การจัดการเรียนการสอนในปัจจุบันนั้น อันที่จริงแล้วไม่ว่าจะเป็นสถาบันการศึกษาในระดับใดนั้น ต่างก็มีการวางแผนในเชิง วิสัยทัศน์ พนธกิจที่แตกต่างกันออกไป ซึ่งมาจากความจำเป็นหรือจุดมุ่งหมาย ที่สำคัญ แตกต่างกันเช่นการศึกษาที่อาจมองดูว่าไม่ได้ขึ้นอยู่ทั้งเอกชน และรัฐบาลแต่อาจจะมองดูเป็นกึ่งกลางไปเสีย สำหรับท่านที่ได้อ่านบทความเหล่านี้อาจจะสงสัยในบทความนี้แต่หากมองแล้ว ก็ขอให้นึกถึง โรงเรียนที่มีการเรียนการสอนในวัด คือโรงเรียนพระปริยัติธรรม ที่มิได้ขึ้นตรงกับหน่วยงานใด และเงินอุดหนุน ที่เกิดขึ้นหากมองโดยภาพรวมแล้ว ก็เกิดมาจากแรงศรัทธาเสียเป็นส่วนใหญ่และบางโรงอาจจะมีผู้อุปถัมป์ค้ำชู แต่การดำเนินการจัดการ การเรียนการสอนของโรงเรียนพระปริยัติธรรม นั้นก็เป็นการมุ่งหวังที่จะเป็นโรงเรียนที่ขยายโอกาสทางการศึกษา สำหรับผู้ที่ด้อยโอกาส ให้มีโอกาสที่จะได้เรียนรู้เทียบเท่ากัน และเป็นโรงเรียนที่สอนให้เน้นในการประพฤติปฏิบัติทางด้านคุณธรรม เพื่อให้ผู้เรียนนั้นมีโอกาสในการนำความรู้ความสามารถ ในการนำไปใช้ร่วมกับสังคมได้ดียิ่งขึ้น ทั้งด้านวิชาชีพ การปฏิบัติ เพื่อสังคมที่กำลังพัฒนาอย่างไม่หยุดยั้ง
แต่การเรียนการสอนนั้นก็ต้องมีการปรับเปลี่ยนทั้งในด้านหลักสูตร การปฏิบัติที่แตกต่างไปจากสถาบันการศึกษาทั่วไป เช่นวิชาพละศึกษา จำเป็นที่จะต้องตัดออกไป แต่ก็มีวิชาธรรมศึกษาและวิชาบาลีเข้ามาเสริม เพื่อให้เหมาะกับสถานะและความเป็นอยู่แต่ปัญหาที่เกิดขึ้นส่วนใหญ่แล้วนั้น คือขาดผู้ที่ต้องการเรียนหรือนักเรียนที่มีความสนใจในการเรียนโรงเรียนพระปริยัติธรรม ที่มีพระภิกษุ หรือผู้เชี่ยวชาญเป็นผู้สอน ทำให้อัตราของนักเรียนของโรงเรียนในแต่ละที่ที่วัดจัดตั้งเป็นสถานศึกษา นั้นมีจำนวนนักเรียนที่จำนวนน้อยลงหรือบางที่อาจจะมีจำนวนนักเรียนน้อย ทั้งที่ระดับการศึกษาและมาตรฐานในการยอมรับก็มีมาตรฐานเดียวกันกับสถานศึกษาทั่วไป ทั้งที่ความจำเป็นในการอยู่ร่วมกันในสังคมต้องมีทั้งคุณธรม ความเป็นอยู่ที่สมบูรณ์ สังคมในปัจจบันนั้นมีความเปลี่ยนแปลงและพัฒนาไปอย่างไม่หยุดยั้ง ทำให้สังคมเกิดความเห็นแก่ตัว ต่างเอารัดเอาเปรียบกันทั้งที่ด้านชนชั้นของสังคมไทยได้หมดไปแล้ว และความแตกต่างทางด้านศาสนา มีความแตกต่างกันมากกับศาสนาอื่นๆ ทั้งที่เป็นสังคมชาวพุทธ และมีประชากรที่นับถือศาสนาพุทธเป็นส่วนใหญ่ ดังนั้นในการเรียนการสอนของโรงเรียนพระปริยัติธรรมนั้นนอกจากจะมุ่งเน้นในด้านวิชาการแล้วยังนำไปสู่การเรียนรู้ทางด้านการปฏิบัติทางด้านศาสนา ซึ่งมองโดยภาพรวมแล้วผู้ที่มีอายุสูงวัยแล้วจึงคิดที่จะแสวงหาธรรมะเป็นเครื่องนำจิตใจ และผู้ที่มีวัยหนุ่มสาวนั้นไม่รู้เรื่องในด้านศาสนาของพุทธอย่างแท้จริง จะมีก็เพียงแต่ศาสนาพุทธในบัตประจำตัวประชาชนเท่านั้นเอง
ไม่มีความเห็น