ณ. เวลานี้ที่เป็นผู้ใหญ่วัยเกือบเบญจเพศแล้วพอหันไปมองเด็กใหม่วัยละอ่อนที่พึ่งเข้ามาสู่รั่วมหาลัยแล้วทำให้
หวนคิดถึง เมื่อครั้งที่ยังเป็นเด็ก.....คิดถึงตัวเองเมื่อก่อนตอนที่เรียนมัธยมแล้วก็ต้องทำให้หวนคิดถึงตอนที่อยู่ชั้นประถม ซึ่งโรงเรียนประถมเป็นโรงเรียนเล็กๆ จะบอกว่าเล็กมากๆ จะเหมาะสมกว่า เพราะทั้งโรงเรียนมีนักเรียนแค่ 50 กว่าคน แต่ละชั้นมีนักเรียนไม่เกิน 10 คนด้วยซ้ำ ยิ่งนานวันไปโรงเรียนนี้เหมือนยิ่งเล็กลงเรื่อยๆ เพราะคนในหมู่บ้านนั้นจะชอบส่งลูกๆ เข้าไปเรียนโรงเรียนในเมืองแต่ลูกหลานที่บ้านเราก็ยังไปเรียนที่โรงเรียนเดิม
ครูกาญเอ๊ย... พาน้องๆ ไปทำบุญที่พระธาตุพนม ก็นำมาเล่า เขียน blog ได้นะคะ