การสร้างสรรค์การศึกษาโดยกลุ่มเยาวชน  จากการเรียนรู้ร่วมกันในการแก้ไขปัญหา      การสืบสานสิ่งที่ดีให้มีการพัฒนายิ่งขึ้น  ในการศึกษาของเด็กๆ ที่มีความสุข  จากการเรียนรู้ที่แยกไม่ออกเรื่องเล่น  เรื่องสนุกของเด็กในวัยซน     และการเรียนรู้ที่เป็นการสร้างอุดมคติ  สร้างความหมายในชีวิตของเยาวชน      การจัดการศึกษาของตนเองอย่างใกล้ชิดกับชุมชนของเด็กๆ  มีเป้าประสงค์เพื่อจะเข้าใจกฎเกณฑ์    โครงสร้างที่เชื่อมโยงถึงกันในระดับครอบครัว  ชุมชน  สังคมกับกระแสการพัฒนาจากภายนอก   สามารถกำหนดบทบาทที่สร้างสรรค์ของเด็กๆ และเยาวชนในกระแสการเปลี่ยนแปลงได้ด้วยปัญญาอันก่อให้เกิดความสุขร่วมกัน  เป็นกรอบคิดที่สำคัญในการจัดการศึกษาของกลุ่มยุวชนสร้างสรรค์

           ในช่วงการทำงาน   กลุ่มยุวชนฯ ได้ใช้งานวิจัยเป็นเครื่องมือในการถอดบทเรียน  โดยการสนับสนุนของสำนักงานกองทุนสนับสนุนงานวิจัย (สกว.)  ซึ่งได้พบรูปแบบการเรียนรู้ของตนเองที่เรียบง่าย 7 รูปแบบ  ได้แก่  การศึกษาจากการปฏิบัติ  การสื่อสารประชาสัมพันธ์/รณรงค์  ชุมชนศึกษา  การซึมซับถ่ายทอดแบบที่ดี  การสนทนาที่ลึกซึ้ง  การศึกษาดูงาน  และการฝึกอบรม 

           ในการทำงานถอดบทเรียน  ได้เห็นช่องทางที่จะส่งเสริมกระบวนการเรียนรู้ของกลุ่มเยาวชนที่มีความพร้อม  ได้อย่างมีประสิทธิภาพโดยใช้กระบวนการวิจัยซึ่งเป็นแบบแผนการศึกษาแบบใหม่  ที่แตกต่างจากการศึกษาแบบถ่ายทอดความรู้ในชั้นเรียน  ที่ห่างไกลจากชีวิตจริง  ห่างไกลความจริง

          กล่าวได้ว่า  ยุวชนฯ  เติบโตมาเคียงคู่กับกัลยาณมิตรร่วมเส้นทาง  ซึ่งนับได้ว่าเป็นบทเรียนสำคัญในเบื้องต้น  ดังจะเห็นว่ามีกัลยาณมิตรที่หนุนช่วยมา  ในเรื่องราวอันต่อเนื่องเป็นลำดับ  ทั้งกลุ่มเพื่อนลานสนสัมพันธ์  กลุ่มน้ำใจครู  มูลนิธิการศึกษาเพื่อชีวิตและสังคม  มูลนิธิอาสาสมัครเพื่อสังคม  มูลนิธิธรรมสวัสดี  เครือข่ายเยาวชน  4 ภาค  ผู้ใหญ่ภายใน  ภายนอกจังหวัด  เป็นต้น

           ในเส้นทางที่เรียนรู้  กลุ่มยุวชนฯ  ได้นำกระบวนการต่างๆมาปรับใช้อย่างเหมาะสมกับตนเอง  ภายใต้กรอบคิด  และวัฒนธรรมของกลุ่มที่ชัดเจน  ได้แก่  การศึกษาโดยกลุ่มเยาวชนที่มีรูปแบบการเรียนรู้  7 รูปแบบ  มีการสืบสานสายใยถึงครอบครัว  และชุมชน  มีบรรยากาศการเรียนรู้ที่สนุก  สดชื่น  แจ่มใส  เมื่อเข้ามาอยู่ในระบบสายสัมพันธ์ภายในกลุ่ม  ที่มีการช่วยเหลือกันด้วยความเป็นพี่น้อง 

          ด้านงานเคลื่อนไหว  บทเรียนที่สำคัญได้แก่การมีพี่เลี้ยงที่เข้าใจเรื่องกระบวนการเรียนรู้  เข้าไปยกระดับความสามารถของกลุ่มเยาวชนให้มีความสามารถเพียงพอที่จะทำงานสร้างการเรียนรู้ด้วยตนเอง  ในฐานความสนใจหรือปัญหาของตัวเด็กเอง  หรือชุมชนพร้อมทั้งเป็นผู้ช่วย  ผู้สื่อความกับกลุ่มพ่อแม่และครูที่ยังค่อยเข้าใจเรื่องการศึกษาแบบใหม่มากนักด้วย