(ภาพจากราณี หลานฟันหลอขอช่วยG2K)
เช้ามืดวันนี้ ผมสังเกตเห็นเจ้าลายจุดตื่นแต่เช้า เดินไปที่ประตูหน้าบ้านที่เป็นบานกระจก แล้วมันก็วิ่งกลับไปที่ประตูหลังบ้าน เจ้าบ้านยังไม่มีใครตื่นสักคน หมาวิ่งวนอยู่2รอบ ผมจึงเดินไปเปิดประตูให้ มันรีบวิ่งออกไป เสียดายไม่มีเวลาตามไปดูว่าไปไหน มีธุระเร่งด่วนอะไร นัดกับแฟนกระเป๋าแบนเหมือนครูอ้อยรึเปล่า อิอิ
รึว่าหมารู้ภาษา รู้จักการแยกแยะหน้าที่ ถ้าเป็นเรื่องส่วนรวมจะแสดงความสามารถเต็มที่ในการป้องปรามทรัพย์สินให้แก่เจ้าของ แต่เรื่องส่วนตัวจะสงบเสงี่ยมเจียมตน รู้คิด รู้เลือก รู้สถานะ รู้เกรงใจ ว่าสิ่งไหนควรเห่า สิ่งไหนควรหอน
นึกๆไปแล้วก็เหมือนที่เล่าฮูแสวงพูดเรื่องKMธรรมชาติ ไม่รู้ว่าเรื่องนี้จะเข้าเค้าด้วยรึเปล่า ในเมื่อความเป็นธรรมชาติความรู้นั้น ยากนักที่หิ่งห้อยอย่างผมจะไม่นึกอะไรลึกตื้นหนาบางได้ อย่างเก่งก็คงวิ่งวนจากหน้าบ้านไปหลังบ้านเป็นพันรอบ รอให้ใครๆมาสงเคราะห์เป็นเรื่องๆไป ถ้าไม่มีใครมาช่วย นั่งจ๋องเหมือนหมาป่วยไข้ใจอยู่ยังงี้ เผลอๆมีรถเอากะละมังแลกหมาวิ่งผ่าน ก็จะซวยกลายไปเป็นโปรตีนให้ชาวท่าแร่ สกลนคร ไปฉิบ
หมาสอนผมว่า อย่าซี๊ซั๊วเห่า หรือฟันธงอะไร ก่อนที่จะฟันใจตนเองให้กระจ่างเสียก่อน ไม่สมควรเห่าในบ้าน ปากมีไว้กิน ไว้กัด ไว้เห่า ไว้หอนก็จริง แต่ก็ต้องดูเหตุผล รอจังหวะ รู้จักเลือกใช้กริยาอาการ เมื่อก่อนผมอยู่ในประเภทปากสุนัขระดับเก๋าส์เลยละครับ ในกลุ่มเฮฮาเราคุยไปคุยมาก็ทราบว่าเคยอยู่ในคอกเดียวกันหลายคน สุภาพสตรีก็ใช่ย่อยนะ เท่าที่บ่นๆเรื่องนั้นเรื่องนี้มาให้ฟัง โอ้ยโย้!! เห็นเข้าวัดนั่งพนมมือแต้นี่แหละ ถ้าไม่ติดเบรกยี่ห้อหักห้ามใจ ป่านฉะนี้ลุยกระเจิงไปถึงไหนไม่รู้ได้ นี่กระมังที่เขาเรียกว่า..อย่าแหย่หมาเหงา อันตราย อิอิ
คนชอบถีบ เล่าว่าเมื่อก่อนเป็นคนร้อนวิชา หน้ามืดมาเห็นช้างตัวเท่ามด เห็นอะไรขัดตาฝืนใจก็จะลุยไม่ดูหน้าอินทร์หน้าพรหม เป็นขาโจ๊ะจอมชนว่างั้นเถอะ..แต่ตอนนี้สำนึกบาปเก็บเขี้ยวเล็บแล้ว หันมาประพฤติปฏิบัติฮาเชิงสร้างสรรค์ ชวนลูกสาวผมทำการกุศลอย่างสนุก เที่ยวจับแมลงใส่กระป๋องขาย ทำเสื้อเฮฮาขาย ขายเค้กกล้วยตาก ทำพวงกุญแจ ยุให้หลานๆทุบกระปุ๊กออมสิน เม้นเงินเมียมาบริจาค..ดูดีมีสุข อิ่มอกอิ่มใจมีสง่าราศีขึ้นทุกวัน
อิทธิพลอะไรนะ ทำให้เสียงกระโชกกระชั้น เปลี่ยนโทนเสียงมาหวานเจี๊ยบ และมีสมบัติผู้ดีถึงเพียงนี้ โอหนอ ช่างเป็นไปได้หนอ นักลุยมืออาชีพกลายเป็นใบ้ แต่หัวใจร่าเริง นึกแล้วก็เสียวไม่หาย นี่ถ้าไม่มีG2Kมาเป็นเครื่องมือในการเรียนรู้ อาจจะเป็นพวกเห่าถาวรหอนใส่เครื่องบินจนขาดใจ
