ความทรงจำหรือตำนาน
กรือเซะ
ความทรงจำ..หรือ..ตำนาน
อ.ฟูอ๊าด
ณ หมู่บ้านกรือเซะ แม่ครับ...แม่ครับ...แม่คร้าบๆๆๆๆๆๆๆ (ฮาบีฟเด็กน้อยอายุ 6 ขวบละเมอสุดเสียง) เป็นอะไรฮาบีฟ ลูกละเมออีกแล้วใช่ไหม? (แม่ถาม)แม่ครับ!หมู่บ้านของเราเกิดอะไรขึ้น ทำไมลูกจึงฝันเห็นผู้คนนอนตายกลาดเกลื่อนเต็มไปหมด หนึ่ง ในนั้นก็มีพ่ออยู่ด้วย แม่ช่วยเล่าให้ผมฟังหน่อยเถอะครับ ผมจะได้ไม่ต้องเป็นอยู่แบบนี้ทุกๆคืน...เมื่อวันที่ 28 เมษายน 2547 หมู่บ้านเราเหมือนโดนคำสาบ มีเยาวชนมุสลิมได้ปะทะกับกองกำลังทหารตำรวจที่มัสยิดกรือเซะ เหตุการณ์ในวันนั้นมีผู้คนล้มตายมากมาย พ่อบอกแม่ว่า “พ่อจะไปเข้าเฝ้าอัลเลาะฮฺ”พ่อไปละหมาดซุบฺฮิที่มัสยิดแล้วพ่อก็ไม่กลับมาอีกเลย ความตายในวันนั้นไม่มีใครให้คำตอบได้เว้นแต่อัลเลาะฮฺผู้ทรงสร้างเรามาเท่านั้น เพราะฉะนั้นลูกต้องเคารพและภักดีต่อพระองค์ให้มากๆ เพื่อที่ว่าวันหนึ่งลูกจะได้ไปอยู่กับพ่อบนสวรรค์...ครับแม่! ลูกจะทำอีบาดะฮฺให้มากๆ ลูกจะได้ไปอยู่กับพ่อบนสวรรค์หลังจากวันนั้น ฮาบีฟก็หลุดพ้นออกมาจากภวังค์แห่งความฝันที่ไม่อาจบอกได้ว่าเป็น “ความทรงจำหรือตำนาน”28 เมษา สองพันสี่ คือวันที่ต้องจดจำไป่แปรผัน ร้อยหกศพจบลงเรียงรายกัน มิมีวันประวัติศาสตร์จะลืมเลือน “กรือเซะ” นี้คงจะเป็นเช่นตำนาน ชนกล่าวขานความชั่วร้ายหาใดเหมือน หลากปัญหาสารพันคอยย้ำเตือน ความบิดเบือนหรือถูกต้องที่ทำไป เสียงดัง “ปัง” กู่ก้องอยู่ในหู สอนให้รู้สิ่งดีชั่วเป็นไฉน ทุกสิ่งที่ก่อเกิดขึ้นเหตุผลใด คืออะไรบอกด้วยช่วยตอบที อดีตแสนเจ็บปวดให้พ้นผ่าน สิ่งวันวานจำใส่ใจอย่าหน่ายหนี เพราะอย่างน้อยมันก็เป็นเช่นเวที สร้างคนดีหรือคนชั่วตรึกไตร่ตรอง
คำสำคัญ (Tags): #กรือเซะ#ความทรงจำหรือตำนาน
หมายเลขบันทึก: 106201เขียนเมื่อ 25 มิถุนายน 2007 14:14 น. ()ความเห็น (1)
เป็นประวัติศาสตร์ที่น่าจดจำ และย้ำเตือนใจมุสลิมทุกคน ว่าตอนนี้เรากำลังตกอยู่ในสภาพใด. ให้เรานั้นเตรียมพร้อมต่อสู่ในหนทางของอัลลอฮฺอยู่ตลอดเวลา แต่ไม่ใช่ไปสร้างความเดือดร้อนให้สังคม