คำศัพท์ จัดเป็น นิมิตตามสัญนิยม เพราะเป็นเครื่องหมายที่มีข้อตกลงร่วมกันว่า คำนั้นๆ มีความหมายอย่างนั้น.... ส่วนความหมายของคำศัพท์นั้นๆ ที่ปรากฎอยู่ภายในใจของเราจัดเป็น นิมิตตามแบบ.... การเชื่อมโยงความหมายหนึ่งไปอีกความหมายหนึ่ง จัดเป็น คำนิเทศ... ซึ่งประเด็นเหล่านี้ ผู้เขียนได้เล่าไปแล้ว ผู้สนใจดู  นิมิต (Sign)  และ คำนิเทศ (Predicables)  ตามลำดับ...

ความหมายของคำศัพท์เหล่านี้ จัดเป็น สิ่งสากล... นั่นคือ เป็นความหมายที่ใช้ได้ทั่วไป กับสิ่งต่างๆ ไม่จำเพาะเจาะจงว่าเป็นสิ่งหนึ่งสิ่งใด เช่น แมว วัว ควาย สีแดง เล็ก ใหญ่ ก้อนหิน ดวงดาว ความอิ่ม ความทุกข์ ตัวเลข สี่เหลี่ยม ....

 วัว เป็นสิ่งสากล เพราะไม่ได้ระบุเจาะจง..

สีแดง เป็นสิ่งสากล เพราะไม่ได้ระบุเจาะจง....

ความอิ่ม เป็นสิ่งสากล เพราะไม่ได้ระบุเจาะจง....

......ฯลฯ....

...นั่นคือ คำศัพท์ต่างๆ ล้วนมีความหมายเป็นสากล ใช้ได้ทั่วไป มิได้ระบุ เจาะจงว่าเป็นสิ่งหนึ่งสิ่งใดโดยเฉพาะ...

แม้มีความหมายเป็นสิ่งสากลก็ตาม แต่บางครั้ง คำศัพท์เหล่านี้ก็อาจมีความหมาย แคบ หรือ กว้าง แตกต่างกันออกไปอีก เช่น วัตถุ สิ่งมีชีวิต สัตว์ วัว...

วัว เป็น สัตว์ ....แต่ สัตว์ มิใช่เป็นวัวเสมอไป ...นั่นคือ คำว่า วัว มีความหมายแคบกว่าคำว่า สัตว์... หรือ วัว มีความเป็นสากลน้อยกว่า สัตว์

สัตว์ เป็น สิ่งมีชีวิต ...แต่ สิ่งมีชีวิต มิใช่สัตว์เสมอไป... นั่นคือ คำว่า สิ่งมีชีวิต มีความหมายกว้างกว่าคำว่า สัตว์... หรือ สิ่งมีชีวิต มีความเป็นสากลมากกว่า สัตว์

วัตถุ ก็เช่นเดียวกัน มีความเป็นสากลมากกว่า วัว สัตว์ และสิ่งมีชีวิต... นั่นคือ วัว สัตว์ และสิ่งมีชีวิต มีความหมายแคบกว่า วัตถุ..เป็นต้น

....

นัยอื่นๆ วัว มิใช่ ควาย ...และ ควาย ก็มิใช่ วัว ... แต่ทั้ง วัว และ ควาย ก็เป็นสัตว์ เป็นสิ่งมีชีวิต และเป็นวัตถุ... ตามนัยนี้ วัวและควาย อาจมีความเป็นสากลระดับพอๆ กัน แต่มิใช่สิ่งเดียวกัน...

สัตว์ มิใช่ พืช... และ พืช ก็มิใช่ สัตว์ ... วัวเป็นสัตว์ วัวเป็นสิ่งมีชีวิต แต่มิใช่เป็นพืช... พืชแม้มิใช่เป็นสัตว์ แต่เป็นสิ่งมีชีวิต...

....

สรุปได้ว่า สิ่งสากลตามนัยตรรกศาสตร์ก็คือ ความหมายของคำศัพท์จะต้องมีความหมายทั่วไป มิใช่เจาะจงว่าเป็นสิ่งหนึ่งสิ่งใดโดยเฉพาะ.. 

ส่วน การที่สิ่งหนึ่งแตกต่างจากอีกสิ่งหนึ่ง สิ่งหนึ่งมีความหมายแคบหรือกว้างกว่าอีกสิ่งหนึ่ง... ผู้เขียนค่อยนำมาเล่าในตอนต่อไป