เป็นเรื่องราวที่ น่าทึ่งมากๆ กับชีวิตที่ผลิกผลีน ปานสายฟ้า แต่ต้องขอยอมรับ คุณจัน มากๆๆ ที่มั่นคงในรัก เป็นอะไรที่ โรเมนติก ดีครับ

อ้าวๆๆ นายบอนเอาเรามาบอกเล่าหรือเนี่ย แต่ก่อนอื่นขอแก้ detail ก่อนนะ บอยไม่ได้ทำงานด้าน Graphic โดยตรง บอยเป็น Producer คุมการผลิตงาน ของบริษัท Organizer รายหนึ่ง ซึ่ง Graphic เป็นงานส่วนหนึ่งที่บอยเข้าไปทำเป็นงานๆไป ส่วนต่อมา นายบอยไม่จบ ป.โท นะครับ เหลือแต่สอบ Thesis แล้วขยายเวลาไม่ได้ เลยไม่ได้สอบครับ จากนั้นเลยเข้ามา กท เพื่อมาทำงาน แล้วก็จันเค้าไม่ได้เป็นสงขลานะครับ เค้าเป็นคนกรุงเทพแต่กำเนิดเยย เราบังเอิญได้รู้จักกันช่วงระยะเวลาหนึ่งก่อนที่บอยจะได้รู้จักกับใครบางคนที่ มมส แล้ววันหนึ่งใครบางคนก็ได้เดินจากบอยไป จันเค้าก็เข้ามาดูแลบอยในฐานะเพื่อนที่ห่วงใย แล้วเราก็เดินไปบนเส้นทางที่เปลี่ยนไป ห่วงใยกันและกัน ดูแลซึ่งกันและกัน จนวันหนึ่ง... คำว่าพร้อม พร้อมสำหรับเราสองคน ไม่ใช่พร้อมที่ฐานะ หน้าตาสังคม เป็นความพร้อมที่จะดูแลกันและกันให้มากกว่าที่เป็นอยู่ และทางบ้านของเราทั้งสองคนก็ยินดีกับเราทั้งคู่ งานที่จัดที่กรุงเทพ เจ้านายของจันช่วยดูแลให้ทั้งหมด เจ้านายจันก็เป็นเหมือนพี่สาวของจันคนหนึ่ง ที่รู้จักกันมานาน โดยที่ทาง office ของบอย ก็ลดปริมาณงานให้บอยเพื่อให้บอยได้มีเวลาจัดการกับชีวิตของตัวเองเพื่อเตรียมงาน หลายๆคนคงเคยเห็นการ์ดแต่งงานของคู่ต่างๆที่สวยงาม ปั้มนูน พิมพ์อักษรสีทอง แต่บอยอยากทำไรง่ายๆ ก็ทำการ์ดในแบบเรียบง่าย ใส่เรื่องราวของเราทั้งสองผ่านรูปในการ์ดนั้น ให้เพื่อนสนิทและผู้ใหญ่ที่เราเคารพได้รับทราบว่า เราจะเป็นครอบครัวกันครับ... หลังจากเสร็จงานที่กรุงเทพ ตี 4.00 น. 12 June 06 เราก็เดินทางไปชุมพร ไปชายทะเล ไปเจอกับญาติและเพื่อนๆ ที่เดินทางมาจากหาดใหญ่ และ ภูเก็ต ในบรรยากาศแสนเรียบง่าย ริมทะเล มีท้องฟ้าเป็นหลังคา ทานอาหารทะเลสดๆ และพักที่ริมทะเล อากาศดีมากๆๆ ห่วงว่าฝนจะตก ก็ตกเพียงช่วงก่อนเวลางานแล้วก็ไม่ตกอีกเลย หลังจากนั้นวันรุ่งขึ้น เราก็ตื่นแต่เช้าไปเดิมริมทะเล ไปถ่ายรูปกัน อย่างที่เราทั้งสองชอบทำกันตลอดเวลาที่ผ่านมา ชอบที่จะเก็บภาพของเราไว้ มันเป็นบันทึกความทรงจำผ่านกรอบภาพที่เราวาดไว้ แล้วก็กลับเข้ากรุงเทพ จากนั้นเราก็เข้ากรุงเทพ ตามธรรมเนียมแต้จิ๋ว หลังจากแต่งแล้ว 3 วัน วันที่ 14 June 06 เราทั้งสองต้องกลับไปไหว้ผู้ใหญ่ที่บ้านจัน หมดไปอีกวัน เย้ แล้ววันที่ 15 June 06 ความจริงอยากไปภูเก็ตนะ แต่ช่วงนั้นฝนตกเลยเปลี่ยนแผน เราก็ pack ของใส่ backpack ไปหัวหินกัน เราเริ่มออกเดินทางจากลาดพร้าวด้วย subway ไปหัวลำโพง แล้วก็นั่งรถไฟไปหัวหินกันแต่เช้า ไปถึงนู้น 11.15 น. ก็ติดต่อน้องที่รู้จักที่นั่นให้หาห้องให้ แล้วเราก็เดินๆๆๆ ไปที่พัก เราพัก 2 คืน เดินอย่างเดียว เดินทั่วเมืองๆๆๆๆ สำหรับเวลานี้เราทั้งสองพักที่ลาดพร้าวครับผม เวลานี้เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของคำว่าเรา และ ครอบครัวของเรา ยังมีอะไรอีกมากมายที่เราทั้งสองจะต้องเจอ แต่เราก็สัญญากันไว้ว่า ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ เราก็จะเดินไปด้วยกันตลอดไป ขอบใจบอนมากๆที่รับบอยเป็นเพื่อนคนหนึ่ง ได้รับแต่สิ่งดีๆที่เพื่อนมอบให้ บอยและจัน