เห็นคุณค่าของ G2K แล้วยังครับ เมื่อตระหนักรู้อย่างนี้แล้วก็ช่วยกันรัก และกอดG2Kไว้ในอ้อมใจกันเถิด เอ้อ! รักอย่างเดียวไม่พอหรอก ต้องช่วยกันทะนุบำรุง บำบัดทุกข์ บำรุงสุข ให้เป็นปกติตลอดไปด้วย ได้ไหมจ๊ะตาหวาน เจอหน้าก็ถามกันว่า ..วันนี้เธอคิดถึงG2K แล้วรึยัง อิอิ
อิอิ (vbvb)มีวงเล็บค่ะ เผื่อลืมแก้ภาษาไทย ขอบคุณสิ่งดี ๆ ที่พ่อให้ทุกคนในโกทูโน มันยิ่งใหญ่ และได้ความรู้ ได้แง่คิด คอยตบให้อยู่กะร่องกะรอย (ไม่นอกกรอบจนเกินไป) เขียนไม่หมดค่ะ เยอะมาก ขอบคุณช่องว่างของโกทูโน ที่ทำให้ราณีได้รู้จักคนมากมายจริง ๆ
ขอแอบมากอด G2K ไว้ในอ้อมแขนอวบ ๆ อ้วน ๆ ด้วยคนค่ะ ^_^
คนเป็นหมอทำอะไรได้ตั้งหลายอย่าง และทำได้ดี
อะไรก็กู นี่น่าจะเป็นเสื้อยันต์ ใส่กันภรรยาหน้าไม่เสบย
ถ้าให้หลวงพ่อช่วยปลุกเสก น่าจะขายดี
มากอดช้า ดีกว่าไม่มากอด อิอิ
นักการอิ่ม
นักการอิ่ม ไม่รู้อะไร คุณหมอนี่นะ ผู้สันทัดกรณีเรื่องการใช้คนจนหูตูบอย่างที่เล่า เพราะเขารัก อยากให้ลูกน้องเก่ง ทำงานเป็น เห็นมีสถานที่รับสุนัขจรจัด ไม่ใช่รึ
สวัสดีค่ะท่านครูบา มากับลมหนาว ที่บ้านใบตองแห้งไม่มี แต่น้องหมาก็ยังชอบเห่า
อ่านแล้วได้ข้อคิดและอารมณ์ดีเป็นของแถม ขอบคุณค่ะ
ดีมากๆเลยคะที่ทำให้มีช่องทางการช่วยกองทุนฯ หลานคุณรานีน่ารักจริงๆ
พ่อขา...
หนิงอยู่ กทม.สัมมนาฯที่สมาคมคนตาบอดค่ะ
บ่ายๆแบบนี้ คิดถึงพ่อจัง
อิอิ
ดีใจที่อาจารย์ชอบ
ทำไมยังเป็นรูปเก่าเศร้าสร้อยก็ไม่รู้นะ ไหนว่าเปลี่ยนแล้ว
ตัวหนังสือเล็กมาก อ่านตาแฉะ
อย่าลืมจับคุณหมอถ่ายแบบเสื้อ เอานักการอิ่ม นักการเมี่ยง มาแสดงแบบให้หมด ถ้าใจถึงก็จัดแฟชั่นโชว์การกุศลเสียเลย ไม่ได้ยุเล่นๆนะ แน่จริงรึเปล่า
ผมก็ชอบหมาเห่ามากกว่าหมานิ่งครับ ได้แต่อิ๊งๆ อดีตเห่าทั้งใบตองแห้งใบตองสด แต่เดี๋ยวนี้เห่าใบตองห่อข้าวต้มมัดครับอย่อย ฮิฮิ
ลวดลายฮา มากันแล้ว คิดถึงนะครับ ฟังแล้วสะดุ้งเหมือนกัน
ไปๆมาๆ กลายเป็นพันธุ์เดียวกันในหมู่พวกเรา อิอิ
แหะ ๆ ถ้าจะจับเหล่านักการมาเป็นแบบ พวกเรา"แน่จริง"นะ แต่......... เหล่าคนที่จะมาดูและซื้อเสื้อจะ"แน่ใจ"ว่าใส่แล้วจะอวบอั๋นเหมือนนักการเมี่ยง และแห้งบางเหมือนนักการอิ่ม อ่ะ
เกรงว่าเสื้อจะขายออกยากก็งานนี้แหละ แหะ ๆ
ส่งข้อความมาป่วน.......จากนักการเมี่ยง
แฮ่ แฮ่......แปลงร่าง....อิอิ
หายเหนื่อยยังครับ