โชว์ลีลา (ช่วย) ผ่าตัดส่องกล้อง

วันที่ 15 มิถุนายน 2550

อันเป็นวันศุกร์สุดสัปดาห์ จะว่าไปก็ผ่านการทำงานมา 6 สัปดาห์แล้วนะเนี่ย ผ่านไปแล้ว 1 ใน 4 วันนี้มีเรื่องตลกเล่าให้ฟังก็คือ มีเภสัชกรอ่านใบสั่งยาของครูลีไม่ออก เขาโทรมาถามในห้องผ่าตัด ผมนี่ฮาในใจไปตั้งหลายหน

                เช้าวันนี้อากาศค่อนข้างครึ้ม ผมต้องตื่นเช้ามืดอีกครั้ง เพราะว่าวันนี้ครูลีผ่าตัด 8.00 น. ต้องรีบไป round เพราะมีคนไข้บางคนมาตอนเช้าวันนี้ เมื่อวานก็ดูไปแล้วส่วนหนึ่ง คนไข้บางคนอาจจะมาตอนกลางคืน แต่ทั้งที่จริงๆช่วงเช้านี้เป็นช่วงว่างของผม เนื่องจาคลินิกตอนเช้าปิด (ครูหาญไม่อยู่) ก็เลยนั่งอ่านหนังสือพลางๆ รอไปเผื่อว่าจะถูกเรียกไปช่วย แต่ปรากฏว่าราวๆ 8.30 น. เปิด PDA ของตัวเอง พบว่าหน้าจอดับมืด เกิดอะไรขึ้นหว่า เมื่อคืนดูแล้วพบว่าแบตเตอรี่ก็ยังเหลือประมาณ 40% ไม่น่าจะถ่านหมด แล้วทำไมมันจึงเปิดไม่ได้ ใจหายวูบใหญ่ ทั้งนี้เนื่องจากว่าอะไรต่ออะไรตั้งหลายอย่างบันทึกอยู่ในนั้น แล้วนี้มันจะสูญไปหมดไหมหนอ กด reset ไปหลายรอบก็ไม่กระตุก ด้วยความหมดอาลัยตายอยากจึงโทรไปหาสุกี้ บอกว่าของกลับ (ไปทำใจ) ที่หอก่อน จะไปชาร์ตแบตเตอรี่ก่อน

                นั่งรถสาย 48 เจ้าเดิมกลับไป ต้องรีบเดินอย่างเร็วเพราะว่าท้องฟ้าดูเหมือนกำลังจะรั่ว ใจหนึ่งมันร้อนรนยิ่งกว่าเท้าเสียอีก เมื่อเสียบปลั๊กก็ยังไม่มีแนวโน้มว่ามันจะติด คราวนี้หมดจิตหมดใจเลย จึงโทรไปบ่นกับภรรยาที่บ้าน (ก็มีที่บ้านคนเดียวนี้นี่แหละ) จากนั้นก็เลยเดินออกไปขึ้นรถเพื่อทำงานต่อ ตอนนั้นฝนก็เลยหล่นดังตูม

                วันนี้ช่วงบ่ายถึงคิวผมช่วยผ่าตัด ได้มีโอกาสช่วยผ่าตัดแบบส่องกล้องผ่านช่องท้อง ที่นี่เขาเรียกว่า MIS (minimal invasive surgery) เลยได้มีโอกาสเปล่งศักยภาพช่วยครูลีตั้งแต่เริ่มเตรียมผู้ป่วย ช่วยผ่าตัดจนเสร็จ ได้รับคำชมไปหลาย ก็บอกแล้วไงว่านี่เป็นงานของผม (ยังไงก็ตาม ผมยังดูโง่ๆเมื่อจับเครื่องมือของเขา เพราะว่าไม่คุ้นมือ ไม่เคยเห็น ไม่เคยจับ)

                รายสุดท้ายเราเริ่มกันเวลา 4 โมงเย็น คิดว่าผ่าไม่มากและไม่ยาก คนไข้มดลูกหย่อนจนโผล่ออกมา เราเรียกว่า “prolapse” เขียนเป็นภาษาไทยเสียอย่างเก๋ไก๋ว่า “โผล่แลบ” ผมไม่ได้คิดเองครับ รู้สึกว่าเคยอ่านจากตำรานรีเวชฉบับสอบบอร์ด ของอ.ธีระ จากมหาวิทยาลัยเชียงใหม่นู่น ท่านคิดคำนี้ได้อย่างไร ช่างพ้องกันจริงๆ คนไข้ไม่อยากให้ตัดมดลูกออก เราจึงวางแผนกันว่าจะซ่อมแซมช่องคลอด และเย็บช่องคลอกส่วนในตรึงไว้กับเอ็นด้านในลึกๆอีกที (pelvic floor repair with sacrospinous ligament fixation) ผมกับสุกี้คาดกันว่าน่าจะเสร็จราวๆ 16.30 น. แต่สถานการณ์กลับไม่เป็นไปดั่งคิด เนื่องจากเอ็นของท่านป้าผู้นี้อยู่ลึกอย่างสุดซึ้ง ครูลีของผมเสียเวลาไปเป็นเกือบชั่วโมง กว่าจะเสร็จก็ 18.00 พอดีไปอีก 4 นาที

                กลับถึงห้องพัก เหลือบไปดู PDA ที่เสียบปลั๊กไว้ เห็นเป็นไฟสีเขียว จึงลองเปิดเครื่องดู โอพระเจ้า มันติดแล้ว จากนั้นจึงเปิดโปรแกรมต่างๆดู (สวดมนต์ในใจก่อนเล็กน้อย) ทุกอย่างยังอยู่ครบ ไชโย ไชโย วันนี้ของผมจึงจบลงอย่างสวยงามครับ

[พญ รวิวรรณ หาญสุทธิเวชกุล]

ดีใจด้วยค่ะ ทำดีกับคนอื่นๆ มากมาย  ก็ต้องได้ดี แน่นอนค่ะ แม้ต้องลุ้นกัน และกังวลมากหน่อย

ทำใจรับความเสียหายได้ ถือว่าเป็เรื่องเคราะห์น้อยได้ แต่แล้วกลับมาดีเหมือนเดิมนี่

ความรู้สึก กลายเป็น โชคดี ไปเลยนะคะ

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

สวัสดีค่ะคุณหมอ...ธนพันธ์ ชูบุญ

ครูอ้อยตามคุณหมอหน่อย...พญ รวิวรรณ หาญสุทธิเวชกุล มาค่ะ

ดีใจที่สำเร็จค่ะคุณหมอ..แบบนี้เรียกว่า..เก่งบวกเฮงค่ะ

[ธนพันธ์ ชูบุญ]

 ครับ

นิทานเรื่องนี้สอนผมให้รู้ว่า ชีวิตบนเทคโนโลยีนี่ มีทั้งความสะดวกสบาย และเสี่ยงครับ เมื่อก่อนจดบันทึก นัดหมายในสมุด สะดวกดี เสียแต่ว่าพรุงพะรัง การใช้ PDA ให้ความสะดวก มีเครื่องหนึ่งทำได้หลายอย่าง โทรศะพท์ก์ไม่ต้องมีแล้ว เพราะมันโทรได้เลย เมื่อมันรวนนี่ เล่นเอาเหงื่อซึม เพราะบันทึกนัด สมุดโทรศัพท์ และอื่นๆ อยู่ในนั้นหมด

ปัญหาหนึ่งก็คือ ตอนนี้ผมใช้ Vista ไม่ใช่ XP จึงไม่สามารถลงโปรแกรม back up ของเจ้า PDA ได้ ดปรแกรมไม่รองรับครับ

เห็นไหมครับ น่าหงุดหงิดจริงๆ รู้งี้ ถือสมุดบันทึกต่อดีกว่า

[ธนพันธ์ ชูบุญ]

ครู  ครับ

ไม่ได้เก่งเลยครับ อาศัยลูกเฮงอย่างเดียว

เฮงตั้งแต่ ไม่ถูกฝนหล่นใส่อย่างหนักหน่วง

เฮงที่เครื่องมันไม่เจ๊ง (แต่ต้องสังเกตอาการต่อไป ตอนนี้ออกจาก ICU ได้แล้วครับ ฮา

[จารุวัจน์ شافعى]

แวะมาทำความรู้จักครับ นึกภาพความรู้สึกตอน PDA เสียออกครับ เพราะผมรู้สึกแบบนั้นหลายครั้งมากกับคอมพิวเตอร์และโน้ตบุคที่มีข้อมูลสำคัญกับชีวิตมากๆ ซึ่งมันเปิดไม่ได้ไปขณะหนึ่ง ครั้งหนึ่งน้ำตามันซึมเพราะHDD มันพัง

[ธนพันธ์ ชูบุญ]

ขอบคุณครับอาจารย์  

น้ำตาแทบร่วงครับ โชคดีที่มันไม่เสีย แค่แบตหมด ตอนนี้ก็ยังงงงงอยู่เลยว่ามันหมดได้ยังไง เพราะก่อนนอนยังเหลือตั้งเกือบครึ่ง สงสัยละเมอมากดเล่น

เดี๋ยวนี้ PDA พัฒนาขึ้นตั้งเยอะนะครับอาจารย์ นี่ถ้าเป็นเครื่องรุ่นเก่า ถ้าแบตหมด ต้องลงโปรแกรมใหม่สถานเดียว