ตั้งแต่เมื่อวานจนกระทั่งวันนี้ฝนก็ยังตก ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด บรรยากาศแบบนี้ไม่เหมาะกับการทำงานเลย วันนี้ผู้เขียนบอกตามตรงว่าขาดความกระตือรือร้นเป็นอย่างมาก แม้กระทั่งการเขียนบันทึก แต่พยายามสำนึกว่า...การเขียนบันทึกมันก็เป็นภาระงานอย่างหนึ่ง เป็นหน้าที่....ไม่ได้ถูกใครบังคับ แต่จะ(ทำใจ)ขอบังคับตัวเอง

แม้พยายามจะสร้างความกระตือรือร้นด้วยการ ลงทะเบียน เตรียมสิ่งส่งตรวจ เขียน Cup แม้กระทั่งหยิบหนังสือมาอ่านระหว่างรอการรายงานผล Electrolytes แต่ก็ไม่ค่อยได้ผลมากนักหรอก..

บรรยากาศช่วงครึ่งวันเช้านี้ค่อนข้างเงียบเหงา(กว่าทุกวัน) เสียงหัวเราะและพูดคุยเบาบาง (ในความรู้สึก) อาจเป็นเพราะต่างคนต่างจดจ่อและใช้สมาธิกับการทำงานในหน้าที่ของตัวเองอย่างหนัก หรือเพราะวันนี้มีพี่ ๆ เขาลาถึง 2 ท่าน หรือเพราะอารมณ์ความรู้สึกเราเอง แต่ไม่ว่าเหตุผลอะไรก็แล้วแต่...มันก็เป็นเพียงแค่ครึ่งวันเช้าเท่านั้น ครึ่งวันบ่าย"ความรู้สึก" ก็อาจเปลี่ยนแปลงกันได้...

เหมือนอย่างในขณะนี้ ยอมรับว่าผู้เขียนเริ่มต้นการเขียนบันทึกนี้ด้วยอารมณ์เซ็ง ๆ (ขาดความกระตือรือร้นสุด ๆ ) แต่เมื่อเขียนเสร็จไม่น่าเชื่อว่าผู้เขียนจะเปลี่ยนความรู้สึกดีขึ้น (จริง ๆ) รู้สึกยินดี เหมือนเอาชนะใจตัวเองได้บางอย่าง ไม่น่าเชื่อก็ต้องเชื่อว่า "การเขียนบันทึก" จะสามารถเปลี่ยนแปลง "ความรู้สึก" ได้ เหมือนเช่นบันทึกนี้ ที่ไม่มีสาระอะไร และก็ใช้เวลานานมากทีเดียว เพราะ...

บันทึกนี้เริ่มต้นการเขียนด้วยการ "ทำใจ" แต่สุดท้ายก็จบลงได้ด้วยความ "ประหลาดใจ" (ตัวเอง)