สืบเนื่องจาก บันทึกของท่านอาจารย์หมอวิจารณ์เรื่อง KM (แนวปฏิบัติ) วันละคำ : 279. เขียน บล็อก เพื่ออะไร ทำให้ผมลองมาคิดดูว่าผมเขียนบันทึกลงบล็อกเพื่ออะไร...โดยเอาบล็อก beemanNUKM เป็นตัวตั้งหรือเป็นโจทย์ครับ ส่วนบล็อกอื่นๆ เอาไว้ค่อยมาวิเคราะห์กันในวันข้างหน้าก็แล้วกัน

เขียนบันทึกเพื่ออะไร

1. อยากมีบันทึก...ครบ 100 บันทึก...แรกเริ่มที่เปิดบล็อกนี้เพราะเห็นท่านอาจารย์วิบูลย์ เขียนบันทึกต่อเนื่อง 80 บันทึก แล้วได้รางวัล "สุดคะนึง" 2 ครั้ง...เลยอยากเอาอย่างบ้าง...คอยกระตุ้นซึ่งกันและกันเลยอยากมีบันทึกที่เป็นสถิติ 100 บันทึก
2. ตอนเปิดบล็อกใหม่นั้นคิดอยู่ว่าจะใช้นามแฝงอะไรดี...มาคิดถึงตัวเอง..ท่านอาจารย์สมบัติ นพรัก ชอบเรียกว่า "พ่อผึ้ง" อย่ากระนั้นเลย...เอาชื่อนี้ดีกว่า "beeman" หรือ "มนุษย์ผึ้ง" บ่งบอกถึงความเป็นตัวเองดี...แต่ว่าเขาให้เขียนเรื่องเกี่ยวกับ KM เลยต้องมี KM ต่อท้าย...แต่ว่าเราอยู่นในมน. ก็เลยต้องมี NU ด้วย
3. ทีนี้เขียนเรื่องอะไรดีล่ะ..ก็เขียนเรื่องความเป็นตัวตนของ beeman ดีกว่า...ก็ไม่พ้น (1) เรื่องงาน (2) เรื่องที่อยากเขียนและเรื่องสบายๆ (3) เรื่องผึ้ง (4) เรื่องคนเลี้ยงผึ้ง (5) ชื่นชมคนอื่นบ้าง (6) แลกเปลี่ยน/ถ่ายทอดประสบการณ์ ทางด้าน KM (7) บางครั้งก็ทำบทเรียนแบบ E-learning
4. เนื่องจากเป็นคนยุคเก่า Low tech..การมาเขียนบันทึก..ฝึกใช้ไปเรื่อยๆ ความสามารถทางคอมพิวเตอร์ก็เพิ่มมากขึ้น..อย่างน้อยเทคนิคต่างๆ ใน GotoKnow ก็เรียนรู้เพิ่มขึ้น..นอกจากนั้นยังได้เทคนิคใหม่ จากการ "กล้า" ที่จะไปลองผิดลองถูก
5. การใช้ภาษาดีขึ้น...เพราะเราต้องเขียนถ่ายทอดให้คนอื่นอ่าน..ต้องระวังเรื่องการใช้ภาษาและคำผิดต่างๆ
6. อยากแบ่งปันประสบการณ์..ให้คนอื่นได้ทราบเพื่อเป็นบทเรียนของเขา..บางครั้งก็เป็นเรื่องความสำเร็จ..บางครั้งก็เป็นเรื่องของความผิดพลาด...แต่ก็จะบอกถึง Fact หรือ "วิธีการ" แก้ปัญหาเอาไว้ด้วย..เพื่อการนำไป "ปรับใช้"
7. ใช้เป็นบันทึกช่วยจำ บางครั้งไปทำอะไรมาบ้าง จำได้ไม่หมด ก็ใช้เป็นบันทึกช่วยจำ..สมองจะได้จำน้อยลง เอาไปคิดเรื่องอื่นๆ มากขึ้น
8. ใช้ในการฝึก "คิดวิเคราะห์" สิ่งต่างๆ ทำให้สมองมีความว่องไวขึ้น..ไม่แก่ไปตามอายุ
9. ใช้เป็นเครื่องมือ ในการ"แลกเปลี่ยนเรียนรู้" กับผู้อื่น
10. เป็นคนที่ชอบฟังเพลงเก่าๆ เลยใช้เป็นสถานที่สำหรับ "Link" เพลงต่างๆ เอามาฟัง..ขณะเขียนบันทึกคนเดียว แล้วยังพบว่าได้แบ่งปันให้ผู้อื่นฟัง..อีกด้วย
11. ใช้เป็นแหล่งเรียนรู้...เพราะการเขียนบันทึก..บางครั้งต้องไปหาข้อมูลจากที่อื่นๆ หรือคนอื่น..นอกจากนั้น GotoKnow ก็มีการพัฒนาอยู่ตลอดเวลา..ทำให้เราต้องเรียนรู้ตามไปด้วย..กลายเป็น "บุคคลเรียนรู้" ไปในที่สุด
12. ใช้เป็นสื่อ "โฆษณาประชาสัมพันธ์" แม้ว่า GotoKnow จะไม่มีนโยบายทางด้านนี้...แต่ปฏิเสธไม่ได้ในเรื่องนี้..อย่างน้อยก็มีคนรู้จักเราเพราะ..การเขียนบันทึก....เป็นประจำและสม่ำเสมอนี่เอง....อยากบอกว่า..รางวัล "ครูภูมิปัญญาไทย" รุ่น ๕ หรือ อื่นๆ นอกจากความเป็นตัวของตัวเองแล้ว สื่อ GotoKnow ช่วยได้มากทีเดียว...แล้วพลอยให้ได้ไปออกสื่ออื่นๆ ตามไปด้วย
13. เป็นการ "ใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์ต่อคนอื่น" (ความจริงตอนเขียนก็คิดถึงประโยชน์ตน แต่พอผลงานออกมาก็เกิดประโยชน์ท่านอีกด้วย) ดีกว่าเอาเวลาว่างไปทำอย่างอื่น (ที่ไม่ดี)..
14. ใช้เป็น "แฟ้มสะสมงาน" หรือ "Portfolio" ได้ (โดยมีข้อแม้ว่า ถ้าเจ้านายยอม)
15. ใช้เป็นช่องทางในการ "สื่อสาร" แบบไม่เป็นทางการ...หรือนัดหมายต่างๆ ที่ไม่เร่งด่วนได้...แต่พบว่าการสื่อสารไม่เป็นทางการนี้ มีประสิทธิภาพดีกว่าแบบเป็นทางการเป็นส่วนใหญ๋ เพราะว่าไม่ถูกบังคับให้ทำ...
16. เป็นพื้นที่ในการ "ใช้เล่านิทาน" แบบ "เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า" ใช้เป็นเทคนิคสอนผู้อื่น (รวมทั้งตัวเราด้วย) โดยที่เขาไม่รู้สึกตัว (เพราะไม่ได้เจาะจง)
17. สื่อสารในด้านการ "เตือน warning" ในภัยธรรมชาติ สภาวะแวดล้อม หรือ ภัยทางด้านสังคม
18. ใช้เก็บสถิติ ต่างๆ ใน GotoKnow เพราะต่อไปจะกลายเป็นประวัติศาสตร์

