ผมชอบติดตามอ่านบันทึกชุด ชีวิตที่พอเพียง ของท่านอาจารย์หมอวิจารณ์มาก ความจริงอ่านแทบทุกเรื่องของท่านเท่าที่มีโอกาส เพราะให้แง่คิดหลายมุมมากเสมอ อ่านๆไปทำให้นึกถึงที่ตัวเองเคยคิดมานานแล้วว่า ชีวิตเรา น่าจะเป็น สื่อการเรียนรู้ ให้ใครต่อใครได้มาก เพราะสนใจและเข้าไปสัมผัสกับหลายๆเรื่อง ได้รับบทเรียนใหญ่น้อย ทั้งที่เป็นความสำเร็จและ ความล้มเหลว น่าจะเป็นประโยชน์ไม่มากก็น้อยกับผู้อ่าน ไม่มุมใดก็มุมหนึ่ง ความจริงก็ทำมาตลอด ในกลุ่มคนที่ได้พบปะพูดคุยกับเขาทั้งใน-นอกห้องเรียน แต่ก็มาสะดุดหยุดลงเมื่อคิดจะเขียนเผยแพร่ออกไป เกรงว่าจะเข้าข่ายโอ้อวดสรรพคุณของตน ซึ่งไม่ใช่วิสัยที่ควรทำ เมื่อมองจากมุมของ วัฒนธรรมและค่านิยมของสังคมไทย แต่อ่านของท่านอาจารย์หมอแล้วทำให้เกิดความกล้าขึ้นมามาก คิดว่าถ้าเอาเจตนาที่บริสุทธิ์เป็นตัวนำแล้วเขียนไปตามเป็นจริง ก็ไม่น่าจะกลัวอะไร เอาเป็นว่าไม่ว่าจะเป็นบทพระเอก หรือ ยาจก ผู้ร้าย สูงส่ง หรือ ต่ำต้อย สำเร็จ หรือ ล้มเหลว ผมจะเขียนเกี่ยวกับสิ่งที่ผ่านเข้ามาในเส้นทางชีวิตและงานของตัวเอง ตามที่มันเป็นจริง ตัวอย่างเช่น การทำตัวเป็น "ชนกลุ่มน้อย" ที่ไม่ค่อยเหมือนใครของผม ดังบันทึกต่อท้ายที่ผมไปเขียนไว้ท้ายเรื่อง ชีวิตที่พอเพียง : 8. ชนส่วนน้อย ของท่านอาจารย์หมอวิจารณ์ ดังนี้ ...
ขอบพระคุณท่านอาจารย์เฉยๆไม่ได้แล้วสำหรับบันทึกตอนนี้ ขอใช้ "กราบขอบพระคุณ" แทนคำเดิมครับ และกล่าวแทนความรู้สึกของอีกหลายๆคนที่มาอ่านแต่ไม่ได้แสดงทัศนะอะไรไว้ที่ตรงนี้ .. เป็นบันทึกที่โดนใจมาก และเป็นเครื่องนำทางให้หลายๆคนได้คิดว่าแก่นสารสาระของการมีชีวิตอยู่นั้น ควรจะเป็นอะไร อันไหนเป็นของจริง ของปลอม หรือจอมหลอกลวง .. ผมเองแม้จะทำได้ไม่สมบูรณ์เท่า ด้วยมีข้อจำกัดเรื่องสติ-ปัญญา และโอกาส แต่กล่าวด้วยความมั่นใจว่ายึดถือแนวทางการเป็นชน "กลุ่มน้อย" แบบท่านอาจารย์มาโดยตลอด
ด้วยเจตนาบริสุทธิ์ที่มิใช่เป็นการอวดอ้างใดๆ มีตัวอย่างเล็กๆ ดังนี้ครับ ..
ขอปวารณาตัวว่าจะเดินตามแนวทางนี้ร่วมกับท่านอาจารย์ตลอดไปครับ.
ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่ชื่นชมอาจารย์ Handy ด้วยใจศรัทธาคะ
และขอบคุณแทนคนไทยที่มีอาจารย์มาร่วมแลกเปลี่ยนความรู้ใน GotoKnow.org คะ
ยอมรับนะคะว่า การที่เรา "เป็น" ไม่เหมือนคนอื่นๆ เขานั้น
ย่อมถูกมองว่าเป็นชนกลุ่มน้อย แปลกแยก และบางครั้งก็ประหลาดในสายตาของใครหลายๆ คน
แต่ใครจะรู้ว่าเรา "มีความสุข" สักแค่ไหน
กับการมีชีวิตในแบบของเรา
ที่ไม่ไหลไปตามกระแส และระบบบางอย่าง
คนที่มองเราเสียอีก
กลับมีความรู้สึกสงสัยในใจว่า
ทำไมถึงไม่ทำอย่างนั้น ทำไมถึงไม่ทำอย่างนี้
ทำไม..ทำไม..และทำไม
และเราก็ได้แต่ยิ้ม
แล้วตอบกลับไปว่า
เป็นอย่างนี้...ชีวิตก็มีความสุขดีอยู่แล้ว
ขอเรียนว่า บันทึกความเป็นมาเป็นไปของคุณ Handy และชีวิตพอเพียง ของอาจารย์วิจารณ์ ทำให้เกิดแรงกำลังใจที่จะดำเนินรอยตาม ใช้ชีวิตโดยใช้ปัญญา รู้โลกย์ มีฉันทะในสิ่งที่ทำโดยไม่คิดถึงผลตอบแทน ของนอกกายเป็นเพียง"เปลือก"ที่หลอกล่อให้เราไขว้เขวเท่านั้น
ขอบคุณสำหรับบันทึกนะคะ จะติดตามกันต่อๆไปค่ะ
ติดตามอ่านด้วยความชื่นชมและอารมณ์สุขเช่นทุกครั้ง
ด้วยความขอบพระคุณครับ .. คุณ ไร้นาม