เชื่อเหนือศรัทธา
ศรัทธา ---------> เชื่อด้วยความรู้(สึก)
งมงาย ---------> เชื่อเพราะความไม่รู้
รู้ความไม่รู้ นั่นคือความรู้ที่แท้จริง
ธรรมมะ คือสภาวะความจริงตามธรรมชาติ ซึ่งไม่ได้สอนให้คนยึดติดในตัวตน เพราะ "สิ่งที่ปิดกั้นเรา ก็คือตัวเราเอง"
แม้จุดประสงค์ของทุกศาสนาจะต้องการให้ทุกคนเป็นคนดี แต่การยึดติดในตัวตนโดยเรียกนามสมมุติว่าพระเจ้าของตน แม้จะมีผลดีในตอนต้น คือ
- ทำให้คนมีสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจ ไว้ต่อสู้และป้องกันความชั่วของตนเอง
แต่ก็มีข้อเสียในตอนปลายคือ
- เมื่อไม่เดินทางสายกลาง ไม่เข้าถึงแก่นแท้ หรือนับถืออย่างสุดโต่ง ความนับถือนั้นจะกลายเป็นความหลงผิดที่ทำให้เกิดความขัดแย้งเพราะต่างก็ยึดมั่นในพระเจ้าของตน ขอบของความเชื่อที่เลื่อมล้ำกันจะมีผลให้เกิดสงครามศาสนา หรือนำศาสนาลัทธิความเชื่อไปใช้ในทางที่ผิด เช่นลัทธิก่อการร้าย ที่ปัจจุบันเป็นปัญหาร้ายแรงระดับโลก และเป็นปัญหาของพวกเราทุกทุกข์คน โดยไม่แบ่งชนชาติ สีผิว หรือลัทธิศาสนา
"I am losing the illusion of self through self-control, er, uh, overcoming the self by the self, er, well, the me who needs to be enlightened is doing the self-denial necessary to overcome the illusion of the ego, only it is not supposed to exist, er.....arrgggggh!" ทางสายกลาง
ความเชื่อเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อน การปักใจเชื่อโดยไม่มีอิสระที่จะเลือกเชื่อโดยแท้จริงมันจะมีประโยชน์อะไร ถ้าการเลือที่จะเชื่อของเรานั้นอยู่ภายใต้กรอบกรงขังแห่งอิสระ การเชื่อต้องมีมูลเหตุที่มีน้ำหนักพอ เราจึงเลือกที่จะเชื่อ หากเราไม่เปิดทัศนคติให้กว้างพอแล้ว ความน่าจะเป็นในการพบมูลเหตุที่มีน้ำหนักก็จะน้อยลง ในเมื่อเรามีทางเลือก การเชื่อที่เสมือนถูกบังคับให้เชื่อ ยังสมควรที่จะเชื่ออีกหรือ ? ปกติคนเราเกิดมา ก็ไม่มีอิสระในการที่จะเลือกเชื่ออยู่แล้ว สิ่งแวดล้อม สังคม และครอบครัว ต่างยัดเยียดความเชื่อใส่สมองเรา เราเลยอยู่ในกรง ในกรอบกันหมด อิสระในการเลือกที่จะเชื่อโดยแท้จริงจึงไม่เกิดขึ้น หลังจากการถูกบังคับให้เลือกเชื่อ ภายใต้ตัวแปรที่จำกัด จนพบมูลเหตุที่มีแนวโน้มสนับสนุนแนวความเชื่อนั้นๆ จากความเชื่อลอยๆ ก็จะกลายเป็นความเชื่อมั่น แต่หลังจากการเห็นผลของความเชื่อมั่นปรากฎเป็นหลักฐานที่มีน้ำหนักชัดเจนขึ้น (ไม่ว่าจะเป็นหลักที่ปักอย่างหลวมๆ หรือหลักที่มีฐานที่มั่นคงก็ตาม) โดยการประสบด้วยตนเองหรือรับรู้ข่าวสารมาก็ตาม ความเชื่อมั่นที่แรงกล้าซึ่งเป็นผลจากความเชื่อนั้นๆก็จะกลายเป็นศรัทธาในที่สุด ในขั้นตอนของความเชื่อมั่นที่จะกลายมาเป็นศรัทธานี้ มีเหตุที่เป็นหลักให้เกาะหรือยึดติดมากมายเหลือเกิน ตั้งแต่ ผีสางนางไม้ หมอดูหมอเดา หมอสเน่ห์ เทพ เจ้าเข้าทรง สิ่งศักศิทธ์ ไปจนถึง UFO ฯลฯ.. ศรัทธา แปลตามรากศัพท์ จะมีความหมายง่ายๆที่แปลว่า "สนใจ" ทุกศาสนาลัทธิความเชื่อ จะสนใจเหมือนกันหมดแม้ว่าสิ่งที่สนใจนั้นจะต่างกันก็ตาม ศรัทธาเปรียบได้ดังเชื้อเพลิงหลักของจรวดที่กำลังพุ่งขึ้นสู่อวกาศ หลังจากขึ้นสูงพอเชื้อเพลิงนั้นก็จะถูกปลดทิ้ง เชื้อเพลิงที่ทำให้ไฟลุกติดมีหลายชนิด สำคัญอยู่ที่ว่าชนิดของเชื้อเพลิงนั้นๆ จะแรงพอที่จะส่งจรวดให้รอดพ้นแรงโน้มถ่วงได้หรือไม่นั่นเอง จะบินสูงหรือเร็วแค่ไหนและจะถึงจุดหมายหรือไม่นั้น ขึ้นอยู่กับเชื้อเพลิงที่คุณเลือกใช้ ไม่แน่เชื้อเพลิงนั้นอาจะเป็นแค่น้ำที่ตรงกันข้ามกับไฟก็ได้.......ใครจะรู้ 
เรามีอิสระจริงหรือ อิสระใดๆคงจะไม่สำคัญเท่าอิสระในการเลือกจะเชื่อ
คนอิสลาม เกิดมาก็ถูกปลูกฝังให้เชื่อในพระมูฮัมหมัด
คนคริตส์ เกิดมาก็ก็ถูกปลูกฝังให้เชื่อในพระเยซู
คนพุทธ เกิดมาก็ถูกปลูกฝังให้เชื่อในพระพุทธเจ้า มีพระพรหมณ์ให้เชื่อเป็นของแถม
ความเห็น (2)
สวัสดีค่ะ เป็นหนึ่งในผู้แวงหา
แวะมาที่นี่และได้รับประโยชน์จากที่แห่งนี้มากพอควร
ขอฝากความขอบคุณไว้ด้วยค่ะ.......ขอบคุณจริงๆ
จาก คนตัวเล็กๆผู้ขลาดเขลาและเบาปัญญา
จริงครับต้องเชื่อด้วยความู้สึกของตนเอง และต้องมีมูลเหตุและผลประกอบด้วย ขอบคุณครับดีมีประโยชน์มาก