สัมมนาสโมสรนิสิต (2)
ก่อนการเริ่มทำอะไรทุกครั้ง ถ้าเราสามารถเข้าใจความเป็นมาของสิ่งนั้น ๆ ได้ ผมคิดว่าการที่จะทำสิ่งนั้นออกมาได้ดีก็มีโอกาสเป็นไปได้มาก เหมือนกับการเข้าใจใครสักคน เข้าใจในสโมสรนิสิต เข้าใจในอุทยานแห่งชาติ ดังนั้น กิจกรรมสัมมนาสโมสรนิสิต จึงถือกำเนิดขึ้นด้วยเหตุนี้
แล้วพี่เจ้าหน้าที่ก็พาพวกเราไปดูความเป็นมาและเป็นไปของอุทยานแห่งชาติ พาเดินไปตามเส้นทางศึกษาธรรมชาติ ที่มีทั้งที่อยู่ ที่บัญชาการเมื่อครั้งยังมี ผกค. (พวกที่เรียกว่าเป็นกลุ่ม คอมมิวนิสต์ ในสมัยนั้น) อยู่ในเขาค้อนี้ และยังได้รู้ถึงความกล้าหาญของทหารไทยที่เข้าไปกวาดล้างกลุ่มนี้ มีลายหินปุ่ม ลานหินแตก ลานหินแยก ที่เป็นสถาปัตยกรรมทางธรรมชาติที่งดงาม ทำให้พวกเราได้เขาถึงธรรมชาติได้เป็นอย่างดี แม้ว่าอากาศจะร้อนไปสักหน่อย แต่ก็ไม่เป็นปัญหามากนัก <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ทำให้พวกเราได้เข้าใจในสิ่งที่เป็นอยู่มากขึ้น พี่เจ้าหน้าที่เล่าให้ฟังว่า มีเอื้องชนิดหนึ่งที่พบในแต่ที่บริเวณนี้ เขาเรียกว่า “ราชินีร่องอ้า” เพราะสันนิษฐานว่าเมื่อก่อนที่ตรงนี้ชื่อว่า ร่องอ้า เพราะมีส่วนของหินที่แยกออกจากกันเป็นร่อง แต่มีการเพี้ยนเสียงเรียกมาเป็น ภูหินร่องกล้า ในปัจจุบัน</p>
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">
</p>
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">
</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">จนประมาณห้าโมงเย็นพวกเราก็ไปดูพระอาทิตย์ที่ลานหิน รออยู่นานกว่าพระอาทิตย์จะตก อากาศร้อนอบอ้าว แต่เราเห็นพระอาทิตย์ตกเพียงแป๊ปเดียว มีคนบ่นว่า “แค่นี้เองหรอ” ผมคิดในใจ “แล้วจะเอาแค่ไหนล่ะครับพี่น้อง” แต่ก็สวยกับการรอดูครับ</p>
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">มีเรื่องเล่าที่ผมเจอมา เพราะเมื่อตอนไปดูพระอาทิตย์ตกนั้น เจอเด็กที่ไปด้วย ไม่แน่ใจว่าเป็นเด็กมัธยมที่เข้าค่ายโอลิมปิกของมหาวิทยาลัยหรือเปล่า น้องเขาไปเด็ดดอกไม่ที่เป็นเอื้องชนิดหนึ่ง (เหมือนกล้วยไม้) ที่อยู่บนพื้นดิน พี่เจ้าหน้าที่ที่นำพวกเราไปก็เข้าไปเตือนน้องเขาด้วยความหวังดี ว่าอย่าเด็ดดอกไม้นะ ปล่อยให้มันอยู่ในธรรมชาตินะดีแล้ว และถ้าใครเด็ดก็จะมีโทษปรับประมาณ 500 บาท แต่สิ่งที่ไม่น่าเชื่อคือเด็กไทย (ที่คิดว่าจะเติบโตไปเป็นอนาคตของชาติ) กลับตอบพี่เจ้าหน้าที่ไปว่า “พี่รับบัตรเครดิตหรือเปล่า” ผมฟังแล้วผมยังอึ้งไปเลยครับ ไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้ ตอนแรกนึกว่าจะได้ยินคำขอโทษเสียอีก พี่เจ้าหน้าที่เลยบอกไปว่า “ธรรมชาติซื้อไม่ได้ด้วยเงินนะครับ” ผมเข้าใจพี่เจ้าหน้าที่เขาจริงๆ เลยครับ เพราะว่าถ้าเป็นชิ้นงานที่เกิดจากการทำของเราเอง เราเองนั้นแหละที่จะเป็นคนห่วง ดังนั้นผมจึงคิดว่างานของสโมสรนิสิต นิสิตควรที่จะเป็นคนทำเองถึงจะดีที่สุด และจะยั่งยืนที่สุดด้วย …</p>
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ขอบคุณรูปสวย ๆ จาก แวน ครับ……….เอ็ม-วรายุทธ</p>
ความเห็น (3)
สวัสดีค่าน้องๆ แอบแวบเข้ามาอ่านแล้วดีใจจัง
" ผมเข้าใจพี่เจ้าหน้าที่เขาจริงๆ เลยครับ เพราะว่าถ้าเป็นชิ้นงานที่เกิดจากการทำของเราเอง เราเองนั้นแหละที่จะเป็นคนห่วง ดังนั้นผมจึงคิดว่างานของสโมสรนิสิต นิสิตควรที่จะเป็นคนทำเองถึงจะดีที่สุด และจะยั่งยืนที่สุดด้วย ..."
สงสัยบางรายวิชาจะสอนมาดีแฮะ (555)
ที่บอกว่าดีใจคงเป็นที่น้องสามารถที่จะเอาสิ่งที่พบเห็นมาคิดต่อยอด คิดในเชิงสร้างสรรค์ได้ แล้วพี่คิดว่าน้องคงจะเอาไปเป็นแนวทางในการทำงานต่อไปได้ด้วยนะ
ที่พี่ไฮไลท์ตรงคำว่า ยั่งยืน ไม่มีอะไรหรอกนะจ๊ะ แต่อยากมาแชร์ความคิดด้วยนิดหนึ่งนะจ๊ะ จากที่พี่อ่านที่คุณน้องเขียนแล้วพี่ว่าพี่เห็นบางอย่างนะ (ไม่รู้คนอื่นเห็นด้วยหรือเปล่า)
ความยั่งยืนที่เรามักจะพยายาม คาดหวัง บางครั้งบีบให้มันเกิด นั้นบางทีเรามองและคิดเพียงแต่ว่ามันจะต้องออกมาในรูปของกิจกรรม (ในทางรูปธรรมเท่านั้น) แต่ยังมีความยั่งยืนอีกแบบนะพี่ว่า "ยั่งยืนทางความคิด" พี่ว่าสิ่งนี้สำคัญมากนะ ถ้าน้องมีความคิด (อย่างที่ได้แสดงออกมาทางบันทึกนั้น) พี่ว่าแค่นี้ก็เรียกว่ามันเริ่มมีความยั่งยืนแล้วแต่เป็นทางความคิด และมันขึ้นอยู่ที่ว่าน้องๆ จะสามารถต่อยอดความคิดนี้ต่อไปในแนวทางไหน
พี่เองมีความหวัง (ไม่ได้คาดหวัง...) ว่าน้องๆ จะสามารถเอาแนวความคิดต่างๆ ที่ตัวเองคิดและที่ช่วยกันคิดนั้น สรรค์สร้างมันออกมา เพราะ อย่างที่น้องบอกว่า ถ้ามันเกิดจากพวกน้องเองแล้วน้องจะหวงและจะทำให้มันยั่งยืนได้ จะเป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ พยายามต่อไป จะรอฟังสิ่งที่นิสิตทันตแพทย์สร้างสรรค์ออกมาจ้า
จารย์แนนเอง.........
ขอบคุณอาจารย์มากครับ แล้วพวกผมจะตั้งใจทำต่อไปนะครับ
(ส่วนหนึ่งที่ผมทำสโมสรนิสิตอยู่ทุกวันนี้เพราะว่าได้แนวคิดมาจากในห้องชุมชนตอนปี 5 นะครับอิอิ ไม่อยากจะบอก)
