เกื่อบสี่โมงเย็นแล้ว ฉันได้รับข้อความมือถือ จาก เอี้ยง เพื่อนสนิทของฉัน
" พี่เช็คไปปัตตานีมา...คิดว่าสถานการณ์อย่างนี้ เราต้องให้กำลังใจกัน
นัด รวมพล คุยกัน วันอาทิตย์นี้ ..."
ฉันรู้สึกดีใจ ที่เพื่อนๆพี่ๆ อดีีตนักศึกษา ที่ห่วงใยรุ่นน้อง สิ่งที่เราทำได้ คือ กำลังใจ...
นิ่งคิด อยู่นาน ...และโทร.ไปสอบถามข้อมูลกับเอี้ยงอีก...
ฉันคิดโปรเจค มากมาย...แต่การปฏิบัตินี่ซิ...ไม่ใช่ง่ายเลย...
และฉันก็......
. .........................................................................
วันนี้ฉันกลับมาจากรับยา จากโรงพยาบาลสุรินทร์ เป็นยาพวกลดความดันระดับอ่อนๆ และเพรสนิสโซโลน
แ วะคุยกับ หน่วยไตเทียม เรื่องจุลสารชมรมเพื่อนช่วยเพื่อนโรคไต
ฉันมีหน้าที่รวบรวมบทความ และช่วยน้องที่ห้องไตเทียมจัดทำรูปเล่ม
ให้เสร็จ ในเดือนนี้
ขากลับบ้าน แวะร้านหนังสือ ได้ นิตยสารแพรว ฉบับ พ.ค.มาเล่มนึง
ม ีคอลัมภ์ที่สัมภาษณ์ หลวงพี่ไพศาล วิสาโล เจ้าอาวาสแห่งวัดป่าสุคะโต ต.ท่ามะไฟหวาน อ.แก้งคร้อ จ.ชัยภูมิ
" ไม่ว่าเราจะคิดต่างกันอย่างไร ในเรื่องอะไรก็ตาม อย่าให้ความคิด
นั้นเป็นใหญ่ จนกลบความสัมพันธ์ของมนุษย์ ...."
" มองคนให้รอบด้าน ไม่ควรมองเห็นเขาเป็นศัตรูเพียงเพราะคิดต่างจากเรา จะว่าไปแล้ว
เราทุกคนมี ความเหมือนมากกว่าความต่าง ....มองไปที่ความเหมือนให้มากๆ จะพบว่า เราเป็นเพื่อนกัน "
" อีกอย่างที่น่าทำคือ ช่วยกันทำความดี ไม่ว่าสถานการณ์ทางการเมือง
จะเป็นอย่างไร .....คนยากจนก็ต้องการการเหลียวแล เด็กกำพร้าก็ต้องการคนเอาใจใส่ แม่น้ำลำห้วยต้องการคนอนุรักษ์
ถ้าเราปลีกตัวมาทำสิ่งดีๆเหล่านี้บ้าง จะเป็นกำลังใจให้คนทำความดี
และถ้าเราทำความดีต่อกัน ผู้คนจะมีความสุข บ้านเมืองก็จะน่าอยู่มากขึ้น..."
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับกิจกรรมดีๆสำหรับน้องๆที่ปัตตานีนะครับ
รักษาสุขภาพตัวเองด้วยครับ
สวัสดีคะ
เขาคุยกันที่ กรุงเทพฯ หารือ กันก่อนน่ะคะ...แหะๆ
ตัวเองคงไม่ได้ไป...แต่ก็เสนอความคิดเห็นฝากเพื่อนไป
แต่ โอกาสเหมาะ ค่อยลงไปทำเองดีกว่า.....อยากจัดค่ายศิลปะน่ะคะ
เอาแบบสากลเลย มีทุกความเชื่อ...เชื่อว่าเราอยู่ร่วมกันได้ด้วยความรัก
ไว้ต้องปรึกษา อ.นุกูล ที่ปัตตานีอีกที
ไปอ่าน Blog ช่วงคุณหมอไปสิงคโปร์ ดีจังคะ
ดีจังครับ หากจะไปจัดค่ายที่ปัตตานี อยากไปร่วมด้วยจังเลย
นอกจากกำลังใจที่ส่งไปให้แล้ว อยากลงมือ ปฏิบัติบางสิ่งบางอย่างเท่าที่จะทำได้
แหม อุตส่าห์ไปรวบรวมบทความ ช่วยจัดทำจุลสาร
น่าจะหาโอกาสและเวลาเหมาะๆ นำโปรเจคหลากหลายที่คิด
แต่อาจจะไม่ง่ายในการปฏิบัติ ถ่ายทอดลงในบันทึกบ้างซีครับ
เผื่อจะเข้าตาหลายคน มาช่วยคิด ช่วยทำต่อไป
นายบอน อยากไป ปัตตานีกับพี่เหรอ...
แฟน พี่ ยังถามแบบ...ทำไม ..อะไร...
แต่วันนี้...ดีใจมากเลย โทรไปคุยกับเพื่อนที่ ปัตตานีแล้ว...คุยสถานการณ์ ...อย่างนี้ เราต้องทำเรื่องที่ มัน ซอฟๆ หน่อย เท่าที่ศักยภาพ เด็กรักป่า มี ก็เรื่องศิลปะไง...
ศิลปะ ทำให้เรา อ่อนโยน
ทำให้เรา เป็นพี่น้องกัน
ทุกความเชื่อ และเราสามารระบายความทุกข์ได้อย่างเป็นรูปธรรม
และสร้างสรรค์ พี่ลองเสนอโปรเจคกับเพื่อนๆในกลุ่มแล้ว
โ ทรคุยกับแกนนำบางคน
เดี๋ยวพี่จะร่างโปรเจคดู ...ว่าจะไปลงอีกบันทึก ในเรื่องงาน ดีกว่า...
แต่ก็บอกแฟนพี่แล้ว บังคับให้ลงไปปัตตานีด้วยกัน
1 -10 ก.ค. นี้...เราจะไป จัดค่าย ศิลปะและสันติภาพ
เพื่อพี่น้องของเรา....
คะ คุณ Kati
มองเห็นความเป็นมนุษย์ มองเห็นความละเอียดอ่อนในใจของกันและกัน
.............................................
ประเด็นนี้สำคัญคะ เราต้อง ขยายความคิด แบบนี้
ใ นทุกกลุ่ม ....
เราต้องศรัทธาในกันและกัน แม้จะอยู่ใน
ภาวะที่อึดอ ัด
หลวงพี่ไพศาล เทศน์ อีกว่า...ในกระดาษขาว
หนึ่งแผ่น มีกากบาท ขีดไว้ มุมเล็ก นิดเดียว...
แ ต่คนก็จะใส่ใจ ที่ จุดนั้น...แต่ไม่มองว่า ทางออก
มันมีอีกเยอะ มันอบู่ในพื้นที่สีขาว ที่กว้างขวาง ...
เพิ่งได้มาเห็น กิจกรรมที่ จะจัดที่ปัตตานี ตอนเดือน ธค ค่ะ
น่าเสียดายจัง แหะ ๆๆๆ
เด็กปัตตานีอย่างจีจะได้ไปทำอะไรให้ที่ปัตตานีป้าง