ความประทับใจในการทำงานที่ศูนย์เปลรพ.เชียงรายประชานุเคราะห์

  คุณสุวรรณ      หัวหน้าศูนย์เปล       

เริ่มเล่า ประวัติศาสตร์ ทวนความหลังไปยาว แต่วัยเด็ก ว่า พ่อผมทำงานโฮงยาไทมาก่อน  ผมตามพ่อมาอยู่แถวโรงพยาบาลมาตั้งแต่เด็กๆ  รู้สึกเหมือนว่าผมเป็นส่วนหนึ่งของโรงพยาบาล 

ในสมัยก่อนการทำงานเป็นแบบเอื้ออาทรเพราะมีเจ้าหน้าที่น้อย  ตอนเข้ามาทำงานใหม่ ผมทำหน้าที่ผู้ช่วยเหลือคนไข้ ตอนหลัง ได้มีโอกาสเรียนเพิ่มเติมอีกหลายครั้ง จนได้เป็นพยาบาลเทคนิค   เมื่อก่อนเวรเปลไม่มีหัวหน้า ขึ้นตรงกับหัวหน้าพยาบาล OPD ป้าไล และไม่เป็นสัดส่วน  ภายหลังก็ได้รับการสนับสนุนจากผู้บริหารจัดสรรที่ให้ ให้คนเพิ่ม จนกลายมาเป็นศูนย์เปลอย่างในปัจจุบัน 

ผมมาเป็นหัวหน้าเวรเปลมา 10 ปีแล้ว  และอยู่มานานจึงทำให้เห็นพัฒนาการของโรงพยาบาลที่เจริญขึ้น ภูมิใจครับที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของโรงพยาบาลที่ผ่าน ISOและ HA ซึ่งความสำเร็จที่ได้รับก็เพราะทุกคนในทีม   

  ตอนนี้ทีมมีทั้งหมด 36 คน มีอายุการทำงานต่างๆ กัน ตั้งแต่ไม่ถึงปี จนถึงเป็น 20 กว่าปี เราประชุมกัน เดือนเว้นเดือน มีคุยกันเอง มีความร่วมใจ และ มีการปรึกษาหัวหน้าเป็นประจำครับ      

  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-indent: -18pt; tab-stops: list 36.0pt" class="MsoNormal">   คุณธรรมศักดิ์  </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-indent: -18pt; tab-stops: list 36.0pt" class="MsoNormal">ผมภูมิใจที่ได้ทำงานในหน้าที่ นี้ เพราะศูนย์เปลเปรียบเหมือนประชาสัมพันธ์ของโรงพยาบาล เราบอกให้ข้อมูลแก่ คนไข้และญาติ  คนไข้บ้านไกลจะมาโรงพยาบาลกันตั้งแต่เช้า  พอมาถึงก็จะมาเจอเปลก่อนเป็นอันดับแรก   </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-indent: -18pt; tab-stops: list 36.0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-indent: -18pt; tab-stops: list 36.0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-indent: -18pt; tab-stops: list 36.0pt" class="MsoNormal"> ที่นี่บางคนมาทำงานตั้งแต่ตี 5 กว่าๆ แต่กลับหลังเพื่อนเลย </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-indent: -18pt; tab-stops: list 36.0pt" class="MsoNormal">คนที่มาสายทีสุดก็ไม่เกิน7.30 น.  