บางลี่วิทยา : โรงเรียนเด็ก(และครู)ใจบุญ
จะว่าเป็นการประชาสัมพันธ์โรงเรียนตัวเอง ก็คงไม่เชิง แต่จะว่าไม่ใช่เสียเลยก็พูดได้ไม่เต็มปาก เอาเป็นว่าท่านอย่าเพิ่งเชื่อผมก็แล้วกัน ผมอาจจะคุยโม้โอ้อวดเกินความจริงก็ได้
ที่ผมตั้งหัวข้อเรื่องอย่างนี้ เพราะวันนี้เป็นวันทำบุญคล้ายวันก่อตั้ง หรือเรียกให้ยิ่งใหญ่ก็ว่าเป็นวันคล้ายวันสถาปนาโรงเรียนบางลี่วิทยา วันจริงๆนั้นคือวันที่ ๒ มิถุนายน ๒๕๑๘ แต่เราทำก่อนวันหนึ่ง
เริ่มด้วยตอนเช้าเวลา ๐๗.๓๐ น. นิมนต์พระสงฆ์วัดอัมพวัน(วัดหลวงพ่อโหน่ง )มารับบิณฑบาต ข้าวสาร อาหารแห้ง เด็กๆราว ๑,๕๐๐ คน ตั้งโต๊ะเป็นวงกลมรอบสนามกีฬาหน้าโรงเรียน เตรียมข้าวสารอาหารแห้งพร้อมใส่บาตร ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม พระสงฆ์เดินเวียนขวารับบิณฑบาต จนบาตรพระล้นแล้วล้นอีก กรรมการนักเรียนถือหม้อแขก และเข่งใบใหญ่คอยถ่ายข้าวสารและอาหารจากบาตรพระ ไปใส่รถสองแถวสองคันที่ขับตามมาช้าๆ กว่าพระจะบิณฑบาตครบรอบวงก็๐๘.๐๕ น.เศษ
ในตอนสายหลังจากเรียนชั่วโมงที่ ๒ แล้ว นักเรียนทุกคนก็ขึ้นหอประชุม ๒ ร่วมทำบุญเลี้ยงภัตตาหารเพลแด่พระสงฆ์ ๙ รูปนำโดยพระครูอินทสุวัณณคุณ เจ้าอาวาสวัดอัมพวัน
เพียงกิจกรรมทำบุญตักบาตรแค่นี้หรือที่ทำให้เด็กนักเรียนโรงเรียนบางลี่วิทยาได้ชื่อว่าเด็กใจบุญ ที่จริงแล้วยังมีพฤติกรรมอีกหลายประการที่บ่งบอกถึงความใจบุญ ดังที่ผมเคยเล่าเรื่องการบริจาคโลหิตให้ท่านอ่านมาแล้ว เปิดภาคเรียนใหม่มาเพียงไม่กี่สัปดาห์เด็ก ม.๖ โรงเรียนบางลี่วิทยาก็ทำสถิติบริจาคโลหิต กันอย่างมากมายเหมือนจะทำลายสถิติรุ่นพี่ เมื่อไม่กี่วันนี้มีญาติคนไข้ที่เป็นโรคร้ายมาขอโลหิต นักเรียนแย่งกันลงชื่อไปบริจาค บางคนก็ผิดหวังเพราะคุณสมบัติไม่ครบ
เมื่อภาคเรียนที่แล้ว เพื่อนของ นางสาวสมศรี นามใส่ ซึ่งเป็นศิษย์เก่าโรงเรียนบางลี่วิทยาที่เคยสร้างผลงานด้านสานผักตบชวา มาขอความช่วยเหลือให้ (เพราะเจ้าตัวคนเดือดร้อนไม่กล้า)สมศรี เนื่องจากแม่ของสมศรี ซึ่งมีเชื้อชาติไทยใหญ่ถึงแก่กรรมอยู่ที่เชียงราย ไม่มีเงินที่จะเผาศพครอบครัวเธอมีฐานะยากจนมาก เมื่อขออนุญาตทางโรงเรียนแล้วผมจึงทำหน้าที่บอกบุญแก่นักเรียนรวมทั้งครู พวกเราบริจาคคนละบาท ๒ บาท บางคนก็มากกว่านี้ ได้เงิน ๕ พันกว่าบาท ให้สมศรี ไปจัดการเผาศพแม่จนเรียบร้อย ภายหลังเธอได้เขียนจดหมายมาขอบคุณ ปัจจุบันเธอยังรับจ้างล้างรถอยู่ แต่ก็กำลังจะเรียน มสธ.ไปด้วย ตามคำแนะนำของผม
อีกราย ไฟไหม้บ้านนายคมศักดิ์ ชาวตาก้อง ศิษย์เก่าอีกคน ที่มาช่วยงานโรงเรียน เมื่อกลางเดือนเมษายน๒๕๕๐ ทรัพย์สินทุกอย่างหายไปกับกองไฟชั่วพริบตา แม้กระทั่งเสื้อผ้า เหลือติดตัวอยู่ชุดเดียว ผมได้นำเรื่องนี้ไปเล่าให้นักเรียนและครูฟังหน้าเสาธงและขอน้ำใจ ชั่วพริบตาอีกเหมือนกันปัจจัย ต่างๆหลั่งไหลมาบรรเทาความเดือดร้อน ให้คมศักดิ์ เขาออกมายืนกล่าวขอบคุณด้วยน้ำตาคลอเบ้า นี่คือพฤติกรรมส่วนหนึ่งของเด็กและครูบางลี่วิทยา ที่ผมว่าเป็นคนใจบุญ
สวัสดีค่ะ อ.พิสูจน์
มีคนไทยมีน้ำใจมากค่ะ เป็นคนที่มีเมตตากรุณาต่อคนที่จำเป็นต้องได้รับการช่วยเหลือ..
ที่โรงเรียนสอนเด็กๆ ให้ช่วยเหลือ ให้รู้จักทำบุญกันแบบนี้ดีจังเลยนะคะ.. ดิฉันเชื่อว่าถ้าเด็กๆ ได้ทำดี สิ่งเหล่านี้จะติดตัว ติดใจเขาไปตลอดค่ะ..
ขอบคุณที่เล่าเรื่องดีๆ ให้ฟังค่ะ ในยุคที่หาเรื่องดีๆ ฟังยากค่ะ
สวัสดีค่ะ อ.พิสูจน์
ดีใจนะคะ ทำให้หายเหนื่อยได้ ^ ^
ชอบอ่านเรื่องการช่วยเหลือ มีน้ำใจแบบนี้น่ะค่ะ รู้สึกดีที่มีคนทำดีช่วยเหลือกันเยอะๆ น่ะค่ะ
ดิฉันชอบเรื่องธรรมะ ชอบปฏิบัติธรรมค่ะ แต่ไม่ค่อยได้เข้าวัด คิดว่าถ้าจิตสงบจากการปฏิบัติธรรม ก็เหมือนกับอยู่ในวัด ^ ^
แล้วก็ไม่คุยเรื่องวิศวะหรอกค่ะ คุยธรรมะดีกว่าเยอะเลยนะคะ
เล่นชมกันแบบนี้ เขินแย่เลย ขออนุญาติไปลดทิฏฐิมานะลงก่อนบ้างค่ะ ^ ^