เป็นคำถามที่นิยมเสมอและต้องการคำตอบตลอดกาลกับผู้เป็นเบาหวานที่มีแผลที่เท้า " เมื่อไหร่แผลจะปิดและหายเสียที รักษามานานทำไมไม่หาย " วันนี้ก็ได้รับอีกเช่นกัน ญาติพาคุณยายที่มีแผลที่ตาตุ่มซ้าย ลักษณะขอบแผลแข็งเหมือนแผลโดนบาดขนาด 1 ซ.ม. ลึก 1/2 ซ.ม. มีdischargeสีเหลืองซึม รอบ ๆแผลผิวคล้ำดำเข้มและจางลงเมื่อห่างแผล เท้าเย็นผิวแห้งเป็นขรุยจนถึงใต้เข่า พบว่ามีclaw toesร่วมด้วย ญาติบอกว่ายายชอบเดินห้ามไม่ได้เพราะมีdementiaทำแผลตอนเย็นพบเท้าบวมเสมอ กังวลอยู่เหมือนกัน
รายนี้คุณหมอทวีศักดิ์ส่งปรึกษาให้ทำโดนัทรอบแผลเพื่อ off loading เราใช้adhesive felt ที่มีลักษณะคล้ายสักหลาดที่นุ่มและหนาตัดเป็นรูปโดนัท2วงซ้อนทับกัน โดยให้วงกลมในห่างจากขอบแผลด้านละ 0.5 ซ.ม.ติดไปที่รอบแผล ญาติถามว่าจะช่วยได้แค่ไหน เลยตอบว่าช่วยได้แต่ต้องทำแผลให้ถูกต้องและเหมาะสมกับแผ่นโดนัท โดยต้องวางผ้าgauzeปิดแผลให้ต่ำกว่าขอบโดนัท เพราะถ้าวางเท่าขอบโดนัท หน้าแผลจะถูกเสียดสีกับผ้าgauze แต่เราต้องเพิ่มความระมัดระวังมากกว่าคนทั่วไปเพราะมีdementiaร่วมด้วย จึงแนะนำให้พันผ้าgauzeทับแผลที่มีโดนัทวางอยู่รอบ แบบไม่แน่นจนเลือดไหลเวียนไม่สะดวก จะทำให้ผู้ป่วยไม่แกะออก
ส่วนเรื่องการที่จะช่วยกระตุ้นให้แผลหายเร็วขึ้นด้วยวิธีอื่นๆอีกก็มี เช่น การไม่เดินหรือยืนนานๆโดยไม่จำเป็นเพราะการยืนหรือเดินมาก น้ำหนักของร่างกายทุกส่วนจะถูกถ่ายเทมาที่เท้าจะทำให้ กล้ามเนื้อ หลอดเลือด และเอ็นถูกยืดออกตามความแรงของกิจกรรม ทำให้สารอาหารและยาที่อยู่ในเลือดไปเลี้ยงแผลน้อยลง ถ้าใช้เท้าให้น้อยจึงดีและจะยิ่งดีมากขึ้น ถ้าเพิ่มการดูแลผิวนวดโลชั่นเพิ่มการไหลเวียนให้แก่หลอดเลือดและเป็นการนวดกล้ามเนื้ออีกด้วย
ยุวดี มหาชัยราชัน
ไม่มีความเห็น