เติมเต็มหัวใจของคนอื่นด้วยความรัก
วันนี้ผมได้รับอีเมล์จากเพื่อนรุ่นพี่คนหนึ่ง ซึ่งเขาก็ได้รับมาจากการส่งต่อมาเรื่อยๆ ของคนอื่นอีกที ผมอ่านแล้วอดไม่ได้ที่จะต้องนำมาบันทึกลงในบล็อกนี้ ข้อความข้างล่างทั้งหมดนี้คือที่ผมได้รับในอีเมล์ครับ (ไม่ปรากฏชื่อผู้เขียนและผู้แปล)
Subject: เติมเต็ม
คุณครูทอมป์สันโกหกนักเรียนชั้น ป. 5 ของครูทั้งชั้น ซะแล้ว
ตั้งแต่วันแรกเลยด้วย คุณครูบอกเขาว่าครูรักเด็กๆ เท่ากันหมดเลย
แต่นั่นก็เป็นไปไม่ได้ เพราะว่ามีเด็กตัวเล็กๆ ท่าทางขี้เกียจคนนึง
ชื่อ เท็ดดี้ สต๊อดดารด์
ครูทอมป์สันได้จับตาดูเท็ดดี้มาปีนึงและ สังเกตว่าเขาไม่ค่อย
เล่นดีๆ กับเด็กคนอื่นเท่าไหร่
ว่าเสื้อผ้าของเขาสกปรก และ เค้าตัวเหม็นหึ่งอยู่ตลอดเวลาด้วยแหละ
และบางทีเท็ดดี้ก็เกเรด้วย ถึงขั้นที่ว่าครูทอมป์สันสนุก
กับการตรวจงานของเท็ดดี้ ด้วยหมึกสีแดง กากบาทไป หนาๆ
และใส่ตัว F ตัวใหญ่ๆ ลงไปบนหัวกระดาษ
ที่โรงเรียนที่คุณครูทอมป์สันสอน
คุณครูต้องทบทวนประวัติของเด็กแต่ละคนด้วย
และครูก็ไม่ยอมตรวจประวัติของเท็ดดี้จนกระทั่ง
เหลือแฟ้มสุดท้าย แต่เมื่อคุณครูตรวจแฟ้มเข้า
ครูทอมป์สันก็แปลกใจใหญ่เลยครับ
เมื่อพบว่าครูชั้น ป.1 ของเท็ดดี้วิจารณ์ มาว่า
"น้องเท็ดดี้เป็นเด็กที่ฉลาดและร่าเริง ทำงานเรียบร้อย
มารยาทดี เป็นเด็กที่น่ารักมากทีเดียว"
คุณครูที่สอนเท็ดดี้ ตอน ป.2 เขียน ว่า
"เท็ดดี้เป็นเด็กที่เรียนเก่งมาก เพื่อนๆ ชอบกันทุกคน
แต่กำลังมีปัญหา เพราะแม่ของเท็ดกำลังป่วยหนักและ
ชีวิตทางบ้านต้องลำบากมากแน่ๆ"
คุณครูที่สอนเท็ดดี้ตอน ป. 3 เขียนว่า
"เขาเสียใจมากที่เสียแม่ไป เขาพยายามเต็มที่แล้ว
แต่คุณพ่อก็ไม่ค่อยให้ความรักความสนใจเขาเท่าไหร่
และชีวิตที่บ้านเขาต้องส่งผลกระทบต่อเขาแน่ๆ
ถ้าไม่มีคนยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ"
คุณครูที่สอนเท็ดดี้ตอน ป.4 เขียนว่า
"เท็ดดี้ไม่ยอมเข้าสังคมและไม่ค่อยสนใจการเรียน
เท่าที่ควรไม่ค่อยมีเพื่อน และหลับในห้องเรียน"
ตอนนี้ คุณครูทอมป์สันรู้ถึงปัญหาแล้ว และอับอาย
ในการกระทำของตนเองมาก ครูรู้สึกแย่ยิ่งกว่าเดิมอีก
เมื่อนักเรียนในห้องซื้อของขวัญวันคริสต์มาสมาให้
ห่อในกระดาษสีสดๆ พร้อมผูกโบว์อย่างดี ยกเว้นแต่
