บันทึกเรื่องหมา ฉบับที่ 4 : นักเรียนตัวใหม่

 

7 มิถุนายน 2550

โพสต์บันทึกย้อนหลังมา 3 ฉบับ ในที่สุุดฉบับนี้ค่อยเป็นฉบับล่าสุดเสียที

มาเล่าเรื่องรันจังกันต่อนะคะ...

หลังจากได้เจ้ารันจัง มาตั้งแต่เมื่อคืนวันอาทิตย์ที่ผ่านมา รวมเวลาที่เราสองนายหมา ได้อยู่ด้วยกันก็เป็นเวลา 4 วันแล้ว   ตอนนี้ฉันเริ่มพอจะรู้จักนิสัยใจคอของกันและกันขึ้นมาหน่อยแล้วค่ะ   รันจังพูดรู้เรื่องขึ้น จากที่ดื้อ..ติดลบเดียงสา (ยิ่งกว่าไร้เดียงสาซะอีก) เราก็พอจะสื่อสารกันได้บ้าง

เช่นตบพื้นแล้วเรียกชื่อ เค้าก็เดินเข้ามาหา แต่มันคงยังคันเหงือกอยู่ (ฟันหน้าเริ่มโผล่ออกมาให้เห็นรางๆแล้ว แต่ฟันกรามยังไม่ขึ้นเลย มีแต่เหงือกแดงๆ) ดังนั้น..สิ่งที่เค้าชอบทีสุด คืองับนิ้วมือนิ้วเท้าเจ้านายเล่น แต่พอดุเค้าก็ชะงัก แล้วหันไปงับอย่างอื่นแทน   ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่จะเห่าไม่พอใจ 

 

 

 

นอกจากนี้  4 วันมานี้ หลังผ่านการฝึกการขับถ่าย น้องรันจังเริ่มรู้จักกระดาษหนังสือพิมพ์แล้ว ถ้าให้คะแนนก็คงให้ 7-8 คะแนน (เต็ม 10 คะแนน) หมายถึง ใน 10 ครั้งเค้าจะถ่ายพลาดเป้า (ออกนอกพื้นที่) 2-3 ครั้ง (จากเดิมซึ่งได้แค่ 4-5 คะแนนเอง)

เมื่อคืนเวรดึก เป็นวันที่ทิ้งให้เค้าอยู่ตัวเดียวในห้องทั้งคืน เพราะต้องออกจากห้องไปเข้าเวรตอน 23.30 น. แล้วกลับมาประมาณเก้าโมงเช้าเศษๆ ปรากฏว่าเค้าอยู่ได้ดี ปกติ   ตรวจดูสภาพห้องเรียบร้อยดี บนกระดาษหนังสือพิมพ์ที่ปูไว้ 4 จุด มีปัสสาวะ และอุจจาระของขับถ่ายเอาไว้ แต่มีอยู่ 1 จุดที่สังเกตว่าเค้านิยมขับถ่าบริเวณนั้น คือจุดที่ปูไว้ใกล้ๆตะกร้าที่นอน (เล่น) ของเค้า แล้วก็เจอ กองปัสสาวะที่อยู่บนพื้น นอกพื้นที่ แต่ก็ใกล้ๆบริเวณกระดาษที่ปูไว้ 1 กอง  นั่นแสดงว่า เค้าเริ่มเรียนรู้เรื่องการขับถ่ายบ้างแล้ว ซึ่งครูผู้สอนค่อนข้างพอใจ

 

 

 

นอกจากนี้..เมื่อคืนตอนขึ้นเวรดึก   แอบฟังอยู่นอกห้อง เค้าไม่ร้องตาม   และพัฒนาการที่เพิ่มขึ้นมาอีกอย่างคือ เมื่อก่อนเวลาเจ้านายเข้าห้องน้ำ เค้าจะชอบมาร้องงี๊ดๆหน้าห้องน้ำ ขอเข้ามาด้วย แต่ตอนนี้ไม่ร้องตามแล้ว   เพียงแต่..พ่อเจ้าปะคุณ จะชอบนอนบนผ้าเช็ดเท้าหน้าห้องน้ำแทน ซึ่งกลัวเค้าจะปอดชื้นจังเลย   เนื่องจากช่วงนี้ฝนตกอาการชื้น   พื้นในห้องปูปาเก้ แต่ส่วนที่เป็นห้องน้ำห้องครัวจะปูหินขัด ซึ่งมันจะเย็น  ...ดังนั้นเลยต้องหาเสื้อาให้เค้าใส่

เสื้อที่จะหาให้ใส่ ก็หายากสุดๆ ปกติฉันจะชอบเอากางเกงในเด็กอ่อน มาตัดผ่าตรงเป้าเพื่อเอาสวมหัว แล้วใส่หมาใส่ (ของชูจังก็ทำแบบนี้ ของเรียวจังก็ทำให้แบบนี้ เนื่องจากมันประหยัด ถูกกว่าเสื้อหมา แล้วมันพอใส่ก็จะดูน่ารัก ดูไม่ออกว่ามาจาก กกน.เด็ก)

แต่เจ้ารันจังมันตัวเล็ก .. หากางเกงในยากมากๆ size เล็กสุดแล้ว เค้าก็ยังใส่หลวมมากๆ   วันนี้เลยเกิดไอเดีย ลองเอาริบบิ้นมารัดไว้ตรงรอบอกเค้า ปรากฏว่าใช้ได้แฮะ.. ใส่ได้   ดูเหมือนชุดเกาหลีโบราณเลย ที่เป็นชุดที่ใช้ผ้าพันรัดออก อิอิ

 

3

 

 

สรุปอีกทีว่า 4 วันมานี้ การฝึกสอนรันจัง นับว่าอยู่ในระดับน่าพอใจค่ะ   แม้จะยากและต้องใจเย็นๆสุดๆ เพราะเค้าอายุแค่ 6 สัปดาห์กว่าๆเอง แต่เราก็พอจะรู้จักกันและกันมากขึ้น และรันจังก็เริ่มยอมรับความเป็นเจ้านายของฉันบ้างแล้ว

 

สรุปพัฒนาการ 4 วันที่ผ่านมาคือ

1. การขับถ่าย ... ให้คะแนน 7-8 คะแนน

2. การกินอาหาร.. เค้ารู้จักที่วางชามอาหารแล้ว   และกินน้ำจากขวดน้ำได้ (แบบที่มีท่อออกมาแล้วให้เค้าไปเลียน้ำ) แบบนี้จะดีตรงที่ ขนรอบปากของเค้าจะได้ไม่เปียกน้ำ (หากว่าเลียจากชามมันจะเปียก) ดังนั้น การกินอาหาร ให้ 10 คะแนนเต็มเลย

3. สถานที่ภายในห้อง ... เค้าดูเริ่มคุ้นว่าอะไรอยู่ตรงไหน ตะกร้าของเล่นอยู่ตรงไหน   เจ้าหมานี่แปลก ทำตะกร้าให้นอนไม่ยอมนอน เอาตะกร้าไว้เข้าไปเล่นเกลือกและงับกัดของเล่นอย่างเดียว แต่พอจะนอน กลับออกมานอนนอกตระกร้า   สังเกตว่าเค้าชอบนอนหน้าห้องน้ำมากๆ แล้วก็จะชอบเข้าไปเบียดนอนในที่แคบๆ ... ดังนั้น คะแนนการรู้จักสถานที่ ให้สัก 7 คะแนนพอ (แต่ระดับความพอใจของเจ้านาย ให้ 5 คะแนน)

4. รันจังจะน่ารักที่สุด ตอนเค้าง่วงนอน   เพิ่งรู้ว่าลูกหมาเนี่ย มีกิจกรรมแค่ 4 อย่าง คือ ตื่นมาก็จะขับถ่าย แล้วกิน แล้วเล่น  เล่นพอเหนื่อย ก็จะนอน   ยิ่งกินอิ่มแล้วเล่นเหื่อยมาก ก็จะหลับนานเลย เหมือนเด็กจริงๆ   ปกติ...จะจับรันจังถ่ายรูปยากมาก เพราะจะอยู่ไม่นิ่ง แต่ตอนนี้รู้ทริกซ์แล้วว่า ถ้าจะถ่ายรูปเค้า ต้องปลุกตอนที่เค้ากำลังนอน เรียกมาถ่ายรูป   ตอนนั้นเค้าจะเรียบร้อยและเชื่อฟังมากๆ (ไม่ซ่า เหมือนเวลาที่หลับเต็มที่แล้วตื่นขึ้นมา)

 

 

วันนี้แค่นี้ก่อนนะ.. แล้วค่อยหาโอกาสมาเล่าให้ฟังใหม่ ^__^

 

 บันทึกเมื่อ  7 มิ.ย.50

k-jira

 

[โอ๋-อโณ]

รันจังน่ารักเหมือนตุ๊กตาเลยนะคะ คงจะได้น้องใหม่ที่ไม่เหมือนพี่ชูจังแน่ๆเลยค่ะ  เอารูปมาฝากบ่อยๆนะคะ น่ารักจริงๆ (เราจะทำบาป ทรมานน้องหมาเวลาง่วงหรือเปล่าคะนี่)