เศษของเหลือทิ้ง
เผลอดูดายเพียงวัน
สุมรุมเป็นขยะกองโต
หมดที่ว่างสะอาดตา

เศษความคิดไร้แก่นสาร
เผลอใส่ใจเพียงครู่
ก่อตัวเป็นก้อนเครียดชิ้นใหญ่
หมดที่ว่างสบายใจ

วุ่นแล้วคิดจึงเครียด
ว่างแล้วคิดจึงคลาย
หาความหมายของว่าง
จะสงบท่ามกลางความวุ่น

เครียดเพราะคิดจบ
สงบเพราะคิดน้อย
ลอยลำเพราะคิดเป็น
ฉ่ำเย็นเพราะคิดดี

รักที่จะแก้ปัญหา
อย่ารักที่จะจมอยู่กับปัญหา
ยอมรับที่จะมีปัญหามาก
อย่ารับที่จะหนีปัญหาน้อย

ปัญหาสารพัดทิศ
คายพิษสารพัดทาง
เพียงไม่แช่ความคิด
ในไม่ติดกับดัก
เหมือนรักจะผินหน้าหนี
ทันทีที่แก้เปลาะหนึ่งเสร็จ
ก็ระเห็จไปแก้อีกเปลาะหนึ่งต่อ

เมื่อไม่ว่างพอจะคิดเล็กคิดน้อย
ก็ว่างพอจะคิดให้เห็นทางออก
อาจแค่สละทิ้งเหมือนถ่มเสลด
หรืออาจต้องยอมเหนื่อยเนิ่นนาน
แต่จะง่ายดายหรือยากเย็น
เพียงไม่สั่งสมความคิดไร้แก่นสาร
ใจก็ว่างจากความเครียดอย่างถาวร

ขอบคุณข้อคิดดี ๆ จากหนังสือ ชื่อ "คิดจากความว่าง" ของท่าน "ดังตฤน"

ปล่อยวาง ให้ใจว่าง ท่านจะพบกับสิ่งที่เรียกว่า "สมาธิ" และ "ความสบายใจ"

บุญรักษา ... ทุกท่าน ครับ :)