ตามหานางฟ้า (1):ทบทวนตัวเอง
ตามหานางฟ้า (2):รูปกายภายนอก 
ตามหานางฟ้า (3):สเปคใครว่าไม่สำคัญ
ตามหานางฟ้า (4): อกหักที่ท่าพระจันทร์

ตามหานางฟ้า (5) ความรักเกิดได้ตายได้

ดิฉันไปซะเสียหลายวัน.....กลับมาแล้ว....ขอแบ่งเป็นสองตอนนะคะ(เรื่องมันยาว). 

                   และแล้วดิฉันก็พบเขา เมื่อ ปี 2537 ที่สระว่ายน้ำเพราะเพื่อน
เพื่อน  :จิ๊บ..เราอยากว่ายน้ำเป็น เธอไปเป็นเพื่อนเราว่ายน้ำหน่อยซิ
ดิฉัน   :ได้ มาซิ ที่ มอ.นะเราได้ไม่ต้องเข้าเมืองอีก
เพื่อน :ที่ มอ.ไม่มีครูสอน ที่นี่ดีกว่าเห็นว่ามีครูใจดี...ใกล้บ้านเราด้วย
             ดิฉันและเพื่อนไปเรียนว่ายน้ำด้วยกันได้ 5 วันเจ้าเพื่อนก็ถูกเรียกตัวไปทำงานที่ภูเก็ตค่าเรียนที่เธอจ่ายไปขอยกให้ดิฉันก็แล้วกัน  พระเอกมีอาชีพสอนว่ายน้ำเป็นงานพิเศษหลังเลิกงานประจำเป็นคนขยันมาก ตรงเวลา สม่ำเสมอ ไม่เคยเลยสักครั้งที่จะไม่มาสอน  ดิฉันเรียนว่ายน้ำอยู่ 2 เดือน ไปเรียนเกือบทุกวันแบบว่าชอบครู...อุ๊ยพูดผิด.....อยากว่ายน้ำเป็นเร็วๆ .....รับรู้นิสัยใจคอจากที่เห็นว่าเรียบร้อยขยัน...รักเด็ก..ใจเย็น......เกิดจากฟ้าดินเป็นใจหรืออะก็ไม่ทราบ..ที่ดิฉันว่าเป็นใจคือในช่วงนั้นนั้นมี "หนุ่มประเภทสอง" คนหนึ่งมาติดพันดิฉัน....ดิฉันพยายามหลบหลีกมากคือ หนุ่มประเภทสองคนนั้นมีภรรยาแล้ว (แถมดุมาก) คนในสำนักงานเคยเห็นฤทธิ์หึงหวงของเธอมาแล้ว ..ดิฉันก็กลัวนะซิคะ......เธอรู้ว่าดิฉันไปว่ายน้ำที่นี่ทุกวัน .......ดิฉันเห็นคุณทอมคนนั้นก็มานั่งดื่มอยู่ข้างสระ...พลางดูดิฉันพลาง....แล้วยังไง....ดิฉันก็ไม่กล้าขึ้นจากสระนะซิคะ เธอมาเฝ้าชวนดิฉันไปฟังเพลง...ดิฉันปฎิเสธทุกวันจนไม่รู้จะอ้างเหตุผลอะไร...เป็นอย่างนั้นหลายวันดิฉันเห็นท่าไม่ดี....."ครูขาช่วยหนูหน่อย..ช่วยเป็นเพื่อนเดินออกไปจากสระหน่อยทำทีว่าเราจะกลับด้วยกัน" เพื่อหลบคน...ฮิ..ฮิ......แผนสูงมาก...นึกแล้วยังขำตัวเอง ..เราทำทีกันเดินด้วยกันอยู่สักสับดาห์เธอคนนั้นก็หายไปไม่มาอีกเลย มันไม่จบเท่านั้นซิคะเป็นความเคยชินที่จะต้องกลับพร้อมกันไปซะแล้ว.....(ชินเร็วจังเลย)  เริ่มกินข้าวด้วยกัน.....ดิฉันก็น่ารักนะคะเอาใจใส่ครูโดยการซื้อน้ำไปฝากครูบ่อยๆ .....มีเรื่องแปลกค่ะดิฉันก็ว่ายน้ำไม่เป็นซักทีเรียนมาหลายเดือนแล้ว จึงถามครู..."ครูคะแล้วทำไมหนูว่ายไม่เป็นสักทีหล่ะคะครูดิฉันเห็นเด็กๆ มาเรียนสักสัปดาห์สองสัปดาห์ต่อเนื่องก็ว่ายได้"   ทันใดนั้นครูก็ปล่อยหมัดหนัก.. "สอนให้เป็นก็ไม่ได้เจอกันนะซิ".........
          ดิฉันมาว่ายน้ำเป็นในเดือนที่ 4 ครูทดสอบให้ดิฉันว่ายตามยาวสระ ดิฉันหมดแรงจมน้ำกลางสระ..(ไม่ได้แกล้งนะจมจริงๆ).......พระเอกกระโดดตูมแต่ไม่อุ้มค่ะลากดิฉันให้มาเกาะขอบสระ...ตอนนั้นดิฉันตกใจลืมวิชาลอยตัวเสียสนิท...ด้วยความมีใจกันอยู่แล้วบ้างผสมกับสัมผัสแค่ลากแขนไม่อยากเล่าค่ะ.....ลืมตายไปเลย....ดิฉันแอบคิดอยากจมน้ำซักวันละ 10 ครั้ง.... ตามหานางฟ้า 6.2