ของเท็ดดี้ ของขวัญของเท็ดดี้ถูกห่ออย่างหยาบๆ
ในกระดาษลูกฟูกหนาๆ ที่ได้มาจากถุงใส่กับข้าว
ครูทอมป์สันกัดฟันเปิดกล่องของเท็ดดี้ดู
กลางกองของขวัญ อื่นๆ เด็กบางคนเริ่มหัวเราะ
เมื่อเห็นว่าเท็ดดี้ให้กำไลลูกปัดที่ไม่ครบเส้น
และขวดน้ำหอมที่เหลือน้ำอยู่ก้นขวดแก่เธอ
แต่ครูก็หยุดเสียงหัวเราะของเด็ก ๆ
เมื่อครูเอ่ยขึ้นว่ากำไลเส้นนั้นสวยเพียงใด สวม
มันไว้ที่ข้อมือ และฉีดน้ำหอมไปบนข้อมือด้วย
เท็ดดี้ สต๊อดดารด์ อยู่เย็นให้นานพอที่จะพูดว่า
"ครูทอมป์สันครับ วันนี้ครูตัวหอมเหมือนที่แม่ผมเคยหอมเลยครับ"
หลังจากที่นักเรียนทุกคนกลับบ้าน ครูทอมป์สัน
ก็ร้องไห้อย่างนั้นเป็นชั่วโมง วันนั้นเอง
คุณครูเลิกสอนหนังสือ เลิกสอนการเขียน
และเลิกสอนเลขคณิต คุณครูเริ่มสอนเด็กๆ แทน
คุณครูทอมป์สันเอาใจใส่เท็ดดี้เป็นพิเศษ
เมื่อครูพยายามช่วยเขา จิตใจของเขาก็กลับมา
มีชีวิตชีวาอีกครั้ง ยิ่งครูให้กำลังใจเท็ดดี้เท่าไหร่
เขาก็ยิ่งตอบรับเร็วขึ้นเท่านั้น
ภายในสิ้นปีนั้น เท็ดดี้ได้กลายเป็นเด็กที่ฉลาดที่สุดในห้อง
และแม้ว่าคุณครูจะบอกว่าครูรักเด็กทุกคนเท่ากัน
เท็ดดี้ก็ได้กลายไป เป็น" ศิษย์โปรด" ของครู
หนึ่งปีต่อมา คุณครูพบจดหมายอยู่ใต้ประตู จดหมายนั้น
มาจากเท็ดดี้ บอกครูว่าคุณครูยังเป็นครูที่ดีที่สุดที่เขาเคยมี
หกปีต่อ มาครูก็ได้จดหมายจากเท็ดดี้อีก บอกว่าเขาเรียน
จบ ม.ปลายแล้ว ได้ที่สามในทั้งระดับ และคุณครูยังคงเป็นครู
ที่ดีที่สุดที่เขาเคยเจอมาใน ชีวิต
สี่ปีหลังจากนั้น คุณครูก็ได้จดหมายอีก บอกว่าแม้ว่า
ชีวิตเขาจะลำบากบ้าง เขาก็ไม่ได้เลิกเรียนหนังสือ
และจะจบปริญญาตรีในเร็วๆ นี้ด้วย เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง (เหรียญทอง)
และยังย้ำกับครูทอมป์สัน ว่า คุณครูเป็นครูที่ดีที่สุดและ
เป็นครูคนโปรดในชีวิตเขา
จากนั้นสี่ปีผ่านไปแต่ จดหมายอีกฉบับหนึ่งก็มา
ครั้งนี้เขาอธิบายว่าหลังจากที่ เขาได้รับปริญญาตรี แล้ว
เขาตัดสินใจที่จะเรียนต่ออีกนิด
จดหมายนั้น อธิบายว่าคุณครูยัง เป็นครูคนที่ดีที่สุดที่เขาเคยมี
แต่ตอนนี้ชื่อของเขายาวขึ้นอีกหน่อย จดหมาย นั้นลงชื่อว่า
นพ. ทีโอดอร์ เอฟ สต๊อดดารด์
เรื่องยังไม่จบแค่นี้นะ คือว่า ฤดูใบไม้ผลินั้นก็ยังมีจดหมายมาอีก
