สวัสดีอีกครั้งครับ
ผมด๊อดดี้มาอีกแล้ว ผมขอใช้ถ้อยคำเป็นตัวอักษรกราบขอบพระคุณทุกกำลังใจที่มอบให้ผมนะครับ หวังว่ากำลังใจที่ส่งมานี้จะหวนกลับคืนไปเพิ่มพูนความสุขให้กับทุกคนนะครับ
แม้ไม่ใช่คำหวานสะท้านจิต ไม่ตรึงติดหัวใจใครทั่วหล้า
คิดอย่างไรก็เพียรเขียนออกมา สะท้อนว่าซาบซึ้งถึงไมตรี
หากยินดีผูกจิตเป็นมิตกัน ใจผมนั้นเปิดรับไม่คับที่
จะได้ร่วมเดินทางสร้างความดี พูนผลบารมีเปรมปรีดิ์ใจ
แม้พึ่งได้รู้จักไม่มักคุ้น คงเป็นบุญพาประสบพบความหมาย
ถึงแม้รู้จักกันไม่ทันไร ก็ผูกพันกันได้ในทุกกาล
แล้วเจอกันใหม่นะครับ สวัสดีครับ
ตอบเร็วจังเลยนะครับ ผมก็จะขอบคุณอาจารย์เร็ว ๆ เหมือนกัน หากมีเวลาว่างผมจะเขียนมาอีกนะครับ สิ่งที่อาจารย์ฝากไว้ไม่ต้องเอาคืนนะครับ เดี๋ยวผมจัดการฝากต่อให้ ขอบคุณครับ
เก่งมากค่ะด๊อดดี้
อย่าลืมสัญญานะคะ ว่าจะมาขียนอีก อยากให้เล่าเรื่องประสบการณ์ต่างๆ ความสำเร็จ อุปสรรคและปัญหาของการเรียนด้วยก็ดีนะคะ
มาทักทายน้องด็อดดี้ครับ...
อยากบอกว่าแต่งกลอนได้เพราะมากครับ...
เพิ่มพูน...ผูกพัน...สร้างสรรไมตรี
แบ่งปัน...สิ่งดี ๆ ...ที่มีแก่กัน
สังคม...เกื้อกูล...เกื้อหนุนสัมพันธ์
ร่วมแรง...แข็งขัน..สร้างสรรสังคม...
เป็นกำลังให้น้องครับ เขียนอีกเยอะ ๆ นะครับ...
ขอบคุณครับ...
สวัสดีครับ
ด๊อดดี้ โอ้โหน้องชายเยี่ยมมากเลย รู้ว่าแล้วด๊อดดี้ทำได้สบายอยู่แล้วใช่มั้ยแค่นี้ จิ๊บๆ ดีใจด้วยอีกครั้งนะสำหรับรางวัลที่ได้รับ ความสำเร็จในก้าวแรก และก้าวต่อไปๆ หวังว่าน้องคงจะไม่ท้อนะจ๊ะ ด๊อดดี้สู้ๆๆ มีอะไรให้พี่นิดช่วยก็บอกได้นะจ๊ะ ยินดีจ้า วันนี้แค่นี้ก่อนนะพี่นิดมีประชุมที่โคราชจ๊ะ ไว้จะเข้ามาคุยด้วยใหม่นะ
จะเพิ่มพูนผูกพัน จะสร้างสรรค์มิตรไมตรี
จะทำคุณความดี ให้สุขขีในสังคม
พี่นิดคุณดิเรก ผมได้เช็กแล้วคำชม
ก้าวต่อไปของผม เหมือนคำชมอย่างแน่นอน
D จ้า น้องคนเก่ง
สวัสดีจ๊ะด๊อดดี้ ตามที่สัญญานะว่าจะเอาบทร้อยกรองของ อ.วิทยากร เชียงกูล มาให้ถึงช้าหน่อยคงไม่ว่าพี่หนูนิดนะจ๊ะ เป็นบทร้อยกรอง "เพลงเถื่อนแห่งสถาบัน" ซึ่งรวบรวมไว้ในบทหนึ่งของหนังสือฉันจึงมาหาความหมายจ๊ะ ลองอ่านดูนะ
ดอกหาง นกยูง สีแดงฉาน
บานอยู่เต็มฟากสวรรค์
คนเดินผ่าน ไปมากัน
เขาด้นดั้น หาสิ่งใด
ปัญญา มีขาย ที่นี่หรือ
จะแย่งซื้อ ได้ที่ไหน
อย่างที่โก้ หรูหรา ราคาเท่าใด
จะให้พ่อ ขายนา มาแลกเอา
ฉันมา ฉันเห็น ฉันแพ้
ยินแต่ เสียงด่า ว่าโง่เง่า
เพลงที่นี่ ไม่หวาน เหมือนบ้านเรา
ใครไม่เข้า ถึงพอ เขาเยาะเย้ย
นี่จะให้ อะไร กันบ้างไหม
มหาวิทยาลัย ใหญ่โตเหวย
แม้นท่าน มิอาจให้ อะไรเลย
วานนิ่งเฉย อย่าบ่นอย่าโวยวาย
ฉันเยาว์ ฉันเขลา ฉันทึ่ง
ฉันจึง มาหา ความหมาย
ฉันหวัง เก็บอะไร ไปมากมาย
สุดท้ายให้กระดาษฉันแผ่นเดียว
มืดจริงหนอ สถาบัน อันกว้างขวาง
ปล่อยฉัน อ้างว้าง ขับเคี่ยว
เดินหา ซื้อปัญญา จนหน้าเซียว
เทียวมา เทียวไป ไม่รู้วัน
ดอกหางนกยูง สีแดงฉาน
บานอยู่เต็ม ฟากสวรรค์
เกินพอ ให้เจ้าแบ่งปัน
จงเก็บกัน อย่าเดิน ผ่านเลยไป