"ขุดคุ้ย"หาคำตอบ...ด้วยสุนทรียสนทนา


อยากให้นักวิทยาศาสตร์ไทยสร้างหุ่นยนต์ที่มีชีวิตได้เหมือนคนคนหนึ่งเลยค่ะ
บันทึกนี้ต่อยอดจากบันทึกเรื่อง "มาตามสัญญา!..." ค่ะ
เพราะ คุณรัตติยา และคุณหมอนนท์(เพื่อนร่วมทาง) ฝากคำถามไปถึงน้องจิ้นว่า หุ่นยนต์นักเรียน! ที่น้องจินตนาการไว้ในภาพนั้น สื่อถึงอะไร?...
พอได้โอกาสเหมาะ... พี่เม่ยจึงชวนน้องจิ้นมาดูบันทึกของแม่..เร้ว..ว.เพื่อนแม่เขาชมว่าน้องวาดรูปสวยด้วยนะ...  น้องจิ้นมานั่งอ่านบันทึก และความเห็น ที่ ลุง ป้า น้า อา หลายๆท่านเติมเต็มไว้ แล้วนั่งยิ้ม......พี่เม่ยจึงบอกว่า "จิ้นช่วยตอบให้หน่อยสิว่า หุ่นยนต์นักเรียน สื่อถึงอะไร?"
น้องจิ้นสั่นหน้า "จำไม่ได้แล้ว..แม่.. เบอะ!..ผ่านมาตั้งหลายวันแล้ว!"
ท่าทางจะไม่ได้คำตอบค่ะ...พี่เม่ยคิดหาวิธีใหม่...เอาน่า...ไหนๆเราก็ได้รู้จัก "สุนทรียสนทนา" มาบ้างแล้ว ขอลองคุยหน่อยซิ!...พี่เม่ยจึงเริ่มชวนน้องจิ้นคุย......
พี่เม่ย:  "อืมม์...จริงด้วยนะ ทำไมหุ่นยนต์ต้องเป็นนักเรียน...แม่ก็ชักจะสงสัยเหมือนกันนิ... น้องคิดว่าตัวเองเป็นหุ่นยนต์เหรอ??"
น้องจิ้น: "ไม่ช่าย....นี่..นี่..(น้องจิ้นชี้ไปที่รูปเด็กหญิงชายสองคนที่ยืนอยู่ข้างๆหุ่นยนต์นักเรียน) จิ้นก็เป็นนักเรียนอย่างเดิมไง...แต่มีเพื่อนเป็นหุ่นยนต์...."
พี่เม่ย: "อ้าว! แล้วทำไมอยากมีเพื่อนเป็นหุ่นยนต์..."
น้องจิ้น: "ไม่ช่าย...แม่ไม่เข้าใจเหรอ  ก็หุ่นยนต์ตัวนี้ยังเป็นเด็กอยู่นี่ ก็ต้องไปโรงเรียน ไปเรียนหนังสือ..."
พี่เม่ย: "อ้าว! แล้วหุ่นยนต์เรียนหนังสือรู้เรื่องด้วยหรือ?.."
น้องจิ้น: "รู้เรื่องสิ  ก็เหมือนคนไง..."
พี่เม่ย: "อ๋อ น้องกำลังจะบอกว่า หุ่นยนต์ในภาพนี้มีชีวิตเหมือนคนเลยหรือ?"
น้องจิ้น: "ก็ใช่น่ะซี่...จิ้นว่านะ...อีกหน่อยนักวิทยาศาสตร์เค้าไม่ใช่แค่สร้างหุ่นยนต์ออกมาเป็นตัวๆแค่ให้ใช้งานได้นะ เค้าจะสร้างออกมาเป็นคนคนนึงเลยล่ะ เติบโตได้ คิดได้ เป็นเพื่อนเราได้เชียวนา!....."
หลุดออกมาแล้วค่ะ คำตอบจากจินตนาการของน้องจิ้นว่า...
ทำไมต้องเป็นหุ่นยนต์นักเรียน....

เพราะ.."หุ่นยนต์มีชีวิต" นั่นเองค่ะ

หมายเลขบันทึก: 51533เขียนเมื่อ 24 กันยายน 2006 09:40 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 15:58 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (9)
คารวะความคิดน้องจิ้นจริงๆ ... จินตนาการกว้างไกลนะคะ ป้านนท์ชื่นชมจริงๆ ค่ะ
  • มีเด็กน้อยน่ารักอยู่ในบ้าน สดชื่นดีนะคะ

นึกถึงเรื่อง AI น้องจิ้นได้ดูเรื่องนี้ต้องสงสารน้องหุ่นยนต์แน่ๆ

น่ารักนะน้องจิ้นเนี่ย

  • น่าชื่นชมในจินตนาการจริง ๆ ค่ะ
  • ดีจังเลย ที่น้องจิ้นพยายามสร้างหุ่นยนต์ให้เป็นหุ่นยนต์ที่มีชีวิต ในขณะที่สังคมปัจจุบันนี้ เรากำลังถูกหลาย ๆ อย่างบีบคั้นให้เรากลายเป็นคนที่ไร้วิญญาณ
ข้าวของทุกอย่างสำหรับผมเมื่อสมัยเด็ก ๆมีชีวิตและอภินิหารมากครับ เป็นอะไรก็ได้ตามใจปรารถนา เหมือนกันน้องเลย
  น่ารักจัง .. อบอุ่น .. กุ๊กกิ๊ก .. ฉลาด .. อิสระ .. สร้างสรรค์ .. ฯลฯ
  ขอถามน้องจิ้นต่อนะว่า .. เพื่อน หุ่นยนต์ที่มีชีวิต กับ เพื่อน มนุษย์ที่มีชีวิต นี่ มีข้อดี ข้อเสียต่างกันอย่างไร ?
   แหม .. พี่เม่ยนะ ช่างถ่ายทอด ดีจัง
" .. เบอะ !..ผ่านมาตั้งหลายวันแล้ว " อ่านแล้วได้ยินเสียงเลยครับ ..( เบอะ = เมื่อ หรือ ในเมื่อ )

พี่เม่ย ขา คิดถึงมาก ๆ ไม่ได้แวะเวียนมา gotoknow นานมากแล้ว ตอนนี้กลับมาแล้วค่ะ  ขอชื่นชม หน้า blog ของพี่เม่ย สวยมาก ๆ ค่ะ เป็นดอกไม้รอบ ๆ บริเวณบ้านเหรอค่ะ (ถ้าชมหลังคนอื่น ก้อขออภัยนะคะ เพราะตั้งแต่เปลี่ยน version ใหม่ เพิ่งแวะเวียนเข้ามานี่แหละคะ)

คุณรัตติยาคะ
  • ไม่พบกันนานแล้วเนาะ....
  • ภาพที่นำมาแต่งบล็อก เป็นดอกไม้ที่บ้านพี่เม่ยเองค่ะ บ้านก็ใช่ค่ะ ยกเว้นเข็มส้มกับชมพู ถ่ายมาจากหลังภาควิชาค่ะ

คุญแม่ของจิ่นจิ๊นเก่งมากเรยคร่าแต่จิ่นจิ๊นก็ตอบได้ดีมากสมกะเป็นลูกของพี่เม่ยจิงๆคร่า

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท