เรื่องเล็ก ๆ ที่ช่วยให้เรื่องใหญ่กลายเป็นดี

ถึงอาหารอร่อย แต่บรรยากาศแย่ หรือจะรื่นรมย์เท่ารสชาติพอกลาง ๆ แต่บรรยากาศเยี่ยมยอดได้

           การอบรมพัฒนาข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษาก่อนแต่งตั้งให้มีหรือเลื่อนเป็นวิทยฐานะชำนาญการพิเศษ รุ่นที่ 1 ของสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสุพรรณบุรี เขต 2 สำเร็จเสร็จสิ้นไปแล้วเมื่อวานนี้ ส่วนวันนี้เป็นวันสุดท้ายของบรรดาผู้ขอยื่นวิทยฐานะเชี่ยวชาญ

          ทั้งนี้ผู้ขอรับการประเมินสองวิทยฐานะนั้น จะต้องผ่านการประเมินจากกรรมการ 3 ท่าน โดยพิจารณาจาก 3 ด้านคือ

                    1) ด้านวินัย คุณธรรม จริยธรรม และจรรยาบรรณวิชาชีพ  = 100 คะแนน
                    2) ด้านคุณภาพการปฏิบัติงาน  = 100 คะแนน
                    3) ด้านผลงานที่เกิดจากการปฏิบัติหน้าที่ = 100 คะแนน

          ซึ่งในด้านที่ 3 นี้ จะแบ่งย่อยการประเมินออกเป็น 2 ส่วนด้วยกันคือ การรายงานผลงานที่เกิดจากการปฏิบัติหน้าที่ หากเป็นวิทยฐานะชำนาญการพิเศษ กำหนดไว้อยู่ระหว่าง 5-10 หน้า (ควรเขียนให้ได้ 10 หน้า ไม่ต้องใส่ภาพประกอบ ใช้ตัวอักษรขนาด 16 พอยต์ แบบราชการ) ส่วนวิทยฐานะเชี่ยวชาญ ต้องนำเสนอ 20-50 หน้า (ควรเขียนอยู่ระหว่าง 40-50 หน้า หรือเฉียด ๆ 50 หน้า จะดี) ส่วนนี้มีคะแนน 100 คะแนน อีกส่วนย่อยหนึ่ง คือ ผลงานทางวิชาการ คะแนนเต็ม 100 คะแนนเช่นกัน จากนั้นจึงนำทั้งสองส่วนมาหารเฉลี่ยเป็นคะแนนรวมของข้อ 2 นี้

          และในวันสุดท้ายของการอบรมพัฒนานี่เอง ที่วิทยากรท่านได้มาให้ความรู้ความเข้าใจในการเตรียมตัวเข้ารับการประเมิน โดยได้ช่วยชี้แนะแนวทาง (Trip ในการจัดทำเอกสารเพื่อเตรียมประเมิน) ในการจัดทำผลงานทางวิชาการ ซึ่งถือเป็นการนำประสบการณ์ของท่านวิทยากรเองนำมาถ่ายทอดเสนอแนะให้แก่พวกเรา ซึ่งท่านนั้นได้ผ่านการจัดทำผลงานมาแล้ว และมีโอกาสได้ตรวจผลงานของผู้อื่นมามาก จึงทำให้มีเกร็ดน้อยในการเสนอแนะแก่พวกเรา

          ในด้านที่ 3 ที่มีการประเมินแบ่งเป็นสองส่วน เราควรให้ความสำคัญกับการเสนอรายงานผลงานที่เกิดจากการปฏิบัติหน้าที่ ให้มาก ๆ เพื่อจะได้เป็นคะแนนในการช่วยดึงค่าเฉลี่ยคะแนนเมื่อนำไปคิดรวมกับคะแนนที่ได้จากผลงานทางวิชาการ

          สำหรับผลงานทางวิชาการ เขายังจัดแบ่งสัดส่วนคะแนนออกเป็น 2 ส่วน ส่วนแรกคือ คุณภาพผลงานทางวิชาการ (50 คะแนน) พิจารณา 4 ด้าน ได้แก่ ความสมบูรณ์ของเนื้อหาสาระ (20 คะแนน) ความถูกต้องตามหลักวิชาการ (15 คะแนน) ความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ (10 คะแนน) การพิมพ์และการจัดทำรูปเล่ม (5 คะแนน)

          ส่วนที่สอง คือ ประโยชน์ของผลงานทางวิชาการ (50 คะแนน) จะดู 3 ด้าน นั่นคือ ประโยชน์ต่อความก้าวหน้าทางวิชาการ/วิชาชีพ (15 คะแนน) ประโยชน์ต่อผู้เรียน ครู โรงเรียน ชุมชน (25 คะแนน) และการเผยแพร่ในวงวิชาการ ซึ่งอาจเป็นในที่ประชุมวิชาการ ในวารสารของทางสมาคมวิชาการต่าง ๆ หรือจะเผยแพร่ทางเว็บไซต์ ก็ได้ทางใดทางหนึ่งหรือหลายทางก็ตาม (ส่วนนี้มีคะแนน 10 คะแนน)

           หากดูสัดส่วนของคะแนนแล้ว เราจะเห็นว่าการพิมพ์และการจัดทำรูปเล่มนั้นมีคะแนนน้อยที่สุดในส่วนนี้ แต่กลับมีส่วนสำคัญอย่างมากที่จะช่วยให้การพิจารณาในส่วนอื่นเป็นไปด้วยความราบรื่น ลองคิดดูว่าหากกรรมการท่านต้องอ่านผลงานที่พิมพ์ตก ๆ หล่น ๆ จัดหน้าจัดรูปแบบการพิมพ์ที่ไม่ค่อยจะคงเส้นคงวา หรืออะไรก็ตามที่ส่อให้เห็นว่าเจ้าของผลงานไม่ใส่ใจต่อความประณีตเหล่านี้ ถึงผลงานจะดีเพียงไรก็คงทำให้กรรมการผู้ตรวจหงุดหงิดอยู่ไม่น้อย ดังนั้น ตามหลักจิตวิทยาแล้ว น่าจะเป็นการเสี่ยงต่อการลดทอนคะแนนของผลงานอยู่ได้บ้างเหมือนกัน

          ในทางตรงกันข้ามหากผลงานของเราพอจะไปวัดไปวาอยู่ได้บ้าง (อย่าให้ถึงขนาดขี้เหร่ซะก็แล้วกัน ถ้าถึงขนาดนั้นอะไรก็คงช่วยไม่ได้) รูปแบบการพิมพ์ที่ดูเนี๊ยบ ไม่มีคำผิด สมบูรณ์ไม่ตกหล่น ก็ช่วยสร้างความรู้สึกดี ๆ ให้กับผู้ตรวจผลงานได้เหมือนกันนะคะ

          ลองนึกถึงเวลาที่เราไปนั่งรับประทานอาหารในร้านที่บรรยากาศแย่ ๆ ดูสิคะ ถึงอาหารจะปรุงได้อร่อยลิ้น ก็คงไม่รื่นรมย์เหมือนกับการนั่งรับประทานอาหารที่มีรสชาติกลาง ๆ ในบรรยากาศที่เยี่ยมยอดได้หรอกนะคะ

          คิดถึงประเด็นนี้แล้วอดนึกโยงไปหาลูกศิษย์เราไม่ได้ ท่านลองนึกดูนะคะว่าระหว่างลูกศิษย์ที่เรียนเก่ง มีความรู้ความสามารถที่เรียกได้ว่า หากจับมายืนเรียง ลูกศิษย์คนนี้ก็จะอยู่เป็นคนแรกเลยทีเดียว แต่ปรากฏว่า คนเก่งของคุณครูคนนี้พูดจาไม่ค่อยไพเราะ มารยาทก็ไม่ค่อยจะดี ผิดกับอีกคนหนึ่งที่มีผลการเรียนอยู่ระดับกลาง ๆ ไม่โดดเด่น แต่เป็นคนที่มีมารยาทสุภาพเรียบร้อย รู้จักกาลเทศะ พูดจาไพเราะสุภาพ ทั้งสองคนนี่...ท่านว่าถ้าพวกเขาเรียนจบไป ใครน่าจะมีเปอร์เซ็นต์ที่ดี..ที่นายจ้างจะรับเข้าทำงาน

          ดิฉันว่าน่าจะมีนายจ้างหลายคน พิจารณาลูกศิษย์คนหลังของเรานะคะ ซึ่งถ้าคุณครูสามารถปลูกฝังกล่อมเกลาให้ลูกศิษย์แต่ละคนของเรามีส่วนดี ๆ ที่เป็นคุณสมบัติของลูกศิษย์ตัวอย่างสองคนที่ดิฉันหยิบยก ก็คงจะยอดเยี่ยมสมบูรณ์ น่าชื่นใจอยู่ไม่น้อย เปรียบได้เช่นเดียวกับการตั้งอกตั้งใจจัดทำผลงานทางวิชาการให้สมบูรณ์ในทุกภาค...คนส่งผลงานสบายใจ...คนตรวจผลงานก็สบายใจด้วย เพราะตัวผลงานไม่สร้างปัญหาให้กับใคร...


 

[สะ-มะ-นึก]

• ขอแบบทั้งรสชาติแสนอร่อยที่เข้ากับบรรยากาศสุดโรแมนติก  ขอแถมด้วยความสดสะอาดของอาหารพร้อมภาชนะด้วยนะครับท่าน ศน.
• หมายถึง ไม่คัดลอก ไม่ตัดแปะ  ไม่สอดใส้เพิ่มเติม  เลขหน้า บรรณานุกรม จุดนี้ต้องระวังให้มากๆ   เหมือนสโลแกนที่ว่า "อยากทานอาหารอร่อย ต้องใจเย็นๆ"

[ปวีณา ธิติวรนันท์]

• สวัสดีค่ะ คุณพี่ สะ-มะ-นึ-กะ
• ประเด็นนี้ใช่เลยค่ะ แล้วก็ตกกันมาเยอะแล้วด้วย
• มุขตลกที่ว่า เผยแพร่ เป็นเผยน่าน ยังเป็นมาทุกยุคสมัยค่ะ
• ด้วยระยะเวลาเป็นตัวกำหนด บางท่านอาจจะรอทานอาหารอร่อยแบบใจเย็น ๆ ไม่ได้ซะแล้ว
• วิทยากรท่านก็ชี้ช่องให้ค่ะว่า ให้เราพยายามไปรื้อค้นงานเดิมของเรามา แล้วเอามาปรับปรุงให้เข้ารูปเข้ารอยซะ อย่าไปคิดงานใหม่ให้เสียเวลา เราจะได้มีฐานของการทำงานค่ะ
• ฝากความคิดถึงไปยังคุณครูอ้อย และน้องขวัญด้วยนะคะ
• ขอบคุณมากค่ะ

[พิสูจน์]

• เวลาไปประเมินใคร ผมมักถูกดุจากพี่ๆว่าให้คะแนนเยอะ
• คงเคยตัวเวลาสอนนักเรียนผมให้คะแนนเยอะ
• ตัดเกรดเกรดก็ดีมาก
• ดังนั้นถ้าผมถุกแต่งตั้งให้ประเมินใคร คุณครูช่วยผมด้วยก็แล้วกัน อย่าให้เขาว่าเราทั้งสองคน
• ว่าผู้ประเมินก็ไม่เก่ง ผู้รับการประเมินก็ไม่ขยัน
• เรามาช่วยกันพัฒนางานของเราให้ทุกฝ่ายยอมรับนะครับ
• แล้วผลก็จะตกไปสู่เด็กโดยปริยาย
• จริงไหมครับศน.กุ้ง

 

[แผ่นดิน]

สวัสดีครับ

ผมเองเป็นคนดูใจแข็ง  แต่ประเมินลุกน้องเมื่อไหร่ให้คะแนนสูงมาก  ไม่เคยมีใครที่ผมประเมินให้ต่ำกว่าดี  บางทียังมานั่งนึกว่า   ทำผิดหรือเปล่า...  ให้โอกาสมากเกินไปหรือไม่

....

คิดถึงประเด็นนี้แล้วอดนึกโยงไปหาลูกศิษย์เราไม่ได้ ท่านลองนึกดูนะคะว่าระหว่างลูกศิษย์ที่เรียนเก่ง มีความรู้ความสามารถที่เรียกได้ว่า หากจับมายืนเรียง ลูกศิษย์คนนี้ก็จะอยู่เป็นคนแรกเลยทีเดียว แต่ปรากฏว่า คนเก่งของคุณครูคนนี้พูดจาไม่ค่อยไพเราะ มารยาทก็ไม่ค่อยจะดี ผิดกับอีกคนหนึ่งที่มีผลการเรียนอยู่ระดับกลาง ๆ ไม่โดดเด่น แต่เป็นคนที่มีมารยาทสุภาพเรียบร้อย รู้จักกาลเทศะ พูดจาไพเราะสุภาพ ทั้งสองคนนี่...ท่านว่าถ้าพวกเขาเรียนจบไป ใครน่าจะมีเปอร์เซ็นต์ที่ดี..ที่นายจ้างจะรับเข้าทำงาน

....

