“มุ่งสู่จุดหมาย...ด้วยความหวังและกำลังใจ”
การเดินทางเกือบ 400 กิโลเมตร สำหรับคนทั่วไปอาจเป็นแค่เพียงระยะทางสั้นๆ ไม่ยาวไกลนัก แต่สำหรับ “ผู้ป่วยไตวายเรื้อรังอย่างฉันแล้วมันเป็นการเดินทางที่มีความหมายมากมายนัก เป็นการเดินทางเพื่อแสวงหาโอกาส และเพิ่มพูนประสบการณ์ดีๆให้กับชีวิตในช่วงเวลาที่เหลืออยู่”
ในหนึ่งสัปดาห์ ฉันต้องเดินทางไปกลับ พิษณุโลก-กรุงเทพฯ เป็นระยะทางเกือบ 1,600 กิโลเมตร หลายคนคงตั้งคำถามว่า “ฉันทำอย่างนั้นเพราะอะไร ? ทำไมฉันต้องพาตัวเองมาพบกับความลำบาก ? ทำไมฉันไม่เอาเวลาที่เหลืออยู่ดูแลสุขภาพตัวเองให้ดี ? ฉันจะทำร้ายตัวเองทำไม ?”
ฉันคงไม่มีคำตอบที่ดีที่สุดสำหรับคำถามเหล่านั้น แต่ฉันมีคำตอบที่ดีที่สุดสำหรับตัวฉันเอง คือ ฉันรู้สึกว่าตัวเองยังมีความสามารถ และยังมีคุณค่าที่พอจะแสวงหาสิ่งดีๆที่รอฉันอยู่ มาเป็นของขวัญให้กับชีวิตที่เหลืออยู่ของฉัน
ฉันก็ยอมรับว่าฉันลำบาก ฉันเหนื่อย และบางครั้งก็รู้สึกท้อ แต่เมื่อก้าวเข้าสู่รั้วรามคำแหงความรู้สึกเหล่านั้นมันก็หายไป ฉันรู้สึกว่าชีวิตข้างหน้ายังมีสิ่งดีๆอีกมากมายที่รอให้เราเข้าไปศึกษา และค้นพบมัน เพียงแค่เรายังมีความหวังและกำลังใจ
<div style="text-align: center">
</div>
รอยยิ้มจากคนรอบข้าง และจากตัวฉันเอง เป็นแรงพลักดันที่ทำให้ฉันกล้าที่จะก้าวไปเผชิญกับอุปสรรคต่างๆที่รออยู่ตรงหน้า ทำให้ฉันอยู่อย่างมีจุดหมาย ขวนขวาย และพยายามจะไขว่คว้าให้ได้มาซึ่งความสำเร็จ
ถึงแม้ตลอดเส้นทางเดินของชีวิต ฉันจะต้องพบกับอีกสักกี่ร้อย กี่พันปัญหา ฉันสัญญากับตัวเองแล้วว่าจะก้าวผ่านมันไปด้วยความหวังและกำลังใจที่มุ่งมั่น
แม้จุดจบของเส้นทางชีวิตจะจบลงด้วยการไม่เหลืออะไรเลย แม้แต่ลมหายใจ ฉันก็จะใช้ช่วงเวลาที่เหลืออยู่สรรสร้างแต่สิ่งที่ดีที่สุดเท่าที่ฉันจะทำได้
“ฉันบอกกับตัวเองเสมอว่า ถึงแม้ฉันจะแพ้ แต่ฉันจะต้องไม่ท้อ”
</span><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt; text-align: justify" class="MsoNormal"></p>
ความเห็น (17)
ยายมารร้าย
หากเหนื่อยนัก ก็จงหยุดพัก
หลับตรงนี้ที่มีฉันคอยเอาใจ
หากเหนื่อยนักหลับลงตรงนี้
ที่ตรงนี้รอเธอตลอดไป
น้องแมว
อืม..... เหมือนจะเศร้าๆไงไม่รู้แฮะ
พี่เป็นกำลังใจให้แมวนะ แม้ว่าลึกๆแล้วพี่ไม่ค่อยเห็นด้วย
เท่าไหร่นักกับการไปเรียนที่ กทม.โน่นน่ะ
แต่ในเมื่อแมวมีความสุข เอาเป็นว่าพี่จะเข้าใจ
แล้วจะอาใจช่วยนะ.....แล้ว....ถ้ามีอะไรที่คิดว่าพี่ช่วยได้
ก็อย่าเกรงใจกันนะ.......เพราะ...พี่รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ..อย่าเกรงใจกัน....( * * )
แล้ว ชมว่า blog สวยจิงนะ...
น้ำตาหยดสุดท้าย
- ขอบคุณยายมารร้ายของ.....มากสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง
- ขอบคุณกำลังใจและความห่วงใยจากพี่บอลและขอบคุณที่พี่บอลเข้าใจ
เป็นคนป่วยที่เดินไวมาก ๆ เดินช้า ๆ หน่อยก็ได้แมว คนไม่ป่วยเดินตามไม่ทัน...