ที่นี่มีวัฒนธรรมที่ถือปฏิบัติกันอยู่โดยไม่มีใครบังคับนั่นก็คือถ้าใครมาสายก็จะมีการทำงานชดเชยเล็กๆน้อยเช่นการทำความสะอาดตู้เย็น  จะทำเอง  ไม่ต้องมีผู้อื่นมาคอยบอก</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-indent: -18pt; tab-stops: list 36.0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-indent: -18pt; tab-stops: list 36.0pt" class="MsoNormal"></p><p>คนไข้ไม่มีญาติ ก็จะดูแลช่วยเหลือเช่น ไปเอายาให้, เรียกรถให้ ติดต่อสังคมสงเคราะห์ให้  บางทีให้เงินค่ารถกลับด้วย อำนวยความสะดวกไม่ให้ติดขัด  </p><p>ที่นี่ เราไม่พักเที่ยงครับ เราสลับกันลง กินข้าว  และ สมัครใจพักเที่ยงกันคนละแค่ครึ่งชั่วโมงมา สองสามปีแล้ว   </p><p></p><p> ผมเอง อายุน้อยที่สุดในศูนย์เปลครับ  ผมทำงานโรงแรมมาก่อน   งานโรงพยาบาลก็เป็นงานบริการเหมือนกัน   ผมมาทำงานที่นี่ก็สนุก    ทุกคนในบ้านทำงานในโรงพยาบาลหมดเลย   พ่อเคยเป็นพนักงานขับรถ แม่ทำงานอยู่OR และพี่ชายผมทำงานที่ห้องโสตฯ จึงเรียกได้ว่าเป็นครอบครัวโรงพยาบาลเลย         </p><p> ก่อนหน้านี้ผมเป็นทหาร แต่พ่อแม่พี่สาวผม ทำงานที่นี่ เลยตามมา คนโรงพยาบาลอัธยาศัยดีครับ  </p>วันที่ผมมาแรกทำงานนั้นไม่ได้ตั้งใจมา แต่ตอนนี้ก็ทำงานมาได้ 2 ปี แล้ว  เป็นการทำงานเกี่ยวกับคนดังนั้นเราต้องมีใจบริการ   ทำไปนานเข้ามันก็เริ่มชินกับการที่เราต้องคอยบริการคนไข้   ซึ่งเหมือนกับการทำงานบริการอื่นต่างกันตรงที่นี่เป็นงานที่เกี่ยวข้องกับชีวิตและการเจ็บป่วย <p>  ผมมาสมัคร  1 ปีกว่าจะได้มาทำงานในโรงพยาบาล เข้ามา ใหม่ๆสองสามวันแรกเหนื่อยมากครับ </p><p>เห็นพี่ๆ ทำงานสนุกสนานหน้าตาสดใส ทำไมทนกันได้   เลยลองถามดูว่าพี่ทำมากี่ปี    ได้คำตอบว่าเป็นสิบๆ ปีแล้ว  พี่ๆทำได้ทำให้ผมมีกำลังใจ  ทำไปแล้วความรักในงานมันก็เกิดขึ้นมาเอง  </p><p>แถมยังมาเจอคนที่ถูกใจ รักกับคนในโรงพยาบาลอีก ตอนนี้มีความผูกพันกับโรงพยาบาลเป็นอย่างมากวันไหนไม่ได้มาทำงานมันจะง่อม (คำเมืองแปลว่าเหงามาก)  - ถึงตอนนี้พี่ๆที่นั่งฟัง เสริมว่า ใช่ ๆ ตอนแรกคิดว่าจะทำไม่ได้ เพราะตัวเล็กผอม ดูไม่แข็งแรง มาทำงาน ตอนนี้ ตัวโตและ แข็งแรงขึ้นตั้งเยอะ ได้ภรรยาแถมอีกแน่ะ)-           </p><p>    คุณอุดม ทำงานมาได้ 11 เดือน แล้ว ตอนมาใหม่ ๆรับว่าเหนื่อยมาก   ยังไม่คุ้นกับสถานที่บางทีก็ไปไม่ถูก   อาศัยเดินตามพวกพี่ๆเอา  พอทำไปนานๆก็เริ่มชิน  ไปได้ และเข้ากับเพื่อนได้ดี ตอนนี้ก็พยายามเก็บเกี่ยวประสบการณ์เพื่อที่จะได้เจริญรอยตาม พี่ๆในทีมที่ทำกันได้ดีมาก  -           </p><p>ที่มาเยี่ยมครั้งนี้ตอนแรกผมไม่ค่อยอยากมา ไม่ชอบให้สัมภาษณ์ ผมอยากให้บริการอยากไปช่วยส่งผู้ป่วยให้ถึงที่มากกว่า ให้ได้บริการแบบรวดเร็ว ไม่ชอบให้รอ ไม่ให้ค้าง เวลาผมมีปัญหาจะปรึกษาหัวหน้า เสนอหัวหน้าเลย-</p><p></p><p>  เวรเปลเราช่วยอธิบายคนรอมาเร่งเราว่า “ไม่ต้องกลัว วันนี้ได้ตรวจทุกคน” มาตั้งแต่ ตี 5   6 โมงรอตั้งนาน พบหมอ 2-3 นาที ก็คลายทุกข์ เห็นหน้าหมอก็สบาย อาการดีขึ้นตั้งเยอะเลย-             </p><p>      ผมเห็นบางคน มาแต่เช้า ตอนเย็นเห็นยังไม่เสร็จ ยังไม่ได้กลับบ้าน ดูแล้วไม่สบายใจมากครับ แต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร เขาคงต้องมีตรวจ แลป หรือตรวจพิเศษ เลยช้ามาก สงสาร -            -        </p><p>   ทำงานเพื่อคนไข้ เพื่อ โรงพยาบาลผมก็มีความสุข บางทีตั้งแต่รับเวร ยุ่งมากไม่ได้เห็นหน้าเพื่อนร่วมงานเลย บางทีไม่มีคนอยู่รับโทรศัพท์    บางทีของไม่พอ คนไม่พอ ผมก็นึกว่าถ้ามีของพอ อุปกรณ์พอ ขอคนอีกหน่อย ทีมผมจะบริการได้มากกว่านี้  ดี กว่านี้-            -        </p><p></p><p>   ผมมาทำงาน ตั้งปี 2522 ตอนแรกทำงานในแผนกช่างก่อนแต่ทำได้ 2ปีก็ย้ายมาทำงานในศูนย์เปล มีความประทับใจในหน้าที่นี้ เพราะช่วยคนได้เยอะ  ต้องมีมิตรไมตรี    เคยมีคนไข้มาถามพอเราให้คำตอบไปเขาจะไหว้ขอบคุณเรา ด้วย ทำให้ผมชื่นใจมาก-            </p><p>           </p><p>ผมชื่อ อาดุ ทำงานมาแล้ว 3 ปี ผมเป็นชาวอาข่า พูดภาษาชาวเขาได้ ตอนนี้   ถ้ามีชาวเขาพูดไม่รู้เรื่องทางตึกก็จะตามผมไปเป็นล่ามให้ครับ  ผมเคยทำโครงการ ของ คุณหมอพัชรี พอจบโครงการ คุณหมอ เขามาฝากที่งานเปล</p><p> ผมทำช่วงหนึ่งแล้วหยุด ลองไปทำงานที่ประเทศใต้หวัน  ไม่ไหวครับ สู้ทำงานที่นี่ไม่ได้ อยู่กันด้วยกันแบบมิตรภาพ หัวหน้าก็ชวนอีก  ผมเลยกลับมาทำงานที่นี่เหมือนเดิม  </p><p>หัวหน้าสุวรรณสรุปว่า-            -           งานเปลมีคนเข้าคนออกบ่อย เรามีรุ่นพี่ที่ดีๆ หลายคนเป็นตัวอย่างแต่ละคนตั้งใจ เต็มใจทำงาน อดทน เสียสละ คนอยู่ได้ที่นี่ ต้องรักงานจริงเพราะเป็นงานหนัก เหมือนเป็นการคัดคนที่ไม่ถนัด ไม่ชอบไม่รักงาน ออกไป ตามธรรมชาติ  ตามกรรม ตามวาระของเขา -     </p><p>        ท้ายสุด อาจารย์หมอสุภัคเล่าเสริม ถึงอาจารย์ กนก คนที่สร้างตุงกระด้างที่ประกวดชนะและห้อยโชว์ อยู่ ที่ถนนในเมืองเชียงราย  ว่า พวกเราคงเคยเห็นผลงานอาจารย์นะ อาจารย์มาหาผมบอกว่า “อยากมาทำงานช่วยในโรงพยาบาล และที่อยากทำคือเข็นเปล” </p><p>ถามว่าทำไมต้องเปลเท่านั้น “อาจารย์ตอบมาว่า</p><p>เพราะผม อยากทำความดี และอยากออกกำลังกาย งานก็ทำ ความดีก็ทำ แต่ถ้าทำได้สองอย่างก็จะดีมาก”  </p><p>คนเวลาทำงาน มีสองประเภทคนทำงานทุกข์ใจ และคนทำงานหัวใจพองโต  เข็นเปลเนี่ยนะ ได้ช่วยมนุษย์เห็นๆ คิดดี ทำดี ชะตากรรมดี เกิดโดยไม่รู้ตัว     </p><p>มีเวรเปลเสริมอาจารย์สุภัคตอนท้ายว่าขนาดในหลวงขณะทรงไปเยี่ยมสมเด็จย่าที่ รพ ศิริราช ทรงเข็นล้อด้วยพระองค์เอง  ไม่ให้พยาบาลเข็น  </p><p> AARเกินความคาดหมาย-           </p><p>คิดว่าจะมาตำหนิหน่วยเปล(ผมคิดเตรียมข้อมูลแก้ตัวไว้พร้อม  เตรียมว่า ถ้าถามยังงี้ ผมจะตอบอย่างไร)</p><p>  ไม่คิดว่าจะเป็นกันเอง  คิดว่าจะเป็นแบบวิชาการมากกว่านี้</p><p> ไม่เครียด   พี่ๆ น้องๆ เต็มห้อง-           </p><p>ได้รู้จักห้องเปล โอ้โฮ เสียสละจังเลย น่าชื่นชม กินข้าว 30 นาที ถ้าเป็นหนูถ้าจะไม่ไหว-          </p><p> หัวหน้าศูนย์ เปล  มีการจัดเตรียมการรับการเยี่ยมได้ดี ทำให้การเยี่ยมเรียบร้อย-           </p><p>ดีใจที่เห็นความตั้งใจ  ที่พี่ๆเวรเปลมาร่วมเล่าให้ฟัง ทำให้ได้เรียนรู้ในการทำงานของทุกคน-           </p><p>ฟัง อาจารย์ หมอ สุภัคแล้วรู้สึกปลื้มใจ มีกำลังใจมาก ในการได้ทำหน้าที่นี้ ได้ทำบุญ แล้วยังได้ออกกำลังกายอีก-           </p><p>ทุกคนมีความเสียสละเพื่อการงานที่ทำ </p><p>ต่ำกว่าคาด-           </p><p>เรื่องเล่าเยอะแต่เวลาไม่พอ-          </p><p> ตอนแรก ทีมเยี่ยมมากันน้อย เพราะหลายคนติดธุระ ไปประชุมด่วนกัน ตอนหลังมี อาจารย์ สุภัคมา คุณหมอ ติ่ง มาเลยคึกคักขึ้น-           </p><p>อยากจะให้คนทำงาน ผู้ปฏิบัติได้คุยได้พบกับฝ่ายบริหารบ้าง </p><p>สิ่งที่ จะทำต่อไป-           </p><p>อยากได้คนเพิ่มในหน่วยเปล-           </p><p>ขอเสนอให้ผู้บริหารมาเยี่ยมผู้ปฏิบัติงานจริงๆ -           </p><p>คราวหน้าจะเล่าดีกว่านี้</p>