ทั้งของสาขา ของครูไทย และของครูญี่ปุ่น.. ปริ๊นท์แล้วปริ๊นท์อีก แก้ไขแล้วแก้ไขอีก.. เรียกได้ว่า ผลาญทั้งเงินเจ้านาย ผลาญทั้งทรัพยากรธรรมชาติ.. ขนาดตอนนู้น(3 ปีที่แล้ว) มีแค่ 5 สาขาที่อยู่ในความดูแลของขาว.. แล้วถ้าเป็นตอนนี้ ที่มีถึง 15 สาขา ครูอีกเกือบ 70 คน.. มีหวังโดนเจ้านายฆ่าหมกส้วม โทษฐาน "ผลาญมันเข้าไป"

จำได้ว่า ช่วงแรกๆ ไม่ได้มีความรู้เรื่องคอมฯ อะไรมากมายเลย.. ใช้เป็นอยู่โปรแกรมเดียวคือ Microsoft Word.. ไม่คิดฝันว่า ชีวิตนี้จะต้องมาเกี่ยวพันกะ Microsoft Excel ที่มันอัจฉริยะสมชื่อจริงๆ (คิดว่ามันคงมาจากคำว่า Excellent อะนะ) จนตอนนี้ไม่เพียงแต่โปรแกรมพื้นฐานพวกนี้เท่านั้น.. มันยังมีพวกการโหลดนู่นโหลดนี่ ขึ้นเวป จนหลายๆ คน คิด(เอาเอง)ว่าขาวเป็นพวกเซียน หรือเป็นพวกสาวไอที..

หึหึ.. ใครเลยจะรู้บ้างว่า แท้จริงแล้ว ไม่ได้รู้อะไรมากมายเลย.. ก็รู้เท่าที่ได้ลองใช้มันแค่นั้นแหละ.. ลองมาถามนอกเรื่องที่ขาวไม่ได้ใช้ดิ.. จะแกล้งเงียบหายไปในบัดดล ไม่ได้เห็นขาวอีกเลย.. เพราะกรูก้ไม่รู้.. ฮา

คิดว่า การที่เราได้ลองใช้ด้วยตัวเอง ลองผิดลองถูกด้วยตัวเอง มันคือการเรียนที่แหล่มที่สุด.. เพราะบางครั้ง การถามผู้รู้ ก็อาจไปสร้างความรำคาญให้เค้า กรณีที่ถามไม่ถูกจังหวะ.. ก็เลยลองทำมานทุกอย่าง คลิกมานเข้าไปทุกปุ่ม เข้าไป รื้อๆ ค้นๆ ดูว่า มันมีอะไรแอบซ่อนอยู่ มีอะไรให้เราได้ใช้ประโยชน์จากมันอีก แล้วเราก็แทบจะหลุดออกมาไม่ได้ ต้องคลิกต่อไปเรื่อยๆ จนมันไม่เหลืออะไรให้คุ้ยแล้ว.. อย่างเงี้ย

กลับไปที่ทำยังไงให้ทุกอย่างมันมาอยู่ในหน้าจอเล็กๆ แบบนี้ทั้งหมดดีกว่า.. (เพ้อซะยืดยาว)..

ก็เริ่มจาก..

อะไรที่เป็นกระดาษ ก็ทำให้มันเป็น File ซะ

อะไรที่กระจัดกระจาย ก็ทำให้มันเป็น Folder ซะ

อะไรที่มักจะลืม ก็ทำให้มันเป็น Task ซะ (Outlook)

อะไรที่มันเป็น Fax ก็(บังคับคนอื่น)ให้ส่งมา หรือ(บังคับตัวเอง)ให้ส่งไปเป็น e-mail ซะ (ข้อนี้อาจโดนรังเกียจในช่วงแรก แต่เมื่อระบบทุกอย่างลงตัวแล้ว จะสกชึ่งมั่กๆ)

แต่อย่าลืมหาวิธีป้องกันไม่ให้เอกสารที่จับต้องไม่ได้เหล่านี้ มันหายไปซะหมด.. โดยการ Back Up ข้อมูลไว้ในที่อื่นๆ ด้วยเสมอๆ ทำให้เป็นนิสัย ย้ำคิดย้ำทำกันเลยยิ่งดี..

ทีนี้เอกสารทุกอย่างที่มันเคยอยู่ในกำมือ แต่แถมความสิ้นเปลือง..  ก็จะมาอยู่ในคอมเล็กๆ แถมความคล่องตัวให้กับพี่น้องต่อไป

คำสำคัญ (Tags): #เรื่องของขาว
หมายเลขบันทึก: 113958เขียนเมื่อ 24 กรกฎาคม 2007 01:34 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 19:36 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (7)

เห็นด้วยอย่างแรงเลยยยยย.. เพราะเราเองไม่เคยเรียนทั้ง word และ Excel  เลย  ลักจำคนอื่นเค้ามาทั้งนั้น แล้วก็มาศึกษาเอง จนสามารถใช้ได้ดีในระดับนึงทีเดียว 

แต่ว่า ... ดึกป่านนี้แล้ว ยังมาลากไส้อยู่อีกหรือจ๊ะ

หึ.. ทำไมปานวาดกล้าถามเค้าเงี้ยหละ..

ถ้าขาวมาเช้าดิ.. ค่อยสงสัย 

ขอบคุณขาวที่เผยความลับว่าทุกอย่างได้ฝึกได้ฝนบ่อยๆก็จะค่อยๆเก่งขึ้นเอง

ป๋าเองก็เริ่มแบกโน๊ตบุ๊คได้สักเดือนแล้ว หวังว่า ๓ ปีจะเก่งเท่าขาวจ่ะ

เก่งจริงนะ ..ตัวแค่นี้...แบบนี้ขอเข้าชมรมด้วยคนได้ไหมคะ...อิอิ..ล้อเล่น ๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ...คอมพิวเตอร์ไม่ยากอย่างที่ใคร  ๆ หลายคนบอกหรอกเน๊อะ...

ตอบป๋า.. รอสามปีเค้าคงเลิกใช้โน้ตบุ๊คกันแร้วคร้า

ตอบคุณน้องนิว.. ใช่ค่ะ คอมไม่ยาก.. แค่งง แค่นั้นเอง

จริงอย่างที่พี่ชินว่าอ่ะนะ  และปัจจุบันก็เริ่มจะทำอย่างนี้พี่ชินได้เขียนไว้  เพราะว่าเมื่อก่อน จะใช้เป็นแต่ Microsoft Word  ซึ่ง Microsoft Excel  ไม่เคยจะไปแตะต้องอะไรกับมันเลย  แต่เด่วนี้ Excel  ก็เริ่มจะชินมือขึ้น  เริ่มโอเคขึ้นเรื่อยๆๆ  เพราะว่ามันได้มาใช้ในการทำงานเกือบจะทั้งหมด  นับว่าเป็นสิ่งที่ดีเลยทีเดียว

เยี่ยมมาก นู๋มะเหมี่ยว..

อย่าไปกลัวมานนะ.. จิ้มมานเข้าไปทุกปุ่ม!!

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท