จดหมายถึง ศ.ดร. อังศุมาลย์ จันทราปัตย์
เป็นเวลาหลายปีมาแล้วที่ผู้เขียนเองได้มีโอกาสได้ต้อนรับแขกคนสำคัญใน บ้านเลขที่ 177 ม01 ต.บ้านจาน อ.พุทไธสง จ.บุรีรัมย์ ในตอนนั้นผู้เขียนเองได้เข้าโครงการ KM ร่วมกับท่านครูบาสุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์ และได้นำพาให้นักวิชาการหลายท่านได้เข้าไปพบเห็นในชุมชนไปพบปัญหาของชุมชน ไปเจอค่านิยมชุมชน ผู้เขียนเองเชื่อได้ว่าท่านทั้งหลายก็เจอปัญหาหลาย ๆ แง่มุมในจำนวนนั้นมีท่าน ศ.ดร. อังศุมาลย์ จันทราปัตย์ ในความมีน้ำใจของท่านได้ให้เงินจำนวน 5000 บาท โดยที่ผู้เขียนเองก็เป็นทุกข์มาก
จะเอาเงินจำนวนนี้ของท่านมาทำยังไงถึงจะเกิดประโยชน์สุงสุด หลังจากนอนกอดเงินอยู่นานสองนานก็ถึงบางอ่อ โดยที่ท่านครูบาได้ให้ไก่ไข่มาเลี้ยงจำนวน 30 ตัว ผู้เขียนเองก็ได้ลงทุนทำเล่าไก่ไข่โดยทำให้มูลไก่ไข่ตกลงน้ำให้ปลากินโดยที่ใช้วัถุดิบในสวนของตนเองมาใช้เพื่อลดค่าใช้จ่ายสรุปแล้วก็ได้คอกไก่แบบพอเพียงไก่ก็อยู่ได้คนก็พออยู่ได้ ค่าแรงคนงาน 2500 บาท ค่าอุปกรณ์เท่าที่จำเป็น 2000 บาท ค่าขนย้ายไก่ 1500 บาท หลังจากเอาไก่ลงได้สัก 10 วัน ไก่ก็ไข่ชุดแรกเล็กมาก แม่ตกใจบอกว่าไข่แค่นี้จะขายได้ยังไง่ค่ะ
ต่อมาก็เอาออกขายให้ชาวบ้านแรกก็บอกว่าเล็ก พอต่อมาก็ต้องชื้อไข่แม่ทานทุกวันทำให้ชาวบ้านได้ทานสินค้าคุณภาพ สินค้าสดเกิดรายได้ในชุมชน ท่านผู้อ่านคิดดูสิค่ะว่าเงินจำนวน 5000 บาทอาจจะไม่มากเลยสำหรับบางท่าน แต่ถ้าคิดดี ๆ มันสามารถต่อยอดให้เกิดรายได้ในชุมชนคิดดูสิค่ะเกิดการสร้างงาน เกิดการคืนถิ่น เกิดรายได้ในถิ่น และยังต้องเกิดอะไรอีกมากมายที่เรามองไม่เห็น ที่ไม่สามารถตีค่าราคาได้ คิดเป็นมูลค่าทางจิตใจที่ไม่สามารถนับเป็นเงินได้อีกจะเอาเงินเท่าไรมาชื้อน้ำใจคน
ตั้งแต่ได้เงินจำนวนนี้มาก็ยังไม่เคยเจอกับท่านอีกเลยได้แต่คิดถึงท่าน ถ้าท่านได้อ่านก็คงดีค่ะอยากบอกว่าหนูไม่ได้เอาเงินท่านมาทิ้งให้เปล่าประโยชน์ ยังเอามาทำให้ชุมชนดีขึ้นบ้างถึงจะน้อยนิดแต่ก็ยังดีกว่าไม่ทำอะไรเลย
ความเห็น (3)
เก่งมากค่ะน้องกิ่ง
การเพิ่มคุณค่าของเงิน และได้พัฒนาขับเคลื่อนชุมชนด้วย
เก่งๆจริงๆ
ดีใจด้วยนะคะกับไก่ทั้งหลายที่ให้ผลผลิตแล้ว พึ่งเจอ อาจารย์อังศุมาลย์ เมื่อไม่กี่วันมานี้ และจะเจอกันอีกในไม่กี่วัน จะบอกอาจารย์ให้นะคะ
อังศุมาลย์จันทราปัตย์
ไม่เจอกิ่งอีกเลยคิดถึงจังขอเบอร์ติดต่อบ้างนะจ๊ะจะได้โทรไปหากันบ้างตอนนี้เป็นอย่างไรบ้างแล้วคะสบายกันดีทุกคนหรือเปล่าเอ่ย