เมื่อคืนผมฝันประหลาดครับ เป็นเรื่องเป็นราวอย่างกับเหตุการณ์จริงๆ ...
ในห้องประชุมใหญ่แห่งหนึ่ง เห็นนักศึกษาสาวๆ นั่งอยู่แน่นห้องประชุมและส่งเสียงคุยให้ลั่นไปหมด ไม่ได้นั่งเงียบกันเหมือนวันที่ผมพูด เรื่องเหล่านี้ ให้ฟัง
พวกเธอแต่งกายด้วยเสื้อผ้ารัดรูปจนเกินพอดี เสื้อที่สวมใส่ราวกับยืมของน้องมาก็มี ผมเผ้านั้นเล่า ที่หยิกธรรมชาติก็ไปจ้างเขาเหยียดให้ตรง ที่ตรงดีอยู่แล้วก็เอาเงินไปจ้างให้เขาทำให้หยิก สีผมก็มีหลากหลาย สลับสี เลื่อมลาย ราวกับที่ธรรมชาติให้มานั้น น่ารังเกียจ เต็มทน บ้างก็มองดูคล้ายๆฝรั่ง สีผมอย่างเดียวนะ จมูกและใบหน้าไม่เกี่ยว พวกเธอนั่งแต่งหน้า หวีผม และคุยกันอย่างออกรส เกี่ยวกับเรื่องความสวยความงาม บ้างก็คุยเรื่องกินยาลดความอ้วนทั้งๆที่ตัวดูผอมจนผิดปกติอยู่แล้ว บ้างก็คุยเรื่องแฟชั่นที่เข้ามาใหม่และต้องตามให้ทัน หนักข้อถึงขนาดคุยอวดกันถึงเรื่องกินยาให้ผิวขาว ผิวสวยก็มี
ในฝันนั้นผมรับหน้าที่เป็นพิธีกรครับ พอใกล้เวลาประธานจะมาถึงเพื่อ "ทำพิธีกรรม" เปิดการประชุม ผมเดินไปยังไมโครโฟน พร้อมบอกให้พวกเธอกรุณาพักการพูดคุยชั่วคราว พร้อมทั้งบอกกล่าวเรื่องราวดังนี้ ....
ครูอยู่ที่นี่มาหลายสิบปี เห็นความเปลี่ยนแปลงทั้งที่ดีขึ้น และแย่ลง หลายๆเรื่อง และได้ทำอะไรมาไม่น้อยเพื่อสถาบันแห่งนี้ เพื่อพวกเธอผู้เป็นความหวังของสังคม
ความรัก ความหวังดี ที่ครูมีให้นั้นไม่มีอะไรเคลือบแฝง จึงขอบอกความจริงให้เธอได้รับรู้ และ คิดใหม่ อย่างจริงจัง เกี่ยวกับสิ่งที่จะพูดถึงต่อไปนี้ .....
พ่อ-แม่คงทุกข์ใจมาก ครูเองก็เสียใจ ที่เห็นพวกเธอทุ่มเท ใส่ใจกับเรื่องที่ ไม่ใช่สาระสำคัญของชีวิต มากเกินจำเป็น มากจน ไม่ธรรมดา แทนที่จะรักษา ความพอเหมาะพอดีที่สมควรและสอดคล้องกับ ความเป็นตัวเธอ แล้วหันมาแสวงหา สาระ ที่จำเป็นใส่ตัว ใส่ชีวิต ให้มากๆ เพื่อไม่ให้ต้องคอยอายที่ใครจะมากล่าวหาว่าเรา กลวง เมื่อเขา พูด คิด ทำ อะไรก็ตามเขาไม่ทัน ฯลฯ
เชื่อครูเถอะ เธอไม่ต้องดิ้นรน ไปหาตัวตนว่า ต้องสวย ต้องงาม ต้องดูดี ... พวกเธอส่วนใหญ่ดูดีอยู่แล้ว เธอมีอะไรเกินพอแล้ว สำหรับการจะทำให้ ดูดี
ยิ่งค้นหา เธอจะยิ่งหลงทาง และกลายเป็นตัวตลก ของใครต่อใคร .. เหมือนคนเที่ยววิ่งหาตัวเองเรื่อยไป แต่หาเท่าไรก็ไม่พบ
ฟังมาถึงตรงนี้ เธอคงโกรธ และไม่พอใจกันแน่ พร้อมด้วยเหตุผล ข้ออ้าง อีกมากมายที่ผุดขึ้นในใจเธอ เพื่อปกป้องสิ่งที่เธอทำ ว่า มีเหตุผล .. นั่นแหละ พญามาร ล่ะ มันจะมาชักนำเธอ ออกไปจากความพอเหมาะ พอดีเสมอ
ครูรักเธอ ครูหวังดี ครูไม่ใช่มาร จึงหวังว่า เธอจะเข้มแข็งพอ ที่จะคิด ตรึก นึก ด้วยเหตุและผล จนในที่สุดยอมรับความจริง และพูดกับตัวเองในใจดังๆ ได้ว่า ...
" เออ .. จริง .. กูหลงทางมาไม่น้อยแล้ว กับ อยากเก๋ อยากเท่ อยากสวยพริ้ง ฯลฯ "
แล้วประกาศก้องกับตัวเองในใจ ว่า ..
"พอกันที ต่อไปนี้จะขอเป็นตัวเองที่มุ่งเติมสาระให้ชีวิต ก่อนที่จะสายเกินไป "
ครูพร้อมเสมอที่จะเกื้อหนุนพวกเธอ ให้เดิน บนเส้นทางแห่งปัญญา .. เส้นทางที่จะช่วยกันเพิ่มคุณค่าแก่ชีวิต ด้วยความรู้ ความคิด และความสามารถที่ทวีขึ้น ตามวันเวลาที่ล่วงไป
ปฏิวัติเถอะนะ .. ปฏิรูปไม่ได้แล้ว.
สวัสดี.
พูดจบผมก็ตื่นพอดี .. ดีใจเหลือเกินที่มันเป็นแค่ ความฝัน !
... ขอบคุณครับ .. อ่านแล้วทำท่าจะงง แสดงว่า เป็นปรัชญาแล้วครับ .. อิ อิ อิ. .. คงไม่ฝันร้ายเสียทีเดียวหรอกนะ