ผมเชื่อในทำนองเดียวกันนี้ คือ  นายจ้างจะเลือกคนที่สองเข้าทำงาน

...

เก่ง  ดี  มีความสุข

...

ขอให้มีพลังในการใช้ชีวิตและทำงานสืบต่อไปนะครับ

[ปวีณา ธิติวรนันท์]

• ขอบคุณพี่ พิสูจน์ มากค่ะ
• ในการประเมินใด ๆ ก็ตาม แม้ว่าจะมีเกณฑ์การประเมินเป็นกรอบในการให้คะแนนก็ตาม แต่สิ่งที่ยังส่งผลอยู่มากต่อผลการประเมิน ก็คือ ตัวของผู้ประเมินนั่นเองค่ะ
• งานไหน เจอผู้ประเมินใจดี มีทีท่าเป็นกัลยาณมิตรหน่อย ก็โชคดีไป
• แต่ถ้างานไหน จับพลัดจับผลูไปเจอผู้ประเมินที่ท่านนิยมการจับผิด หรือพยายามจะหักคะแนนเข้าไว้ งานนั้นก็โชคร้ายค่ะ
• ให้ชัวร์..ชัวร์...กันเลย ก็คือ ผู้รับการประเมินต้องเตรียมผลงานให้พร้อมและสมบูรณ์มากที่สุดนั่นแหละค่ะ...สบายใจ
• เป็นกำลังใจให้สำหรับการประเมินภายนอกที่จะเกิดขึ้นเร็ว ๆ นี้ของโรงเรียนบางลี่วิทยานะคะ มีอะไรพอช่วยเหลือกันได้ เรียกใช้ ศน.กุ้งได้เสมอค่ะ...

[ปวีณา ธิติวรนันท์]

• ขอบคุณสำหรับกำลังใจจาก อ.พนัส (แผ่นดิน) ค่ะ
• การให้คะแนนสูง ๆ ลูกน้องชอบอยู่แล้วล่ะค่ะ และเชื่อว่าคงเป็นลูกน้องที่ใช้ได้ หรือค่อนข้างใช้ได้ มากกว่าที่จะเป็นลูกน้องเกเรมังคะ
• ถ้าให้คะแนนสูง ๆ แล้ว ลูกน้องคนนั้นมีผลงานด้วย ... ดิฉันหมายถึงผลงานที่อิงเกณฑ์ ไม่ใช่อิงกลุ่มนะคะ ... ก็ให้ไปเถอะค่ะ
• ลูกน้องจะได้มีกำลังใจทำงานให้ลูกพี่ค่ะ
• แต่ถ้าไม่ได้เป็นไปอย่างที่ดิฉันพูดไปทั้งหมดนั่น ก็ดูจะไม่ค่อยดีกับภาพพจน์ของลูกพี่เท่าไหร่ แถมบั่นทอนกำลังใจฝ่ายลูกน้องดี ๆ ด้วยนะคะ

[ประเสริฐ ศรีแสนปาง]

สวัสดีครับ
มาทักทายครับ
และร่วมเป็นกลังใจ
ทั้งเป็นผู้ประเมิน และผู้รับการประเมิน
แบบกัลยาณมิตรครับ

[นาง จันทร์เพ็ญ พรมจันทร์]

สวัสดีค่ะ

ศน.กุ้งคะ การประเมินก็มีแนวทาง มีเกณฑ์ที่ชัดเจน

ดิฉันคิดว่า ถ้าทุกคนมุ่งทำผลงานให้ได้ตามเกณฑ์ที่กำหนด โดยไม่คอยห่วงว่า เราจะเจอกรรมการใจดีไหมนะ กรรมการจะใจร้ายกับเราไหมนะ โหดไหมนะ ทำให้เต็มที่ สุด ๆ ไปเลย คงช่วยให้ผลที่เกิดกับผู้เรียน คุณภาพการศึกษารุดหน้าไปไกลนะคะ

ขอชื่นชมในความมุ่งมั่น ช่วยเหลือเพื่อนร่วมวงวิชาชีพของท่านค่ะ