อยากเปลี่ยนแปลงอะไรต้องบอกกล่าวกัน
คนทำงานกับแม่ค้าในคาเฟ่ทีเลียหรือโรงอาหาร มักจะมีความผูกพันกันในรูปแบบหนึ่ง
บางคนก็เป็นลูกค้าประจำ กินข้าวกันจนได้ลด ได้แถม แม่ค้าก็มักจะจำว่าคนนั้นชอบกินสิ่งนี้ คนนี้ชอบกินสิ่งนั้น คนโน้นจู้จี้ คนนี้ใจเย็น
คุณๆ ว่าเป็นอย่างนี้ไหมคะ
คิดๆ ดูแล้วก็ดีค่ะ เรียกว่ารู้ใจ เจอกันก็รู้สูตร ชอบเปรี้ยว ชอบเผ็ด ชอบหวาน ฯลฯ
แต่..ความซ้ำๆ เดิมๆ แบบนี้แหล่ะค่ะ พอคิดเปลี่ยนแปลงอะไรขึ้นมาบ้าง...เป็นเรื่องเหมือนกัน
เหมือนดิฉันเองเมื่อก่อนชอบกินผัดไทค่ะ กินบ่อย จนแม่ค้าจำได้ เรียกว่าเป็นแฟนประจำกันเลย แต่พอเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมสุขภาพ หันมาห่อข้าวกล้องไปกินเองได้เดือนสองเดือน....
แม่ค้าผัดไท เดินมาถามว่า "สงสัยโกรธพี่หรือเปล่า ไม่เห็นมาซื้อผัดไทเลย"
ตอบไปว่า "ไม่ได้โกรธค่ะ แต่ว่าระยะหลังไม่ค่อยกินอาหารผัดๆ ค่ะ กินข้าวกล้องกับกับข้าวทำเองค่ะ"
แม่ค้า "เห็นหายไปเงียบๆ เฉยๆ ไม่มาซื้อกินเลย พี่ก็อดคิดไม่ได้น่ะซิ"
.....
มุมหนึ่ง(ดำๆ) ในใจ ก็เถียงตัวเองว่า เงินก็ของเรา สุขภาพก็ของเรา จะซื้อไม่ซื้อก็เรื่องเรา ทำไมต้องไปใส่ใจเขาด้วย
แต่อีกมุมหนึ่ง (เขียวๆ) บอกตัวเองว่า เห็นไหมล่ะ การเปลี่ยนแปลงอะไรสักอย่าง ค่อยเป็นค่อยไปก็คงดี เปลี่ยนทันที คนที่ได้ผลประโยชน์ประจำก็เลยคิดเตลิดเปิดเปิง ....เปลี่ยนตัวเองแต่ลืมนึกถึงคนที่เขารู้สึกผูกพันด้วย...ก็เสียน้ำใจไปเหมือนกัน
เลยต้องบอกตัวเองว่า ต่อไปจะเปลี่ยนอะไร คงต้องให้ข้อมูลคนอื่นที่เกี่ยวข้องด้วย คงจะช่วยไม่ให้เข้าใจผิดได้
(เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับการเป็นแฟนประจำบล็อก หรือการเมืองค่ะ)
ความเห็น (7)
- ขณะนี้ผมไปซื้ออาหารร้านหนึ่งทุกวัน พอเดินผ่านก็จะถูกเรียกทุกครั้ง อยากไปลองร้านอื่นเหมือนกันแต่เกรงใจทุกทีเลยครับ :-)
- เมื่อวานผมไปโรงพยาบาล แค่ไม่ได้กินวันเดียว วันนี้เขาก็เลยถามว่า "เมื่อวานไม่เห็นมาซื้อ" :-)
- เห็นทีต้องหุงข้าวกินเองบ้างแล้วมั้งครับ
- ขอบคุณครับ :-)
สวัสดีค่ะ คุณ นมินทร์ (นม.)
แม่ค้าทำให้รู้สึกว่า เราเป็นคนพิเศษ โดยเราอาจจะไม่รู้ตัว...ใช่ไหมคะ
ดิฉันชอบทดลองปฏิบัติค่ะ แต่บางครั้งก็ไม่นึกว่า มีคนอื่นที่เขาเฝ้ามองอยู่ และนำไปคิด....
เรื่องข้าวกล้อง..ตอนนี้ในโรงอาหารมีข้าวกล้องขาย..เพราะผู้บริโภคถามถึงและแม่ค้าขายข้าวกล้องหมดก่อนข้าวขาวด้วยค่ะ...เป็นกระแสที่น่ายินดีค่ะ
- ทุกฝีก้าวมีคนเฝ้าดูครับ :-)
สวัสดีค่ะ
ธรรมดาค่ะ เราซื้อเขาจนเป็นขาประจำ อยู่ๆหายไป เขาก็คิดมากค่ะ
สงสัยต้องไปเกริ่นว่า ตอนนี้หมอบอกให้รักษาสุขภาพมั๊งคะ
อ่านแล้ว ผมนึกถึงตอนไปซื้อกับข้าวทาน ช่วงทำงานที่ มอ.ปัตตานี...ผมมักจะได้ของแถมเสมอ ๆ แม้ร้านขายกล้วยทอดและมันต้มมักจะจัดให้ผมพอกินอิ่ม
