บุคลากรในองค์กรที่เราสังกัดอยู่ ย่อมมีศักยภาพไม่แตกต่างกัน ถึงแม้อาจจะมีความแตกต่างกันในเรื่อง ตำแหน่ง หน้าที่การงาน หรือวุฒิทางการศึกษาบ้าง แต่ความแตกต่างของแต่ละบุคคลอยู่ที่ใครจะสามารถดึงเอาศักยภาพที่มีอยู่เท่าฯฯกันออกมาใช้งานได้มากกว่ากันครับ
ศักยภาพของคนเปรียบเสมือนภูเขาน้ำแข็ง ศักยภาพที่เราเห็นเป็นเพียงส่วนของก้อนน้ำแข็งที่โผล่ขึ้นมาเหนือน้ำ ซึ่งเป็นเพียงส่วนน้อยเท่านั้น แต่ศักยภาพที่ยังหลงเหลืออยู่ ในตัวคนนั้นเหมือนกับส่วนของภูเขาน้ำแข็งที่จมอยู่ใต้น้ำ ซึ่งมีขนาดใหญ่กว่าส่วนที่อยู่เหนือน้ำหลายเท่า
นักส่งเสริมการเกษตรที่ปฏิบัติงานอยู่ในภาคสนาม ซึ่งเป็นห้วงระยะเวลาที่ยาวนานมาก ส่วนใหญ่ก็จะมีประสบการณ์ทำงานมาไม่น้อยกว่า 20 ปีแล้ว(บางท่านก็เงินเดือนเต็มขั้นแล้ว) หากเขาได้สะท้อนย้อนอดีตดูว่า เขาเคยทำงานกับเกษตรกรในชุมชนอย่างไร และณ.วันนี้ยังทำเหมือนเดิมอีกหรือไม่ ยังมีความมุ่งมั่นที่จะทำงานกับเกษตรกรที่อยู่ในชุมชนแค่ไหน
ณ.วันนี้เราควรจะช่วยกันตระหนักว่าเราจะช่วยกันสร้างแรงจูงใจให้แก่นักส่งเสริมการเกษตรผู้ปฏิบัติในเชิงรุกอย่างไร จึงเกิดคำถามว่าจะทำอย่างไรให้ผู้ปฏิบัติงานในภาคสนาม ได้คิดงานในทางสร้างสรรค์-คิดนอกกรอบ เพื่อการพัฒนางานส่งเสริมการเกษตร ซึ่งเราเคยแต่เพียงสั่งให้เขาทำแต่งาน จนไม่มีเวลาคิดเรื่องการพัฒนาความคิดและวิธีคิดเลย ใครรู้ช่วยบอกหน่อยครับโจทย์นี้ยากแต่ก็ท้าทายดีนะครับ คงต้องช่วยกันทุกระดับนะครับ
เรียนอ.สิงห์ป่าสักครับ ขอบคุณที่มาแวะเยี่ยม สำหรับผู้ปฏิบัติต้องการคำชม และกำลังใจให้แก่กันครับ