Follow your dream na ja...
- มาร่วมให้กำลังใจจ้า
- สู้ๆ นะ
- เราเชื่อว่า "ทำดี ต้องได้ดี"
- แมวเป็นคนดี สักวัน ต้องได้รับอะไรดีๆ อย่างแน่นอน
- อย่าท้อนะ เป็นกำลังใจให้จ้า
- ขอบคุณพี่น้องมากค่ะ เรื่องให้เดินช้าลง มันคงยากแล้วล่ะเพราะมันฝังในสายเลือดไปแล้ว
- ขอบคุณกำลังใจจากน้องแก่นจ๊ะ
- ขอบคุณกำลังใจจากเพื่อนรัก..เอ๋ มากๆ เราสัญญากับตัวเองแล้วว่า ถึงแม้จะแพ้ แต่ฉันจะไม่ท้อ ขอเพียงเราได้ก้าวไปหาสิ่งที่เราใฝ่ฝัน แม้จุดจบแห่การเดินทางนั้นจะไปไม่ถึงเส้นชัยก็ตาม เราก็รู้สึกภูมิใจและดีใจที่เราได้เริ่มก้าวเข้าไปหามัน
- ความหวังและกำลังใจสามารถทำให้เราดำเนินชีวิตต่อไปได้
- แต่เราก็ควรที่จะรักษาตัวเองเพื่อตัวเองและคนอื่นบ้าง
- เป็นกำลังใจให้เช่นกัน
ส่งกำลังใจ
นับถือความมุ่งมั่น เด็ดเดี่ยวของน้องจริงๆ ขอเป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปอย่าถอย เมือทำแล้วมีความสุขก็ทำให้เต็มที่ แล้วอย่าลือดูแลสุขภาพด้วยล่ะ
-
ขอบคุณ คุณ
ส่งกำลังใจ - ขอบคุณ
- สำหรับกำลังใจและสิ่งดีๆค่ะ
จิตใจที่เข้มแข็ง....สู้ต่อไปนะ
ดีใจนะที่ได้รู้จักเพื่อนที่มีน้ำใจ ทำอะไรหลายๆ อย่างให้เพื่อนด้วยความตั้งใจ
“ฉันบอกกับตัวเองเสมอว่า ถึงแม้ฉันจะแพ้ แต่ฉันจะต้องไม่ท้อ” (แมว)
คนเรามีความฝัน ความตั้งใจ แมวไม่มีวันแพ้หรอกนะทุกอย่างอยู่ที่ใจ เราเชื่อว่าใจเป็นธาตุสำเร็จ
อย่าลืมรักษาสุขภาพด้วยละ
...แน่นอนที่สุด...ชีวิตข้างหน้ายังมีสิ่งดีๆรออยู่ ฉะนั้นจงก้าวต่อไปให้ถึงจุดมุ่งหมายที่ตั้งใจไว้...ถึงแม้หนทางจะยาวไกล แต่ตลอดทาง...คงไม่เหงาแน่...เพราะมันจะเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักและกำลังใจจากคนรอบข้างของเธอ...
จิ๊บ(เพื่อนร่วมห้อง)
ขอเป็นกำลังใจด้วยอีกแรงค้า
แม้จะเหนื่อยจะท้อพี่ก้อยังเดินหน้าได้
เป็นแรงบันดาลใจให้ทุกๆคนที่มีปัญหา
(ของจิ๊บด้วย)....จะไม่ท้อ สู้ๆๆ สู้ตาย
(คราวหน้าไปเดินช้อปกันอีกนะเดินเก่งจริงๆๆยกนิ้วให้...นี้ขนาดป่วยนะเนี่ย)
ขอเป็นกำลังใจให้เด้อ
สู้..สู้...นะคะ
พี่แอ๊ดค่ะ
ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ....ในฐานะที่อยู่ มอนอเหมือนกัน.....ถึงแม้ว่าเราจะไม่รู้จักกันเลย......แต่เมื่อได้อ่าน BLOG ของพี่แมวแล้วรู้สึกว่า......เราไม่ควรที่จะท้อ...แม้ว่าจะรู้ว่าเราจะต้องแพ้ก็ตาม.......ชอบมากเลยคะ
พี่เข้มแข็งมากเลยละ..ยอมรับจริงๆว่า...พี่แมวเป็นคนที่สู้..และก็สู้.......เราเองที่ไม่ป่วยยังท้อใจเลย.....เวลามีปัญหาต่างๆเข้ามา...........เมื่อได้อ่าน BLOG ของพี่แล้วมีกำลังขึ้นเยอะเลย.......<<<.สู้ต่อไปนะคะ.>>>>>.............