เรื่องนี้คุณจิ๊บเขียนให้น้องหนิงอ่าน.......ฮา........

วันนี้เขียนได้ตรงกับใจที่อยากสื่อจริง ๆ ค่ะ

ต่างฝ่ายต้องต่างเรียนรู้ที่จะฟังกัน  ถ้าผู้ใหญ่ไม่ฟัง เราก็ต้องเป็นผู้ฟังที่ดี  และใช้จังหวะที่ดีในการนำเสนอ...เป็น trick เล็ก ๆ ที่บางครั้งก็ไม่สามารถถ่ายทอดให้เข้าใจได้  แต่สิ่งที่อยากบอกคือ การรู้กาลเทศะ รู้ที่จะช่วงชิงโอกาสเมื่อผู้ใหญ่หยิบยื่นให้  ให้เป็นประโยชน์ในการนำเสนอเพื่อพัฒนางานค่ะ

เห็นด้วยกับคุณอึ่งอ๊อบค่ะ และขอบคุณคุณจิ๊บที่เอายุทธวิธีมาถ่ายทอดเป็นคำพูดได้อย่างละเอียดละออ เรื่องนี้เราน่าจะได้เรียนรู้จากประสบการณ์ค่ะ บางคนก็โชคดีเรียนรู้ได้เร็ว ไม่เผาผลาญตัวเองไปเสียก่อนจากความไม่ได้อย่างใจที่อยากให้อะไรๆเป็นอย่างที่เราต้องการ

พี่โอ๋ก็ได้เรียนรู้จากการทำงานกับคนหลายๆบุคลิกลักษณะว่า หากเราเอาตัวเราเป็นที่ตั้ง เราจะทำร้ายตัวเราเอง แต่หากเราเปิดใจรับผู้คนแบบที่เขาเป็น และชื่นชมส่วนดีที่เขามีก็จะทำให้ทั้งเราทั้งเขาต่างคนต่างก็มีความสุข ต่างคนต่างก็เปลี่ยนไปสู่ลักษณะที่ดีขึ้น เห็นจริงๆค่ะว่า ถ้าเรามองแต่สิ่งที่ดี ชื่นชมสิ่งที่ดี ส่วนที่ไม่ค่อยดีก็จะค่อยๆปรับเปลี่ยนไปดีได้ แต่ถ้าเรามุ่งจะแก้ส่วนที่ไม่ดี มักจะไม่ค่อยเป็นผล เสียแรงเสียความรู้สึกค่ะ เขียนยาวไปไหมนี่

คุณสมพร ขอบคุณค่ะที่มาเติมเต็ม...

• ฟังมากๆ มีอุกเบกขา คือการปล่อยวางครับ
• อิอิ เป็นกำลังใจให้ครับ

สวัสดีค่ะ

อ่านเรื่องของคุณเมตตามาหลายบันทึก ดูว่าเป็นคนเอาจริงเอาจังมาก และมุ่งมั่นนะคะ

พออ่านบันทึกนี้ ค่อยโล่งอกว่า ค่อยคลายน๊อตลงบ้างแล้วค่ะ

อย่างนี้เขาเรียกว่า อยู่ในข่าย Perfectionistไหมคะ