เขียนบันทึกแล้วได้อะไร

1. ได้ความรู้ ยื่งให้ ก็ยิ่งได้
2. มีคนรู้จักเรามากขึ้น ได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ และเกิดความร่วมมือ หรือชุมชน ในอนาคต
3. ได้กัลยาณมิตร (ทางบล็อก) ทาง B2B ทาง F2F
4. ได้ฝึกตน (เอาชนะความขี้เกียจ) ได้พัฒนาตัวเอง ได้ฝึกสมองซีกขวา...รวมทั้งได้ชลอความแก่
5. ถูกฝึกให้คิดและมีจินตนาการเพิ่มขึ้นโดยอัตโนมัติ
6. เวลาใครมาขอเอกสารหลักฐานการทำงาน...ผมก็จะ "โบ้ย" ไปทาง GotoKnow ให้ไป "ค้นหา" เอา
7. เวลาไปสอน เดี๋ยวนี้จะสอนเรื่อง "ชีวิต : ครองตน ครองฅน ครองงาน" เสียมากกว่า...ส่วนวิชาการ หาอ่านได้จาก GotoKnow หรือ Learnners ครับ และส่วนที่อยู่ใน GotoKnow ก็ใช้ brief ที่ไม่ต้องลงในรายละเอียดมากนัก

หมายเหตุ..บางท่านอาจสงสัยว่า...เขียนบันทึกแล้วชลอ..ความแก่ได้อย่างไร...ในความหมายของท่านอาจารย์หมอวิจารณ์ การฝึกใช้สมองซีกขวาก็เพื่อทำให้เป็นคนไม่หลงลืม..ถ้าไม่หลงลืมก็จะไม่แก่ครับ แต่ในความหมายของผม...การที่เขียนบันทึกแล้วมีคนมาอ่านบันทึกของเราพร้อมทั้งให้ข้อคิดเห็นไปด้วย...เราจะเกิด "ปิดิ" ครับ...สมองและประสาทของเรา จะหลั่งสาร "endorphin" ออกมา..ซึ่งสารนี้จะเป็นสารแห่งความสุข ทำให้สมองและประสาทของเราเสื่อมช้า...เราจึงแก่ช้าหรือหน้าอ่อนกว่าอายุครับ

BeeMan	PenGuin