ตอนนี้ เป็นข้อสรุปของ อ.หมอสมศักดิ์ ที่ได้สรุปไว้เกี่ยวกับการนำ KM เข้าไปใช้ในงานจักรยาน ของ ดร.พัชรินทร์ เล็กสวัสดิ์ค่ะ

นี่ก็เป็นการนำ KM ไปใช้อีกแบบหนึ่งที่ไม่ได้ใช้ทั้งกระบวนการ ใช้กับ component หนึ่ง และประสบการณ์โดยตรงของกลุ่มพัฒนาทันตฯ ที่เอา KM ไปใช้กับโรงเรียน 22 โรงเรียน ในงานจักรยาน หัวปลาก็จะชัดเจนว่า “ทำยังไงให้ชมรมจักรยานยั่งยืน” เป็นการไปเรียนรู้ร่วมกัน ระหว่างคนใช้จักรยาน และคนส่งเสริมจักรยาน กลุ่มพัฒนาความร่วมมือทันตระหว่างประเทศก็พบประเด็นปัญหาเรื่องอาหารก่อน แล้วก็พบประเด็นความอ้วน และก็ไปเจอเรื่องการออกกำลังกาย และจักรยานก็เป็นที่นิยมของเด็กระดับนักเรียนมัธยม (กลุ่ม ม.2 ม.3 เป็นกลุ่มที่ชอบขี่จักรยาน) เพื่อการจัดการปัญหาเรื่อง ความอ้วน ก็จะไปถึงส่วนที่ไกลนิดหนึ่ง แต่ก็ไม่เป็นไร

เอาเป็นว่า วิชาการอย่างทันตฯ ก็มีบทบาทในการเอา KM ไปใช้ เพื่อสกัดความรู้ออกมา จากการทำจริง เพราะว่ามันมีโจทย์ที่ใช้ความรู้เชิงการจัดการ เชิงบริบทที่แท้จริง คือทำยังไงให้ยั่งยืน แต่ว่าถ้ามีการชวนชมรมจักรยานคุยเรื่องการปั่นจักรยานในเชิงเทคนิค เพื่อที่จะไปทำ tacit knowledge และไปแกะความรู้ต่อว่า ทำยังไงให้มันยั่งยืน ก็น่าจะต้องไปแกะแน่ ว่าแล้วมันเป็นอย่างไร

ปัจจัยที่เรามามองในเรื่อง KM เทคนิคนี้เป็นการทำให้เราต้องจด ผู้ที่เป็น Fa จะเน้นการเก็บเกี่ยว เก็บเกี่ยวความรู้ ที่แต่ละคนเอาออกมาร่วมกัน หัวข้อจะต้องชัด ที่ทำปัจจัยความสำเร็จในเรื่องจักรยานของโรงเรียน ทำแล้วก็ชัดเจน ตรงนี้เราสามารถยืนยันได้ว่า ที่เขาพูด 22 โรงเรียน จะสอดคล้องกับเดิม ที่ สสส. เขาให้เราทำ คือ แนวคิด Outcome mapping ตอนนั้นไปเก็บประมาณ 9 โรงเรียน

มีอีกด้านหนึ่งที่ ดร.พัชรินทร์ได้เล่าเพิ่มเติม คือ กลุ่มพัฒนาทันตฯ เราจะทำในเรื่องของกลุ่มโรคไร้เชื้อมากขึ้น มีวง KM ของ สสจ. และดิฉันเอง ที่ สสจ. ใช้เทคนิค KM เหมือนกัน เขาก็จะเอา KM ในวงของอำเภอมานั่งคุยกัน ทั้ง รพ. ทั้ง จนท.สส. จะเตรียมเจ้าหน้าที่ สส. ก่อน ทั้งฟากสาธารณสุข สอ. และ รพ. เขาก็จะลงไปที่แกนนำทั้งหลายในพื้นที่ ซึ่งตอนที่ไปเตรียมแกนนำ โดยใช้เอกสารประกอบ คือ หนังสือคู่มือ NCD ของ สสจ. เชียงใหม่ คนที่เป็น backup ให้ คือ สคร.