ภูตะวัน
นางสาว ภูตะวัน ดาหวัน แสงดาว

หัวใจเท่ากำมือ


ทำไมต้องเอาอะไรใส่ไปเยอะขนาดนั้น
หัวใจคนเรามีขนาดเท่ากับหนึ่งกำปั้นมือถือว่าเล็กน้อยมากหากต้องเก็บกดอะไรต่อมิอะไรมากมายลงไปในนั้นในขณะที่คุณรู้สึกล้า คลายมือที่คุณกำเก็บสิ่งของอยู่นั้นคุณอาจจะถ่ายของนั้นๆไปอีกข้างของกำมือได้แต่หัวใจคนเรามีหนึ่งหน่วยไม่สามารถโอนถ่ายไปยังข้างใดข้างหนึ่งได้กดมาก......ก็ล้ามากเก็บมาก....ก็อาจล้นบางคนล้าความสับสนบางคนล้าความผิดหวังเมื่อล้าและล้นมากเกินไป ขนาดของหัวใจก็ไม่อาจรับไหวผ่อนคลายหัวใจตัวเองบ้างให้โอกาศเขาได้พักเหนื่อยสักนิดเพราะตลอดชีวิต ของเราเขาก็ได้ทำหน้าที่ของเขามามากพอแล้วจงกอบโกยความสุขจากสิ่งรอบตัวเท่าที่คุณทำได้และหมั่นเก็บเกี่ยวความรักจากคนรอบๆข้างมาเติมเต็มเพียงเท่านี้ หัวใจที่กำลังล้นล้าก็จะคืนได้คืนกลับมาผ่อนคลาย......อย่าปล่อยให้หัวใจอ่อนล้าเพราะนั่นเท่ากับว่า คุณกำลัง ....จะพ่ายแพ้.........ในเมื่อหัวใจของเราเท่ากำมือแล้วทำไมเราต้องเอาเรื่องมากมายไปเก็บไว้ด้วยเล่าสิ่งที่เป็นขยะก็ทิ้งเสียบ้างจะได้มีที่ว่างเติมเต็มสิ่งดีๆๆให้หัวใจได้มีแรงสู้กับสิ่งรอบข้างบ้าง...วันนี้ไอ้มู๋น้อยตื่นแต่เช้าเลยเมื่อคืนก็นอนดึกแต่ไม่รู้เป็นไร บ้าเป็นบางวัน(มันเบลอได้จัยจริง)หัวหน้าบอก   แต่ไม่เป็นไรหรอกค่ะในเมื่อไม่ได้ทำร้ายไครนี่นา......... หมูน้อย
หมายเลขบันทึก: 107147เขียนเมื่อ 29 มิถุนายน 2007 07:48 น. ()แก้ไขเมื่อ 14 มิถุนายน 2012 13:52 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท