โชคดีเหมือนกันที่ได้มีโอกาสไปร่วมงานมหกรรม KM ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ แล้วรู้สึกเฉย ๆ ไปก็ได้ไม่ไปก็ดี อ้าว ! เป็นงั้น ? (บอกตามตรง) เพราะคิดว่าก็คงไม่ได้นำมา่ทำประโยชน์อะไรกับใครเขาได้
คิดผิดถนัด เพราะจุดสำคัญนั่นคือตัวเราเองต่างหาก ก่อนที่จะจัดการกับความรู้ที่มีอย่างไร อย่างน้อยก็จัดการกับความรู้ (สึก) ของตัวเองก่อนเป็นลำดับแรก
(ได้จากห้องคุณอำนวย วันที่ 2 ธ.ค. 2549 + ภาพรวม)
ตัวเองกลับมามีความสุขมาก มองทุกอย่างรอบตัวก็คือ KM จนตัวเองก็นึกแปลกใจ !! คนไปด้วยกันก็อาจแปลกใจบ้างเหมือนกัน อย่างน้อยเราก็จัดการกับความรู้(สึก) ให้เป็นสุข ได้อย่างพอเพียง เมื่อได้เห็น ได้ฟังผู้อื่นยังมีความโลภ ละโมบ หรือหลงผิด ก็เข้าใจว่ามันก็เป็นอย่างนั้นเอง !!! ในบริบทของเขานั่นเอง เอ๊ะ แต่มันจะเย็นชา ไร้ความรู้สึกไปรึเปล่าเนี่ย !!!
และทำไม? จึงมองทุกอย่างเป็น KM ในตอนต่อไป
จะเปลี่ยนฉายาให้จาก "หนูแหม่มไฮเปอร์" เป็น "ศิริ KM lism"
ดีใจ...ที่ได้เจอกันและได้รู้จักกันนะคะ...
และขอบคุณในมิตรไมตรี...ที่หยิบยื่นให้นะคะ
ถ้าไม่ได้คุณแหม่ม...กระชากลากไปขึ้นรถกะ ดร.จัน พี่โอ๋..และ ดร.เหน่...กะปุ๋มก็อาจตกเครื่องได้คะ...อิอิ
(^________^)
กะปุ๋ม
คุณกะปุ๋มค๊ะ ผู้เขียนก็ติดใจในลีลาท่าทางน้ำเสียงของคุณ...กะปุ๋ม รวมทั้งเด็ก ๆ ทุกคนมาก รู้สึกว่าอายเด็กจังเลย พวกเขาเก่งมากค่ะ
ชื่นชมสุด ๆ ขอบคุณเช่นกัน...