เท็ดดี้ บอกว่า เขาได้เจอสาวคนนึง และก็จะแต่งงานกัน
เขาอธิบายว่าพ่อของเขาได้เสียไป เมื่อสองสามปีก่อนและ
เขาสงสัยว่าคุณครูทอมป์สัน จะตกลงมานั่งในที่นั่ง สำหรับ
พ่อเจ้าบ่าวในงาน แต่งงานหรือไม่
แน่นอนที่สุด ครูทอมป์สันก็มา และทายสิว่าเกิดอะไร ขึ้น
คุณครูใส่กำไลข้อมือเส้นนั้น เส้นที่มีลูกปัดหายไปหลายลูก
และต้องฉีดน้ำหอมที่เท็ดดี้จำได้ว่าแม่เขาฉีดตอน
ที่ฉลองเทศกาลคริสต์มาสครั้งสุดท้ายด้วยกัน
ครูกับศิษย์กอดกันกลมเลย
และคุณหมอเท็ดก็กระซิบในหู คุณครูทอมป์สันว่า
"ขอบคุณมากนะครับคุณครูที่เชื่อในตัวผม
ขอบคุณมากที่ทำ ให้ผมรู้สึกสำคัญและแสดงให้ผมเห็น
ว่าผมสามารถที่จะเปลี่ยนแปลง สิ่งต่างๆ ได้"
ครูทอมป์สันกระซิบตอบพร้อมน้ำตานองหน้า ว่า
"หมอเท็ด เธอเข้าใจผิดแล้วแหละ เธอต่างหากที่สอนครู
ว่า ครูสามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆ ได้
ครูไม่รู้จักการสอนจนกระทั่งครูได้พบ ได้รู้จักเธอ นั่นแหละ"
เติมเต็มหัวใจของคนอื่นด้วยความรักเสียแต่วันนี้...........
ส่งต่อเรื่องนี้ไปให้คน อื่นได้อ่านด้วยและโปรดจำว่า ไม่ว่าคุณจะไปไหน
หรือทำอะไร คุณจะมีโอกาสที่จะ สัมผัสและ/หรือเปลี่ยนอนาคตของคนอื่นเสมอ
ขอให้คุณสัมผัสและเปลี่ยนอนาคตของ คนอื่นในทางทีดีด้วย ล่ะ
ความเห็น (7)
เรียน อาจารยื สุรเชษฐ เวชชพิทักษ์ ที่เคารพ
- อาจารย์ครับ ผมอ่านตั้งแต่ต้นจนจบเลยครับ
- ผมสัญญาว่าผมจะเป็นครูที่ดี ใช้หัวใจที่รักเด็ก สอนเด็ก
- ผมจะพยายามทำให้ดีที่สุด ตลอดชีวิตของผมครับ
- ประทับใจมากๆ และเกิดแรงบันดาลใจมากครับ
ขอบคุณครับ
- สวัสดีครับ
- เป็นบันทึกอันงดงามที่มาเยือนในห้วงเทศกาลการไหว้ครูในสถานศึกษาต่าง ๆ
- การแบ่งปันไม่แบ่งชนชั้นวรรณะ
- การแบ่งปัน คือ กุญแจอันสำคัญที่ทำให้โลกยิ้มได้
- ....
- ขอบพระคุณครับ
อาจารย์สามารถดู เรื่องราวของ Teddy ได้ที่นี่ครับ
สวัสดีค่ะ อ.สุรเชษฐ
มายิ้มและน้ำตารื้นด้วยความชื่นใจกับสิ่งที่อยากเห็นเหลือเกินในวงการศึกษาไทยค่ะ..ถึงแม้จะเป็นการจุดประกายก็ตาม
ขอบคุณสำหรับบันทึกดีๆค่ะอาจารย์
ขอบคุณคุณหมอจิ้นที่แนะนำลิงก์
ข้างล่างนี้คือลิงก์สำหรับดูหนังสั้นประมาณ 7 นาที เรื่องนี้เลยครับ มีทั้งภาพ(เป็นการแสดง) คำบรรบาย เสียงบรรยาย และดนตรีประกอบ พร้อม