จากผู้สอน สู่ผู้เรียน...จากชุมพร สู่พิษณุโลก

ณ วันนี้กับการเปลี่ยนแปลงบทบาทจากครูผู้สอน (ครู) มาเป็นผู้เรียน (นิสิต) อีกครั้งหนึ่ง

แต่หากพิจารณาแล้ว   ไม่ว่าจะอยู่ในบทบาทใดของชีวิต   เราก็ไม่สามารถแยกการเรียนรู้ออกจากชีวิตได้    ตราบใดที่ยังมีชีวิตนั่นก็คือ เราจะต้องเรียนรู้     เรียนรู้ที่จะเติบโต   เรียนรู้ที่จะเปลี่ยนแปลง  ปรับปรุง  พัฒนาตนเอง...

คงปฏิเสธไม่ได้ว่า  ความรู้ที่เรามีอยู่ในปัจจุบันนั้นได้เกิดจากการสะสมมาตั้งแต่แรกเกิด    ซึ่งนั่นก็หมายถึง ความคิด ความเป็นตัวตนของเรา ณ ปัจจุบันนี้    มันไม่ได้เติบโตมาทันที  แต่มันเกิดจากการสะสมมานั่นเอง     ซึ่งเมื่อเขียนมาถึงตรงนี้   ก็อยากจะบอกว่า "ขอบคุณ คุณพ่อ คุณแม่  ที่ได้ให้ชีวิต  และเป็นบุคคลแรกที่ให้ความรู้ความคิด  ความรักและความอบอุ่น" 

บทบาทของครู  ที่จะต้องเตรียมการสอน  พัฒนากระบวนการเรียนรู้  คิดค้นนวัตกรรมใหม่ๆ   เพื่อให้ผู้เรียนเกิดการเรียนรู้ที่เต็มประสิทธิภาพ

จำได้ว่าได้อ่านคุณธรรมสำหรับคุณครูจากหนังสือเล่มไหนไม่แน่ใจแต่มีใจความดังนี้
"ทำตนให้น่ารัก    ประจักษ์ต่อหน้าที่    ฝึกฝนตนดี    วจีงดงาม"

และก็เห็นว่า  คุณธรรมเหล่านี้เป็นสิ่งที่ควรนำมาประพฤติ ปฏิบัติไม่ว่าจะบทบาทใดของความเป็นมนุษย์    ไม่ว่าหน้าที่ของครูหรือศิษย์   ไม่ว่าหน้าที่ของผู้ให้ หรือ ผู้รับ

 ในยุคโลกาภิวัฒน์นี้  บทบาทของครูและนักเรียนก็เปลี่ยนไป  โดยเฉพาะในการปฏิรูปการศึกษาในปัจจุบัน    ซึ่งครูต้องเปลี่ยนแปลงบทบาทจาก การบอก  เป็น การให้คำแนะนำ  ให้คำปรึกษา      ส่วนผู้เรียน ก็เช่นเดียวกัน    การจะเป็นผู้รับความรู้จากครูอย่างเดียวนั้นไม่เพียงพอ   การเรียนรู้จำเป็นที่จะต้องรู้จักการค้นคว้าศึกษาด้วยตนเองให้มากที่สุด   เรียนรู้สู่การปฏิบัติและนำไปใช้จริง

ตอนนี้กับบทบาทนิสิต ปริญญาเอก สาขาเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา  ม.นเรศวร   ที่จะเพิ่งเริ่มต้น   ก็ตั้งใจที่จะทำหน้าที่ให้ดีที่สุดค่ะ  

จะเก็บเกี่ยวเรียนรู้ประสบการณ์ทั้งในชั้นเรียนและนอกชั้นเรียนให้มากที่สุด   ขอบคุณเพื่อนๆ ร่วมชั้นทุกคนที่มีน้ำใจให้กัน   ขอบคุณท่านอาจารย์ที่ได้ให้คำแนะนำ  และประสาทความรู้ให้ค่ะ     ขอบคุณกำลังใจจากทุกคน     และ ขอบคุณสถาบันการพลศึกษาที่ให้ทุนข้าพเจ้าได้ศึกษาต่อ ....

[นม.]

• สวัสดีครับ (หายไปนาน)
• ยินดีด้วยครับกับการเรียนต่อเพื่อเดินต่อที่ดี

[นฤมล รอดเนียม]

สวัสดีค่ะ อาจารย์ นม.
ขอบคุณค่ะ 

ห่างหายไปนานจาก blog บันทึกความทรงจำ
แต่ไปเขียนใน blog ธรรมะค่ะ

[พระ มงคล มงคล ถีราวุฒิ]

สังขารทั้งหลายไม่่เที่ยงหนอ

เจริญพร  โยมปทุมารียา ธัมมราชิกา