เพื่อนช่วยเพื่อน ลงพื้นที่ดูแลผู้สูงอายุ


มีภาพและความประทับใจของทีมอื่นๆอีกมากมาย แล้วจะนำมาให้ได้ร่วมชื่นชมในความมีน้ำใจของผู้คนในชุมชนคนบ้านกร่างที่มีให้กับเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน

        หลังจากได้นำเรื่องราวของการ อบรมอาสาสมัครดูแลผู้สูงอายุ เพื่อนช่วยเพื่อน มาเล่าสู่กันฟังไปครั้งหนึ่งแล้ว   ครั้งนี้ขอนำภาพและเรื่องราวของสมาชิกที่ได้ทำหน้าที่กันอย่างเข้มแข็ง  ในการดูแลผู้สูงอายุ และผู้ด้อยโอกาสในชุมชนคนบ้านกร่าง ตามที่ได้รับมอบหมาย โดย สมาชิก 1 คน ต้องดูแลผู้สูงอายุและผู้ด้อยโอกาสที่อยู่ในหมู่บ้านของตนเอง  อย่างน้อย 5 คน ออกเยี่ยม และเป็นกำลังใจ เดือนละ 2 ครั้ง  โดยแบ่งทีมๆละ 4-5 คน มีหัวหน้าทีมและเจ้าหน้าที่จากศูนย์สุขภาพชุมชนบ้านกร่างเป็นพี่เลี้ยง คอยดูแลและให้คำปรึกษาในเรื่องต่างๆ ทุกๆเดือนจะมารวมกลุ่มพูดคุยและบันทึกผลการดำเนินงาน 1 ครั้งขณะนี้เริ่มดำเนินงานเป็นเดือนที่ สอง <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">        จากผลการดำเนินงานที่ผ่านมามีสิ่งดีๆและความประทับใจเกิดขึ้นมากมายกับอาสาสมัครและประชาชนที่ได้รับการดูแล เรามีภาพมาให้ชม</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal" align="center">  </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal" align="center">ขี่จักรยาน เพื่อเป็นการออกกำลังกาย ไปกันเป็นทีม</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal" align="center"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal" align="center"></p><div style="text-align: center"></div> <p align="center"> ถึงแม้หนทางจะลำบากก็ไม่หวั่น </p><p align="center"></p><p align="center">มาเป็นเพื่อนคุยและให้กำลังใจ</p><p align="center"><div style="text-align: center"></div> <div style="text-align: center"> วัดความดัน  ตรวจสุขภาพกันหน่อยนะคะคุณยาย </div></p><div style="text-align: center"></div><div style="text-align: center"> เอ้า..คุณยายลุกขึ้นมาบริหารร่างกายกันหน่อย </div><div style="text-align: center"></div><div style="text-align: center"> ไหนดูหน่อย...สะโพกมีแผลหรือเปล่า </div><div style="text-align: center"> </div><div style="text-align: center"></div><div style="text-align: center"> เยี่ยมกันใต้ถุนบ้านนี่แหละ...กลุ่มนี้มีน้องๆจิตอาสารุ่นเยาว์มาด้วย..ร่วมด้วยช่วยกัน </div><div style="text-align: center"></div><div style="text-align: center"> รอยยิ้มของผู้ให้และผู้รับ...กลับไปด้วยความสุข </div><div style="text-align: center"> </div><div style="text-align: center"></div><div style="text-align: center"> ขั้นตอนสุดท้าย..การบันทึกผลงาน..ที่ทำเอาเหนื่อยกว่าตอนไหนๆ     </div><div style="text-align: center"></div><div align="left" style="text-align: center">ยังมีภาพและความประทับใจของทีมอื่นๆอีกมากมาย แล้วจะนำมาให้ได้ร่วมชื่นชมในความมีน้ำใจของผู้คนในชุมชนคนบ้านกร่างที่มีให้กับเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน</div>

หมายเลขบันทึก: 112650เขียนเมื่อ 18 กรกฎาคม 2007 23:39 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 18:10 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (7)

สวัสดีค่ะ

ความประทับใจในความมีน้ำใจของผู้คนในชุมชนคนบ้านกร่างที่มีให้กับเพื่อนมนุษย์ด้วยกันค่ะ มากๆด้วยค่ะ

     บันทึกดีๆแบบนี้มาบอกเล่ากันบ่อยๆนะ ผู้ให้เต็มไปด้วยน้ำใจ ผู้รับก็ยิ้มแฉ่งแจ่มใสมีความสุข ถ้ากลุ่มเพื่อนช่วยเพื่อนขยายไปได้ทั้งตำบลบ้านกร่าง เราว่าบ้านกร่างจะอบอวลไปด้วยบรรยากาศแห่งความรักและเมตตา
  • สวัสดีค่ะ นู๋รัตน์ นานๆเข้ามาเยี่ยม มาพบกิจกรรมที่ดีมากๆในชุมชนบ้านกร่างแห่งนี้ นี่แหละชุมชนเข้มแข็ง ที่เกิดจากพลังอำนาจของบุคลลในชุมชน ช่วยเหลือเกื้อกูล มีน้ำใจไมตรีให้กัน สังคมน่าอยู่อีกเยอะทีเดียว ผู้ด้อยโอกาส ผู้สูงอายุของบ้านกร่าง ไม่ถูกทอดทิ้ง คนในชุมชนช่วยเหลือตัวเองได้อย่างนี้ ระวังเจ้าหน้าที่ไม่มีงานทำนะคะ...เบาแรงเจ้าหน้าที่ได้อย่างมากมายทีเดียว
  • วันหลังนำ AAR มาเล่าให้อ่านบ้างนะ ขอบคุณค่ะ จะเป็นกำลังใจให้ชุมชนตำบลบ้านกร่างและเจ้าหน้าที่เสมอ
  • สวัสดีค่ะคุณ
    P
    sasinanda  ขอบคุณมากจริงๆที่ติดตามอ่านบันทึกของชุมชนคนบ้านกร่าง และเป็นกำลังใจให้ อย่างนี้กระมังที่ว่าคนไทยมีน้ำใจไม่ทอดทิ้งกัน
  • อาจารย์
    P
    นิพัธ กิตติมานนท์ คะดีใจจังที่ยังเป็นกำลังใจให้กันตลอดมา ทั้งๆที่มีงานมากมาย....คิดถึงและยังคอยติดตามผลงานและบันทึกของอาจารย์อยู่นะคะ
พี่นู๋ทิมเข้ามาบ่อยๆหน่อยนะคะ หายไปนานๆคิดถึง อย่าเหมือนพี่โต้งและน้องๆที่ FM เลย  ไม่รู้หายไปไหนกันหมด  ถ้าพบเจอฝากบอกด้วยว่าน้องรัตน์ยกโทษและให้อภัยแล้ว

ไม่ได้หายไปไหนหรอกนะ เฝ้าติดตามและให้กำลังใจอยู่เสมออีกอย่างก็ได้อ่านบันทึกของหนูรัตน์ทุกบันทึกเลยค่ะเพียงแต่ไม่ได้บันทึกเท่านั้นเองจ้ะ ชื่นชมกับการทำงานที่สม่ำเสมอและต่อเนื่องนะ อย่างนี้แหละนะถึงจะเรียกว่าทำงานด้วยใจ

ไม่บันทึกไว้ แล้วน้องรัตน์จะรู้ได้อย่างไรว่าพี่โต้งยังรักและคิดถึงกันอยู่..ทำให้นึกน้อยใจอยู่บ่อยๆ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท