เช้าวันที่  ๖  ธันวาคม  ๒๕๕๐  คณะของเราได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นจาก ผู้อำนวยการโรงเรียนละหานทรายรัชดาภิเษก  และคณะครู   อาจเป็นเพราะนาน ๆ ครั้งจะมีสาว ๆ ใส่ผ้าคลุมเดินไปเดินมาภายในโรงเรียน  จึงทำให้เด็ก ๆ นักเรียนของโรงเรียนละหานทรายรัชดาภิเษก  ดูตื่นเต้นไม่น้อย

หลังจากร่วมกิจกรรมหน้าเสาธงกับนักเรียนโรงเรียนละหานทรายรัชดาภิเษกแล้ว คณะของเราได้เข้าเยี่ยมคารวะท่านนายอำเภอละหานทราย  ก่อนที่จะเดินทางสู่ปราสาทหินพนมรุ้ง  อันเป็นเป้าหมายแรกในโปรแกรมการท่องเที่ยวของเราวันนี้

นักศึกษาเกือบทุกคนยังไม่เคยมาบุรีรัมย์  และยิ่งปราสาทหินพนมรุ้งแล้วก็เคยเห็นแต่ในภาพเท่านั้น  การได้มีโอกาสมาเห็นของจริง จึงเป็นเรื่องที่ตื่นตาตื่นใจเอาการอยู่เหมือนกัน  แต่น่าเสียดายที่เรามีเวลาน้อย  ยังไม่ทันที่จะอิ่มเอมกับกับการเยี่ยมชมก็จำต้องเดินทางต่อ  เพราะยังมีผู้ใหญ่อีกหลายท่านรอเราอยู่

เราออกเดินทางจากปราสาทหินพนมรุ้ง บ่ายโมงกว่าแล้วทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้กินข้าวเที่ยงในขณะเดียวกันพลังข้าวต้มเมื่อเช้าก็กำลังจะหมด  แต่เราต้องเดินทางกว่า ๑ ชั่วโมงจึงจะถึงจุดหมายปลายทาง

เรามาถึงชุมชนเมฆาอโศก  ชุมชนพึ่งตนเอง ตามปรัชญาของพระพุทธศาสนา  ตั้งอยู่ที่  อ.บ้านกรวด  จ.บุรีรัมย์  ที่นั่นสมาชิกชุมชนรอต้อนรับเราอยู่นานแล้ว  เพราะตามกำหนดการเราจะต้องมาถึงที่นี่เวลา  ๑๒.๐๐  น.  แต่เอาเข้าจริง ๆ ปาไปตั้งบ่าย ๒  ซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่ดีที่ต้องให้ผู้ใหญ่รอนาน ๆ อย่างนั้น

ลุงป้าน้าอา ที่นั่นเตรียมอาหารมังสะวิรัติ  ไว้ต้อนรับซึ่งอาหารส่วนใหญ่ก็มาจากผลิตในชุมชนนั่นเอง...ข้าวกล้อง  แกงกระทิ  ส้มตำ  ผัดหมี่  ผักสด ๆ กล้วยลูกโต ๆ เรียกน้ำย่อยเอาการอยู่เหมือนกันครับ

เราสนทนาแลกเปลี่ยนแนวคิด และวิถีปฏิบัติของชาวอโศก ในขณะเดียวกันชาวชุมชนก็ได้แสดงความห่วงใยต่อพวกเรา  ต่อสถานการณ์ในพื้นที่  พร้อมอวยพรให้อยู่รอดปลอดภัย

ประมาณบ่าย ๓ ครึ่งเราก็จำเป็นต้องกลับแล้วครับ  เพราะพาหนะที่เรานำมานั้นเป็นรถรับส่งนักเรียนของโรงเรียนละหานทรายรัชดาภิเษก  และก็ใกล้จะถึงเวลาเลิกเรียนเต็มที...เรื่องราวของเรายังมีอีกมาก  รอติดตามตอนต่อไปครับ....

บันทึกที่เกี่ยวข้อง

บนเส้นทางสู่อีสาน (รวมพลคนย่ามแดง ๒)

แลตระการปราสาทหิน (รวมพลคนย่ามแดง ๒)

อุ่นไอกลิ่นวัฒนธรรม (รวมพลคนย่ามแดง ๒)