วันนี้ดิฉั้นและเพื่อนร่วมวิชาชีพอีก2คนร่วมกันใช้เทคนิคเพื่อนช่วยเพื่อน.ถ่ายทอดประสบการณ์การเป็นพิธีกรในงานต่างๆ.....ให้กับเพื่อนรุ่นน้องที่จะต้องทำหน้าที่นี้ในเวทีต่างๆ ในมหาวิทยาลัย....โดยใช้ประสบการณ์ของเราทั้ง 3 คน...ช่วยกันเติมเติมใน 3มุมของการผ่านประสบการณ์การเป็นพิธีกร....เพื่อนร่วมอุดมการณ์ท่านแรกคุณอัญชลี ทองคง "ครูกบ" จากศูนย์ศิลปะและวัฒนธรรมที่คร่ำหวอดในเวทีระดับจังหวัดงานใหญ่ๆของมหาวิทยาลัยมาต่อเนื่อง อีกท่านคือคุณทวาทศ สุวรรณโร หรือ"พี่จ้อย" งานประชาสัมพันธ์ที่คร่ำหวอดในงานพิธีการต่างๆในมหาวิทยาลัย สุดท้ายคือดิฉั้นที่คลุกคลีกับงานพิธีกรในงานประชุมสัมมนาต่างๆชวนกันมาเผยเทคนิคบอกเล่าประสบการณ์ที่แตกต่างทั้ง 3 รวมตัวกันช่วยฝึกรุ่นน้องมีน้องจำนวน 47 คน เป็นการเรียนรู้ร่วมกันที่สนุกสนาน...เบิกบานชื่นใจกันไปทั้งพี่ทั้งน้อง..งานนี้เกิดจากจุดเล็กๆเกิดขึ้นจากความคิดที่ว่า...."เรา"มาถึงวัยที่ต้องทิ้งเวที...เนื่องจากสังขารไม่ให้...ทั้งที่มีคนยืนยันว่าเรายังดูดีอยู่ทุกคนแต่เราไม่เชื่อ....เราพูดติดตลกกันว่า...นี่เราจะถือไม้เท้าขึ้นเวทีกันเลยเหรอนี่!สายตาเริ่มไม่เป็นใจอ่านแผ่นกระดาษแต่ละที...ต้องยื่นมือยาวออกจากตัวไปจนสุดแขน...ทำให้เสียบุคลิกนำมาซึ่งความไม่มั่นใจ...ในทีมดูเหมือนดิฉั้นจะอายุน้อยสุด...ยังตั้งยื่นกระดาษออกไปเกือยสุดแขน.ถึงเวลาต้องหาคนรุ่นใหม่มาฝึกถ่ายทอดวิทยายุทธ์โครงการนี้เป็นโครงการระยะยาวใน 1 ปี ข้างหน้าเราจะพาน้องๆสลับกันติดไปในเวที..ต่างๆ เพื่อเรียนรู้สิ่งที่เราทำเวลาเป็นพิธีกรหน้าเวที ในเรื่องการแก้สถาณการณ์...การใช้ภาษา จังหวะ ท่าทาง...ซึ่งไม่มีตำราเล่มไหนที่หาอ่านได้...วันนี้เราตั้งชุมชนพิธีกรได้สำเร็จ...เป็นโบว์แดงของตัวเองที่ทำใน 2 วันนี้
ยินดีด้วยนะคะ งานนี้ได้ข่าวว่า สุขใจทั้งผู้ให้ และอิ่มใจทั้งผู้รับ
เรียน ท่าพี่เมตตา พาสุขใจ
มาให้กำลังใจ ชาวCoP พิธีกร แห่ง มอ ครับ
สวัสดีค่ะ อ.เมตตา
มาชื่นชมกิจกรรมดีๆค่ะ
คุณจิ๊บพอจะมีเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยจากแต่ละท่านมาเล่าด้วยบ้างไหมคะ คงน่าสนใจมากๆด้วย เดี๋ยวนานวันไปจะลืมเสียหมด (เผื่อพวกเราที่คงไม่มีโอกาสติดตามไปรับวิทยายุทธด้วยน่ะค่ะ)....เดี๋ยวจะสงสัย...ขอเผื่อให้คนอื่นๆน่ะค่ะ พี่โอ๋ไม่สามารถ....หรอกค่ะ